Wat zijn die blokhutjes toch heerlijk om in te slapen. Geen lawaai op de gang, zelfs de bar aan het zwembad waar ik direct aan zat ging om 10 uur dicht. Na het eten (een heerlijk buffet) hebben we nog even iets gedronken in de bar aan het zwembad. Wel een trui en zomerjas aan gehad want het koelde flink af. Ik heb vannacht voor het eerst 2 dekens op m’n bed gelegd. Toch een voordeel als je een kamer voor jezelf hebt, alle dekens kan je gebruiken en je kan de airco zo hoog zetten als je zelf wilt.

Vanmorgen hebben we eerst een bezoek gebracht aan de orchideeën tuin naast het hotel. Een heel mooi aangelegde botanische tuin waar de focus ligt op orchideeën, ze hebben ongeveer 700 verschillende soorten waarvan er ongeveer 200 inheems zijn. Ik ben al een tijdje op kolibrie jacht, wel gezien maar foto’s maken was bijna niet mogelijk, tot vandaag. In de botanische tuin zat er eentje rustig in een boom en later vloog hij naar een bloem om nectar te halen. Ik moet de foto’s nog even bekijken maar de vliegende ziet er op m’n camera goed uit. Die in de boom is even een vraagteken, ik moest handmatig focussen.

Na de wandeling door de tuin zijn we naar Las Terrazas gereden. Een gebied dat bekend staat om zijn koffie. Als je er nu komt is er geen koffieboom (boom, niet boon) meer te bekennen, maar de gebouwen waar vroeger de plantages waren zijn er nog. Het dorp staat op de UNESCO erfgoed lijst en wordt redelijk onderhouden. Het regime heeft na de revolutie mensen naar dit gebied gelokt door ze een huis aan te bieden. De mensen moesten daarvoor hun land opgeven en verhuizen naar dit gebied. Het was natuurlijk de vraag of er wel huizen waren dus uiteindelijk hebben maar 16 mensen ervoor gekozen om dit te doen. Op dit moment wonen er ongeveer 1100 mensen in dit dorp, dagelijks komen er meer toeristen als er inwoners zijn. We hebben een stuk door het dorp gelopen en hebben de ruïne gezien van een oude plantage waar ook de slavenverblijven nog zichtbaar waren. Hier vlogen ook veel gieren rond, deze zien we al vanaf het begin van de vakantie, maar tot nu toe was het me niet gelukt om ze op de foto te krijgen. Ook hier eentje vliegend te pakken gekregen, maar het is even de vraag hoe goed de foto is.

Na de wandeling hebben we koffie gedronken bij Maria’s koffiehuis, een van de bekendste koffiehuizen van deze streek en misschien wel heel Cuba. Ik heb het natuurlijk bij thee gehouden, want koffie is echt zo vies.

De lunch was vandaag ook inbegrepen dus op naar een restaurant in de omgeving van Las Terrazas. We kregen weer het gebruikelijke, rijst, kip, rund en salade, maar het smaakte goed. In ieder geval beter als de broodjes ham/kaas waarvan de kaas niet te eten is. Ook hier vlogen weer gieren rond en ik laat met m’n stomme kop m’n camera in de bus liggen. Natuurlijk gingen er hier 2 in een boom zitten.

Het laatste gedeelte van de dag was de rit naar Vinales, tabak land. Een kleine 2 uur rijden waarvan een groot gedeelte over de snelweg. Wat je hier op de snelwegen mee maakt is echt ongelooflijk. Ik zal aan het einde van de reis eens een lijstje maken van wat we hier allemaal hebben mee gemaakt en wat hier als heel normaal wordt beschouwd, maar thuis niet zo snel zou gebeuren.

In Vinales zijn we eerst naar het uitzichtpunt gegaan waarvandaan je over de hele vallei kan kijken. Ik pik hier gelijk m’n 2^e cache op. De ondergrond bestaat uit kalksteen en er is hier een heel groot grottenstelsel. De langste grot is 45 km. We rijden door het dorp naar ons hotel en we zitten weer in bungalows. Ik heb dit keer een zeer ruime blokhut. Het ruikt een beetje muf, maar een tijdje de deur open zetten doet wonderen. Douchen zit er helaas niet in zonder te bevriezen, er is geen warm water. Anderen geven aan dat ze geen koud water hebben, er is altijd wat met het water hier.

