Vandaag hebben we weer eens uitgeslapen. Na 2 dagen laat naar bed en vroeg weer op hadden we dat nodig. We hadden ook niet echt veel op ons programma staan dus het was geen probleem.

We zijn als eerste de Hollywood Hills ingereden op zoek naar het Hollywood teken. We hadden al wat aanwijzingen van waaruit we het beste zicht hadden en die hebben we opgevolgd. Uiteindelijk zijn we er heel dicht bij in de buurt gekomen door gewoon tegen de heuvels op te blijven rijden.

Natuurlijk kan een bezoek aan Beverly Hills niet ontbreken en de eerste stop was Rodeo Drive. Heel anders
als we hadden verwacht, maar de dure winkels ontgaan je niet. We zijn niet van die sterrenkijkers dus een sterrenmap hebben we ook niet gekocht. In Beverly Hills was er maar 1 adres waar we langs wilden rijden en dat was het huis van Ozzy Osbourne. Heel handig als men de kaart gewoon open en bloot op een muur ophangt, even het adres onthouden en Tom brengt je er zo naartoe. Het leek er op dat Ozzy z’n huis heeft geverfd want van wat wij uit de serie konden halen was de buitenkant een beetje terracotta kleur, maar het leuk nu wel roze. De poort was dicht dus je ziet alleen de bovenkant, maar toch leuk om er even langs te rijden. De volgende stop was het Beverly Hills hotel en het park aan de overkant. Het park is heel bekend geworden doordat een zekere George Michael hier is gearresteerd. Aangezien er maar 1 wc voor mannen in het hele park is was het niet moeilijk om te vinden waar dat was gebeurd. Hierna zijn we Sunset Boulevard afgereden om een beetje huisjes te kijken. Het is echt ongelooflijk wat voor kastelen hier af en toe staan.

Na een lunch bij de Subway zijn we doorgereden naar La Brea Tar Pits, hier hadden we vanmiddag tijd genoeg voor. De tar pits zijn eigenlijk asfalt putten die in de 19e eeuw zijn uitgegraven. In de putten hebben ze heel erg veel fossielen gevonden die tussen de 10000 en 40000 jaar oud zijn. Een gedeelte van de fossielen kunnen worden bekeken in het George Page museum dat tussen de teerputten in ligt. Er is op dit moment nog 1 teerput waar ze aan het graven zijn, pit 91. Ze graven hier 12 weken per jaar en in die 12 weken graven ze tussen de 2000 en 3000 botten uit. Vervolgens hebben ze de rest van het jaar nodig om de botten schoon te maken en op te bergen. In het museum zijn verschillende volledige skeletten te zien van pre-historische beren, vogels, kamelen, leeuwen, sabeltand-tijgers, wolven en olifanten. In deze putten zijn geen dinosaurussen gevonden want die waren al uitgestorven voordat deze putten zijn ontstaan.

We hadden nog 1 stop te gaan en dat was het Hard Rock Cafe dat weer aan de andere kant van de stad ligt, op Universal City Boulevard. Hier aangekomen hebben we eerst rondgelopen in Universal City dat we allebei al kennen uit Florida, maar hier is het toch een stuk groter. Schijnbaar was er ook iets gaande rondom de Oakland Raiders want 75% van de mensen liep in een Raiders shirt. Wij konden niet echt thuisbrengen wat er nu aan de hand is want het NFL seizoen begint pas in september. Achteraf bleek dat er een signeersessie was met 3 spelers van het team en dat men bezig was met de promotie van de seizoenkaarten. We hadden nog steeds niet besloten waar we zouden gaan eten, maar hadden ook nog niet echt iets gezien waar we allebei wilden eten. Uiteindelijk is het toch maar weer het Hard Rock Cafe geworden, waar ze een twijfelachtige-gitaar van Richie hadden hangen die wij helemaal niet thuis konden brengen en die ook niet gesigneerd was. Om 7 uur waren we weer terug bij het hotel en zijn we nog even Hollywood Boulevard opgelopen om het gedeelte te bekijken dat donderdag vanwege de award show was afgesloten.

Morgen vertrekken we richting Joshua Tree voor het laatste gedeelte van onze reis.

Gereden miles: 60 (96 km)
Tanken: 12,3 gallon voor $40,47

Vanmorgen zijn we gaan ontbijten bij Mel’s diner. De pancakes smaakten goed en de rest van de dag hebben we geen honger gehad. Daarna was het tassen halen en uitchecken.

De eerste stop vandaag was het huis van Pink in noord LA. We hadden van iemand het adres en een paar foto’s gekregen en reden er vrij makkelijk naartoe. Ze heeft alleen haar huis geverfd en er een paar hekken voor gezet dus we herkenden het niet gelijk (achteraf bleek het helemaal het huis van Pink niet te zijn).

Het was de bedoeling om vandaag eindelijk eens te gaan shoppen en we zijn naar de Westminster mall gereden in het zuiden van LA. Na een uurtje hadden we het wel gezien en hadden we ook niet veel gekocht. Het lijkt wel of de malls aan de oostkust meer voor ons geschikt zijn dan de malls hier.

Vervolgens hebben we onze weg maar vervolgd richting Joshua Tree waar we vannacht slapen. Onderweg zijn we nog even gestopt in Palm Springs, maar dit is wederom een stad waar 1 grote weg doorheen loopt waar alles aanzit en in het geval van Palm Springs zijn dat bijna alleen maar eettentjes.

Rond kwart over 4 kwamen we aan bij ons hotel waar ze bedden hebben waar we in kunnen verdwalen. Vanavond gaan we eten bij Applebee’s en dan zit onze dag er weer op. Morgen brengen we een bezoek aan Joshua Tree NP waar we het lopen af gaan leren en dan rijden we een heel stuk richting Phoenix.

Gereden miles: 213 (341 km)
Tanken: $ 0

Vandaag stond het laatste bezoek aan een National Park op het programma. Rond 10 uur zijn we richting Joshua Tree NP gereden. Zo’n 5 minuten later waren we al bij het visitors center en hebben we gekeken welke hikes we konden lopen. De ranger vertelde ons dat Keys View afgesloten was vanwege wegwerkzaamheden wat we wel jammer vonden.

Nadat we voor de laatste keer onze pas hadden gebruikt zijn we over de hoofdweg door het park gereden en af en toe zijn we even gestopt voor een foto. De Joshua Trees zijn heel apart om te zien. We hadden geluk want er stonden er een aantal in bloei en dat gebeurt maar eens in de zoveel jaar. De eerste hike die we gedaan hebben was Barkers Dam. Een korte wandeling tussen de Joshua Trees door naar een kleine dam. Helaas stond er geen water dus we zijn aan het einde gelijk weer omgedraaid en terug gelopen naar de auto. Onderweg zijn we nog een haas tegen gekomen die op z’n gemak iets stond te eten. Op het moment dat wij aankwamen nam hij snel de benen.

De volgende stop was Skull’s rock, inderdaad een rots die op een schedel lijkt. Toen we op de parkeerplaats stopten stopte er ook een ranger waar we even een praatje mee hebben gemaakt. Hij wilde weten waar we heen gingen en wat we allemaal al gedaan hadden in het park. Hij raadde een lange hike aan, maar die stond niet bij ons op het programma. Bij Skull’s rock hebben we ook een korte wandeling gemaakt en ook hier kwamen we weer een haas tegen die wat minder bang leek als de vorige.

Onderweg zijn we langs een groot veld cactussen gereden, de zogenaamde Cholla cactussen. Deze zijn giftig maar we zagen bij het veld voor het eerst waarschuwingsborden. Onderweg waren we de cactus al meer tegen gekomen en stonden er geen borden.

Het was de bedoeling om naar Cottonwood Springs te rijden, maar we hadden eigenlijk allebei geen zin meer om te wandelen dus we hebben onze wandelschoenen voor deze vakantie aan de wilgen gehangen en zijn op ons gemak naar Blythe gereden.

Na het inchecken in ons hotel zijn we het dorp ingereden om te kijken of we nog wat boodschappen konden doen, maar echt alles is hier groot verpakkingen dus voor de laatste 2 dagen zullen we buiten de deur moeten ontbijten, lunchen en dineren.

Gereden miles: 140 (224 km)
Tanken: 7,25 gallon voor $ 25
Joshue Tree NP: $ 0, nationale park pas

De laatste rijdag is aangebroken. Vanmorgen hebben we ontbeten bij Denny’s en zijn op pad gegaan. We hadden niets op ons programma staan behalve een bezoek aan het Hard Rock Cafe in Phoenix. De rit ging alleen over snelwegen dwars door de Colorado desert heen wat het rijden erg saai maakt. Gelukkig hadden we nog stapels cd’s waardoor we ons niet hebben verveeld. Tot aan Phoenix was het ook heel erg rustig en ondanks dat we hadden verwacht wel wat file tegen te komen is dat niet gebeurd.

In Phoenix zijn ze volop aan het bouwen dus het merendeel van de wegen is (tijdelijk) eenrichtingverkeer en daar had Tom het toch wel even moeilijk mee. We hebben bij het Hard Rock Cafe even geparkeerd, helaas geen Bon Jovi items deze keer maar wel weer een shirtje.

We hadden aan het begin van onze vakantie het hotel voor vandaag gewijzigd. Ons originele hotel zat veel te ver van het vliegveld en nu zitten we er haast bovenop. Vanmiddag hebben we lekker bij het zwembad gezeten, wat gelezen, gezwommen en in de zon gelegen.We gaan hier nog eten en dan vanavond de auto terug brengen. Morgenochtend nemen we de shuttle van 7 uur zodat we ruim op tijd op het vliegveld zijn voor onze vlucht naar Philadelphia. Hopelijk eens een keer zonder vertraging maar we zagen van de week op tv dat 75% van alle binnenlandse vluchten in Amerika vertraging heeft dus dat belooft niet veel goeds. Ach we zien wel, thuis komen we wel desnoods met een dag vertraging, maar daar hopen we natuurlijk niet op.