Vanavond gaan we met een groep eten in het dorp. Aangezien we er 8 km vandaan zitten regelt Dayana 2 taxi’s voor ons die ons naar het centrum brengen en ons ook weer ophalen. Het zijn 2 oude Amerikaanse auto’s, een Olds mobile en een Plymouth. Over de kwaliteit zal ik het verder niet hebben, maar het woord rammelbak komt niet in de buurt. We eten heerlijk bij een, voor Cubaanse begrippen, zeer luxe en modern ingericht restaurant en het kost weer bijna niets. We liggen in een deuk om onze ober, iemand die openlijk gay is en dat wordt hier bijna niet geaccepteerd. Als we klaar zijn met eten lopen we nog een rondje over de hoofdstraat, maar echt heel veel is er niet te beleven. De enige plekken waar het echt druk is is op het centrale plein waar internet beschikbaar is en bij een soort bar die door moet gaan voor Trova House. Stipt 10 uur staan de taxi’s op het afgesproken punt en worden we met een noodgang terug gebracht naar het hotel. We drinken nog iets in de bar en gaan terug naar onze bungalows. Morgen hebben we een excursie over een aantal tabaksplantages en kunnen we 1 van de kalksteen grotten in.

Ongeveer de hele groep is ziek, last van diarree en overgeven. Gelukkig heb ik zelf weinig last, maar er zijn mensen die vandaag de hele dag op bed hebben gelegen. Waar het van komt weten we niet aangezien we gisterenavond allemaal andere dingen hebben gedaan en we het niet terug kunnen herleiden naar 1 specifiek iets. De medicijnkasten worden dus open getrokken en iedereen helpt elkaar.

Vanmorgen zijn we met een groepje van 10 vertrokken naar het centrum van de stad om vanuit daar een wandeling over tabaksplantages te maken. De gids heeft iets met zijn schoonmoeder, in de 3 uur dat de wandeling duurde is ze geloof ik 3x vermoord, 1x omgekomen door een orkaan en 1x uit het raam gevallen. Hij vertelde nog net niet dat ze tot 10 jaar cel is veroordeeld voor het slachten van een koe.

Tijdens de wandeling zijn we dwars over akkers en weilanden gelopen en zijn bij verschillende families langs geweest om te kijken hoe ze daar leven, maar vooral hoe de tabak wordt verbouwd. De planten staan net 2 maanden dus er is nog niet veel te zien. De oogst is tussen maart/april en dan drogen de bladeren tot juni. Zodra het regenseizoen begint worden de bladeren verpakt in pakketten van ongeveer 50 kilo om verder te fermenteren. We zij zijn een schuur geweest waar de bladeren worden opgehangen om te drogen en zijn bij een boer thuis geweest die voor onze neus een sigaar draaide. Uiteraard moest deze worden aangestoken, maar het was nog vroeg op de dag dus er was weinig trek.

Omdat de sigaren exportproduct nr. 1 zijn moeten de boeren 90% van hun oogst afstaan aan de regering. Ze krijgen 40 CUC per baal tabak, een schijntje als je ziet hoeveel tijd en werk er in gaat zitten. De overige 10% mogen ze zelf houden voor eigen gebruik, maar het meeste verdwijnt allemaal naar de zwarte markt of verkopen ze zelf op de markt. Verder zien we onderweg heel veel verschillende soorten fruit (limoen, avocado, sinaasappel, enz.), koffie, zwarte bonen en yucca wortels. Een van de boeren is bezig met het oogsten van zwarte bonen, deze zijn volledig voor eigen gebruik en worden niet door de regering opgeëist. Ze oogsten nu hun voorraad voor het komende jaar en wat ze over hebben wordt verkocht op de (zwarte) markt. Bij een andere boer reed net een tractor het land op en de gids legde uit dat deze de boer komt helpen met het pellen van de zwarte bonen en dat hij wordt betaald in zwarte bonen. Een gedeelte van de oogst neemt hij dus mee als salaris. Hij komt bij veel boeren en heeft dus veel zwarte bonen. Hij houdt wat hij het komende jaar nodig heeft en verkoopt de rest op de markt. Op deze manier wordt er handel gedreven op Cuba.

Na de wandeling lunchen we in het centrum, internetten nog even op het centrale plein en gaan met de bus terug naar het hotel. Onderweg stoppen we nog even bij een kalksteen grot en de mensen die dat willen kunnen door de grot lopen en met een bootje een ondergronds riviertje oversteken. De helft stapt uit en gaat de grot in, de andere helft gaat naar het hotel. Zelf ga ik ook naar het hotel, even een paar uurtjes rust voor we vanavond weer op pad gaan.

Om 5 uur verzamelt het grootste gedeelte van de groep zich om naar de zonsondergang te gaan kijken en vervolgens op een ecologische boerderij te gaan eten. De boerderij ligt ongeveer 8 km buiten Vinales en ze verbouwen er allerlei verschillende soorten groenten en kruiden, veel wat niet standaard is in Cuba. Zo staat er sla, aubergine, munt en pepermunt, oregano, peterselie, wortels, enz. De zonsondergang is rond 6 uur, maar niet zo mooi als bij het fort in Sierra Maestra.

Als de zon onder is zoeken we onze tafel op en komt er toch een partij eten op tafel. We beginnen met een groentesoep, daarna volgt er vis, kip, rund, varken en kalkoen en verschillende groenteschotels. Het is zoveel dat er echt heel veel over blijft. Rond een uur of 8 zijn we terug in het hotel en gaan we nog naar de bar om iets te drinken.

De laatste lange rit al weer. De afgelopen 2,5 week zijn voorbij gevlogen en aan de ene kant willen we allemaal wel weer graag naar huis, aan de andere kant zouden we nog wel 2 weken eraan vast willen knopen. Vandaag hebben we op verzoek van Dayana een gast in de bus, de man van een van de medewerkers van het hotel in Vinales moet naar Havana en wij moeten toestemming geven of de man mee mag. We hebben ruimte genoeg dus het is geen probleem. Vlak voor Havana droppen we de man onder een brug midden op de snelweg.

In Havana rijden we naar het oude centrum en krijgen we een stadstour. We bezoeken de 4 grote pleinen en Dayana geeft ons allerlei tips om de komende 2 dagen te doen. Het eerste waar we tegenaan lopen zijn de oude dames met de gigantische sigaren. Ze zijn totaal niet Cubaans gekleed en willen voor iedere foto die er wordt genomen geld zien. Voor zover ik heb kunnen zien heeft niemand uit de groep dit gedaan, na 2,5 week Cuba is er een hoop waar je dwars doorheen kijkt. We lunchen op het dakterras van het Ambor Dunbar hotel, waar Ernest Hemmingway ook ooit heeft geslapen. De kamer waar hij heeft geslapen is ingericht als museum en als je naar binnen wilt moet je even 2 CUC op tafel leggen. Die hotelkamer is niet groot dus we laten het lekker aan ons voorbij gaan. Het verblijf van Hemmingway wordt hier sowieso uit gebuid, bij het hotel zijn de prijzen hoger, bij de bar waar hij ooit eens iets heeft gedronken zijn  de prijzen hoger, enz.

Na de lunch bezoeken we de laatste 3 pleinen en rond 4 uur gaan we naar het hotel. Oorspronkelijk zaten we weer on het Comodoro, maar er is iets veranderd en nu zitten we in de Copa Cabana. Zelfde wijk, alleen een stukje verder. Ik heb een kamer met balkon en zeezicht, maar daar is ook alles mee gezegd.

Vanavond gaan we met bijna de hele groep Italiaans eten, we snakken naar pasta na 2,5 week alleen maar rijst en vlees. Morgen kunnen we weer een excursie door de stad doen en wil ik even kijken of ik de voorraad zeepjes, shampoo en badschuim die ik heb verzameld kwijt kan. Er lopen genoeg straatarme ouderen rond dus dat moet geen probleem zijn. ’s Avonds hebben we met de hele groep een afscheidsdiner. We zijn al het een en ander aan het regelen voor Dayana en Jorge en aangezien Jorge vanaf vrijdag een nieuwe groep heeft en ons waarschijnlijk niet naar het vliegveld kan brengen willen we het morgenavond doen. Hij gaat overigens wel proberen of het hem toch lukt, want hij vindt het leuk om de groep weg te brengen. We hebben het hem de afgelopen 2 weken niet heel moeilijk gemaakt en geprobeerd om hem zo veel mogelijk bij alles te betrekken. Hij heeft behoorlijk wat schade gereden en dat moet hij uit eigen zak laten herstellen (is vanmiddag zelfs al gedeeltelijk geregeld).