Gereden miles: 173 (277 km)
Tanken: 4,87 gallon voor $ 15

Wat we vreesden is waarheid geworden. Vanmorgen zijn we om 6 uur opgestaan zodat we om 7 uur de shuttle naar het vliegveld konden nemen. Op het vliegveld aangekomen stond onze vlucht nog op de orginele vluchttijd. We waren nog niet door de security heen of de vlucht was al met een half uur vertraagd. Op zich nog geen probleem want op Philadelphia hebben we 1 uur en 45 minuten overstaptijd. Helaas dat half uur liep snel op naar een uur en toen ging het toch wel krap worden. Uiteindelijk zijn we met 1 uur en 15 minuten vertraging vertrokken vanwege het slechte weer in Philadelphia. Onderweg hebben we nog eens een kwartier vertraging opgelopen en we zaten al plannen te maken om Shelly maar te bellen en te vragen of ze vanavond en morgen wat te doen heeft.

Uiteindelijk stonden we om 6:15 aan de gate en hadden we nog welgeteld 5 minuten om van Pier B naar Pier A te komen. Gelukkig zat er iemand in het vliegtuig die voor iemand had gebeld om te kijken of de vlucht naar Amsterdam op tijd vertrok en de vlucht was uitgesteld tot 7 uur. Gelukkig voor ons want nu hadden we tijd genoeg om bij de juiste gate te komen. We hebben nog wel even op de borden gekeken om zeker te zijn dat de nieuwe vertrektijd inderdaad 7 uur was en of we nog van dezelfde gate zouden vertrekken. De tijd was inderdaad 7 uur maar de gate was veranderd waardoor we naar de andere kant van de pier moesten, weer 10 minuten voorbij.

Uiteindelijk zijn we om 7 uur vertrokken maar het opstijgen was een ander verhaal. Vanwege de drukte van alle uitgestelde vluchten stonden we in de file op de baan. Hier hebben we uiteindelijk zo’n 2,5 uur gestaan. We waren het allebei goed zat en toen ik op mijn horloge keek en zag dat we nog 4 uur te gaan hadden zakte de moed ons helemaal in de schoenen. Slapen kwam helemaal niets van terecht want met de 9 uur tijdsverschil was het voor ons gevoel nog middag. Mariska was in ieder geval nog aangenaam verrast toen ze in plaats van Freedom writers te draaien Music & Lyrics opzetten. Foutje, maar niet erg want Freedom writers hadden we op de heenreis ook al gezien.

Op Schiphol aangekomen lagen Mariska d’r koffers al op de band maar die van mij waren nergens te bekennen. Eindelijk na zo’n 10 minuten verschenen die van mij ook op de band. Op naar de trein om naar huis te gaan. We hadden allebei tegen onze ouders gezegd dat ze ons niet op Schiphol op hoefden komen te halen omdat dan in de file terecht zouden komen. Op weg naar de trein stonden onverwachts Mariska’s ouders voor onze neus, vanwege de vertraging zijn ze ons toch op komen halen.

De tijd is gevlogen, we zijn ondertussen al weer bijna 2 weken thuis.

De vakantie was geweldig, we hebben genoten van alles wat we hebben gezien, gedaan en ondernomen. Hoogtepunten waren toch wel de bezoeken aan de nationale parken, Bryce in het bijzonder, de ijskoude treinrit en het bezoek aan Alcatraz.

Toch zijn er ook een paar dingen tegen gevallen. De grote woorden die toch veel gesproken worden over met name San Francisco en Los Angeles. San Francisco vonden we een leuke stad, maar bijvoorbeeld Fisherman’s Warf viel ons tegen. Los Angeles en dan vooral Hollywood is vergane glorie. De 3 dagen na Los Angeles waren tegenvallend. De route was vrij saai en in Phoenix was totaal niets te beleven. We hadden beter vanaf LA terug kunnen vliegen en bijvoorbeeld nog een paar dagen door kunnen brengen in San Diego. Een (eventuele) volgende keer pakken we dit anders aan.

We hebben een aantal vragen gehad over de bezinekosten. Even voor de duidelijkheid: 1 gallon is 3,8 liter en we hebben gemiddeld $1,33 gekregen voor 1 euro.

Verder willen we vanaf deze plaats iedereen bedanken voor de reacties op het weblog, maar ook die we persoonlijk hebben gekregen via de mail en toen we weer terug waren. Het was voor ons leuk om het bij te
houden en jullie op deze manier mee te laten genieten van al onze avonturen.

Tot de volgende keer op onze roadtrip.

Miriam & Mariska