Het eten gisteravond was 1 groot drama. De bediening was dramatisch slecht, verkeerde gerechten werden geleverd, gerechten gingen terug naar de keuken en het personeel liep onderling te ruziën. Dayana heeft uiteindelijk niet gegeten omdat ze alles voor ons goed geregeld wilde hebben, maar daar kan zij ook niets aan doen. Dat vergeten we dus maar heel snel.

Vanmorgen zijn we om half 10 vertrokken voor een excursie door de stad. Als eerste zijn we naar het hibiscus park gegaan, een park waar hibiscussen van ongeveer 80 jaar oud staat. Ze hebben wel wat weg van de banya trees in Hawaii met de wortels die vanaf de takken naar beneden komen. Hier zitten ook een aantal ambassades waaronder die van België.

Daarna zijn we door gereden naar de grootste begraafplaats van Havanna, 64 hectare, waar we een korte rondleiding hebben gekregen van een gids. Hier liggen onder andere de ouders van Jose Marti begraven. Ook hier weer allemaal familiegraven, de een nog groter en mooier als de ander. Langs de weg die dwars door het kerkhof loopt staan alle grote graven, waaronder die voor brandweermannen. Hier staat het hoogste beeld op van de begraafplaats, zo’n 60 meter. De meeste graven die langs de weg staan zijn zijn nu van de staat en worden ook door de staat onderhouden. Over 2 jaar bestaat Havana 500 jaar en dan moet alles tip top in orde zijn dus er zijn nu heel veel renovaties aan de gang.

Als je in Havana bent moet je ook naar het plein van de revolutie (dit plein is overigens in bijna iedere grote stad te vinden). Hier staan een groot aantal staatsgebouwen omheen van bv de politie en het leger. Fidel heeft hier ooit een toespraak gehouden voor een hele grote menigte. Afgelopen januari is er nog een vredesconcert geweest waar 800.000 mensen op af zijn gekomen.

Volgende stop is Hotel Nacional. Een van de grootste en duurste hotels van Havana. Dit hotel promoot zichzelf door dat er veel grote sterren een (foute) staatslieden hebben geslapen, maar is ook een grote schakel geweest van de Amerikaanse maffia. In de historyroom kan je zien wie er allemaal hebben geslapen. Van Fred Astaire tot Paris Hilton, Hugo Chavez en de Syrische president Assad. Op de muren en het plafond zie je de sterren terug vanaf de jaren 20 tot nu. Echt heel fout, zo fout dat ik ben vergeten om foto’s te maken.

Na een korte stop bij het hotel om ook iets te drinken zijn we door gereden naar Callejon de Hamel. Een heel klein straatje dat onder invloed van Afrikaanse godsdiensten staat. Er woont hier een kunstenaar, Salvador, die de hele straat heeft aangekleed met zijn kunst. Hij schildert, dus op veel van de gebouwen staat zijn schilderijen, maar hij maakt ook kunst met badkuipen, fietsen, oud ijzer, je kunt het zo gek niet bedenken of hij kan het gebruiken. De straat is dan ook heel kleurrijk.

Net als in Rio de Janeiro staat hier een beeld van Christus. Gisteren hebben we het al van ver gezien, vandaag zijn we er naar toe gereden. Het is maar heel klein in vergeleken met Rio, maar hij kijkt en waak over de hele stad. Het beeld staat naast het Morro fort en daar hebben we ook nog even rondgelopen. Op zich stelt die niet zo heel veel voor, het is een grasvlakte dat tegen het fort aan ligt, waar een hoop kanonnen zijn verzamelt die vroeger de linies moesten verdedigen.

De rest van de middag hebben we met het grootste gedeelte van de groep door gebracht bij het zwembad. De meesten voelen zich nog niet helemaal in orde en vanmiddag hebben we het lekker rustig aan gedaan. We hebben de fooien en berichtjes voor Dayana en Jorge geregeld zodat we dit vanavond bij het laatste groepsdiner aan ze kunnen geven. We gaan eten in de buurt van het Morro fort en hopelijk is alles beter als gisteren.

Morgen hebben we nog een vrije dag te besteden in Havana. Wat we gaan doen weten we nog niet, maar we verdelen ons in ieder geval op in groepjes en gaan lekker onze eigen weg.

Zo’n hele dag voor jezelf na zo’n druk programma is toch wel lekker. Gewoon je eigen ding doen i n je eigen tempo. Als groep hadden we vanmorgen om half 10 afgesproken om weer naar het centrum van de stad te gaan en daar de dag door te brengen. Uiteindelijk zijn we in 2 groepen weg gegaan, een gedeelte is met taxi’s gegaan en ik met nog een paar anderen heb heel toeristisch de Cubaanse variant van de hop on, hop off bus genomen. Deze stop toch waar je wilt op de route van de bus dus makkelijker kan bijna niet.

Eerst zijn we terug gegaan naar het plein met de kathedraal en hebben deze keer wat langer in de kathedraal door gebracht. Er zijn zeer mooie fresco’s, maar deze mogen niet worden gefotografeerd. Onderweg naar de souvenirs markt kwamen we een leuke tent tegen waar ook muziek werd gespeeld en hebben we wat gedronken. Daarna met de bus naar de markt, maar hier ben ik bijna net zo hard de deur weer uit gerend. Het zijn allemaal porto cabins van 1,5 x 1,5 meter en het gangpad is ook hoogstens 1,5 meter breed. Daar zitten dan ook nog eens alle verkopers in en natuurlijk willen ze je allemaal in hun winkeltje hebben. De souvenirs zijn ook in het hele land hetzelfde dus die hebben we na bijna 3 weken wel gezien. Vanaf hier ben ik met een medereiziger verder gegaan. Als eerste naar camera obscura waar je met een periscoop de hele stad op een scherm kan zien. Vanaf het dak heb je ook een redelijk mooi uitzicht over Havana.

Daarna door gelopen naar het Capitool, dat volledig in de steigers staat omdat het wordt gerenoveerd. Daar zijn ze al 8 jaar mee bezig, maar nu krijgen ze haast want over 2 jaar bestaat Havana 500 jaar en dat wordt groots gevierd. Vanaf het Capitool zijn we richting het museum van de revolutie gelopen. Onderweg nog geprobeerd om een cache te loggen, maar ondanks dat ik precies weet waar hij moet liggen is het niet mogelijk om de cache te pakken te krijgen omdat er 2 muggles precies naast staan. We willen het museum van de revolutie wel bezoeken maar het blijkt dat je je tas af moet geven. We hebben hier allebei te veel waardevolle spullen in zitten en kiezen ervoor om het museum niet te bezoeken. Wel jammer want hier ligt onder andere de boot waarmee Fidel en Che Guevara samen met 80 anderen vanuit Mexico naar Cuba is gevaren.

Laatste stop is Plaza des Armas, hier staat een koloniaal huis dat je ook kan bezoeken. Dit boeit mij totaal niet dus ik wacht op het plaza en kijk daar wat rond. We zijn hier woensdag met de stadstour ook al geweest dus geen nieuwe dingen voor mij maar wel lekker genieten van het zonnetje.

Om 4 uur besluiten we de bus terug te nemen naar het hotel. We lopen naar de route maar een bus komt er niet aan. Wel naar de andere kant, maar die willen we niet nemen omdat we de rest van de route willen zien. Aan onze kant komt er maar geen bus terwijl deze volgens de dienstregeling om de 20 minuten zou moeten rijden. Ik zie aan de andere kant een bas aan komen en we steken snel de drukke weg over. Niet heel veel verder stappen er nog 2 medereizigers in en met z’n vieren rijden we voor de laatste keer door Havana. De heenreis duurde ongeveer 20 minuten, de terugreis ruim een uur en dat had niets met file te maken. Bij het hotel spreken we af om vanavond eens een echte pizza te gaan eten en sluiten er nog 2 mensen aan. We lopen naar de Italiaan en hebben een paar heerlijke verse, in een houtoven gebakken, met knapperige korst, pizza’s gegeten. Terug in het hotel is de rest van de groep inmiddels ook terug en kletsen we nog even wat na over vandaag onder het genot van een drankje.

Morgen is het al weer tijd om naar huis te gaan. De bus naar het vliegveld vertrekt om 1 uur van het hotel en ik mag lekker als illegaal meerijden. Eerst ga ik morgenochtend nog een stuk in de wijk hier lopen, er liggen zelfs nog een paar caches die ik zou willen loggen. Eens kijken of het nu wel gaat lukken.

Eerst lekker uit geslapen, dat is na 3 drukke weken ook wel eens lekker. Rond 10 uur ben ik het hotel uitgelopen op zoek naar 3 caches in de buurt. De eerste ligt bij het aquarium. Helaas direct naast de kassa en het is druk. Die laat ik dus maar voor wat het is. Geocaching is niet bekend in Cuba, er mag hier geen GPS worden gebruikt behalve natuurlijk door de staat, en de locatie waar de cache ligt roept te veel vragen op.

Ik loop verder en kom onderweg een medereiziger tegen. Hij loopt gezellig mee en na zo’n 2 km komen we aan bij de cache. Onderweg zijn we over de straat gelopen waar alle ambassades aan zitten, behalve die van Amerika want die staat midden in Havana. We zien wat bekende en een groot aantal onbekende vlaggen. De cache is makkelijk te loggen en we lopen nog een stukje verder naar de 3^e. Ook deze is snel gevonden en gelogd en we lopen over de straat langs zee weer terug naar het hotel. Ondertussen verwonderen we ons er weer over hoe groot het contrast kan zijn tussen 2 straten. De straat met de ambassades staat vol met villa’s, loop een zijstraat in en je staat weer in een krottenwijk.

Terug bij het hotel is het tijd om uit te checken. De laatste spullen in m’n koffer gedaan en naar de lobby gegaan. Ik heb nog een internetkaart over dus ik zit nog 45 minuten online. Opeens krijg ik van een medereiziger te horen dat er een oude Nederlandse bus voor de deur van het hotel staat met als bestemming Rotterdam. Die moet natuurlijk op de foto.

De discobus komt ook aanrijden en ik zeg tegen Dayana dat ik de bus wel naar huis neem, wijzend op de oude stadsbus. We maken er een geintje van terwijl we het hotel weer inlopen. De koffers worden ingeladen en we nemen afscheid van 2 medereizigers die een andere vlucht hebben en later vertrekken. Onderweg naar het vliegveld moest er natuurlijk nog een feestje gevierd worden dus Shaky, Shaky ging op en het gangpad was weer niet veilig. Aangekomen op het vliegveld nemen we afscheid van Jorge. Hij heeft ons overal veilig naar toe gereden en ondanks dat hij bijna geen Engels spreekt hebben we een hoop lol met hem gehad. Dayana loopt naar binnen om te kijken waar we in moeten checken en even later lopen we met z’n allen richting de juiste balies. Natuurlijk zijn we veel te vroeg en duurt het nog zeker een half uur voordat de balies open gaan, maar we zijn er. We nemen afscheid van Dayana en iedereen zegt dat ze snel maar een keer naar Nederland moet komen. Ze heeft in ieder geval al 16 logeeradressen.

Het openen van de balies gaat op zijn Cubaans en we staan dus bijna een uur te wachten voordat het inchecken begint. Een van onze medereizigers is in de eerste week gevallen en heeft al 2 weken last van haar been. Ze mag via de priority rij inchecken en ik en 2 anderen gaan met haar mee. Ik mag sowieso priority inchecken en de andere 2 begeleiden haar. Achter de douane wissel ik het restant van mijn CUC’s om naar euro’s en duik nog even de VIP lounge in voor een half uurtje gratis internet.

Het boarden gaat voorspoedig en m’n welkomstdrankje stond al weer klaar. Achter mij is nog een rij vrij en mijn buurvrouw mag van de crew een rij naar achteren. Heerlijk weer 2 stoelen voor mezelf. Ik kijk tijdens het eten een film en slaap daarna nog een paar uurtjes. Op Schiphol krijgen we een typisch Nederlands onthaal, het zit potdicht van de mist. Van bovenaf trouwens wel mooi om te zien hoe een gedeelte helemaal in de wolken is verdwenen en hoe andere delen in de zon liggen.

Op de bagageband lijken wij wel de enigen te zijn die koffers bij ons hadden en dat terwijl het hele vliegtuig vol zat. We nemen afscheid van elkaar en spreken af om binnenkort een reünie te organiseren. Ik pak de trein en 2 uur na de landing ben ik al weer thuis. ’s Middags haal ik boodschappen, haal Harli en Dexter op en draai een paar wassen. Alles om wakker te blijven. Uiteindelijk lig ik om 10 uur in bed en slaap klokje rond + een beetje.