Vandaag hebben we een redelijk korte rijdag. We vertrekken rond een uur of 10 uit het hotel, maken een tussenstop in Vacherie en rijden dan door naar New Orleans.

Na een kleine 2 uur rijden komen we aan in Vacherie waar we de Oak Alley plantation bezoeken. Deze plantation staat bekend om zijn oprijlaan met 28 Live Oaks langs de weg. Als je aankomt rijden kan je de oprijlaan niet missen. De Live Oaks zijn 300 jaar oud en vormen een soort haag over de oprijlaan.

Een stukje voorbij de oprijlaan kan je het terrein oprijden waar een grote parkeerplaats is aangelegd. We hebben kaartjes gehaald voor de mansion tour en hebben even over het terrein gelopen. Vanaf de parkeerplaats kom je aan de achterkant van de mansion uit en daar hebben ze langs de weg baby Live Oaks staan. Met baby denk je aan kleine boompjes, maar deze bomen zijn ongeveer 170 jaar oud en zijn daar door de eigenaar in 1834 gepland voor de slaven. Hij vond dat de slaven net als hij en zijn gasten een oprijlaan moesten hebben met Live Oaks.

Onze mansion tour begon om 12:30 waarbij we door een historicus een rondleiding door het huis krijgen. Hij verteld over het ontstaan van de oprijlaan, het huidige huis, de burgeroorlog, de eigenaren daarna, het verval en de restauratie van het huis. We beginnen in de ontvangstkamer en gaan daarna naar de eetkamer waar alle gasten werden vermaakt. De laatste stop is de 2e verdieping waar de slaapkamers zich bevinden en een wandeling over het balkon dat rondom het huis loopt. Binnen mochten er geen foto’s gemaakt worden, maar het huis ziet er heel goed uit. Er worden nog steeds restauratie werkzaamheden uitgevoerd en ook de tuinen worden erg goed onderhouden.

Na ruim een uur wordt het tijd om naar New Orleans te rijden. Het is hiervandaan nog maar 85 km en die waren zo afgelegd. De auto de valet ingereden en ingecheckt. We hebben kamers op de 17e verdieping met een redelijk uitzicht. Na een opfrisbeurt zijn we naar Bourbon street gelopen dat hier bijna letterlijk aan de overkant ligt. Hier hebben we alvast de sfeer opgesnoven van het French Quarter. We zijn richting de Mississippi gelopen en weten ook waar we morgen moeten zijn om de boot te pakken. We hebben voor de verandering maar weer eens bij het HRC gegeten want als je iemand bij je hebt die bijna geen vis lust wordt het erg moeilijk om hier ergens naar binnen te stappen om te eten. Bijna alle pubs hebben alleen vis op het menu staan.

Het weer in New Orleans is heerlijk. Wel een veel hogere luchtvochtigheid als in Dallas en Houston, maar dat mag de pret niet drukken.

Gisteren hadden we van de congierge de tip gekregen dat als je in New Orleans bent je minimaal 1 keer bij Mother’s moet hebben ontbeten. Deze zit redelijk dicht bij het hotel dus dat hebben we vanmorgen maar eens uitgeprobeerd. Toen we daar aankwamen wisten we niet wat we zagen. Een oud, vervallen pand, maar het was er super druk. Als je binnen komt krijg je van iemand een menukaart uitgereikt en moet je eerst je bestelling doorgeven en betalen en daarna mag je een tafel uitzoeken. Het pand ziet er aan de binnenkant ook niet uit, volgens mij hebben ze er nog nooit iets aan gedaan. De muren zijn helemaal kaal tot op de bakstenen, ze hebben er wel een paar ingelijste posters opgehangen om het een beetje sfeer te geven. Naast de ruimte waar je binnen komt hebben ze er ook nog 2 ruimtes achter die er precies hetzelfde uit zien. Als je eenmaal een tafel hebt gevonden komt de serveerster naar je tafel en neemt je bon met bestelling in ontvangst en geeft deze aan de keuken door. Na een minuut of 10 heb je dan je ontbijt voor je. Een compleet omgekeerde wereld, maar het werkt perfect. Het eten is echt heel lekker en de prijs is ook niet verkeerd.

Na zo’n 45 minuten stonden we weer buiten en zijn we weer richting Bourbon street gelopen. Onderweg kwamen we een tentje tegen waar je allerlei tours kan boeken. We hebben wat folders meegenomen en zijn op ons gemak verder gelopen richting Bourbon. Daar was het nog redelijk verlaten, maar ’s nachts gaat het hier ook tot een uur of 3 door dus het is niet vreemd dat het erg rustig was. We zijn verschillende straatjes ingelopen tot we uiteindelijk bij de St. Louis Cathedral uitkwamen.

Onderweg kwamen we een supermarkt tegen waar we iets te drinken hebben gehaald. Ook hier willen ze zo veel mogelijk spullen in proppen waardoor de rekken heel dicht op elkaar staan. Er kan net een persoon door de paden heen lopen, winkelwagentjes hebben ze dan ook niet.

We zijn verder gelopen naar de Mississippi waar toevallig net de stoomboot Natchez vertrok, de boot waar we vanavond op gaan eten. Nadat de boot de bocht om was zijn we via andere straatjes terug gelopen naar het hotel. We hebben een swamptour voor morgen geboekt en in het hotel heb ik snel de verslagen online gezet, hebben we ons omgekleed en zijn we naar Cafe du Monde gelopen. Hier zijn we vanmiddag al eerder langs gelopen maar het was toen zo druk dat we verder zijn gelopen. Nu was er wel een tafel vrij en als je in New Orleans bent moet je ook de wereld beroemde beignets proeven. De beignets zijn heerlijk, zelfs m’n vader zat er van te smullen, alleen de tandarts zal niet blij zijn met de hoeveelheid suiker die er op zit.

We hadden nog een uurtje voordat we aan boord van de Natchez konden en we zijn lekker op een bankje langs de Mississippi gaan zitten. We hebben de meest vreemde figuren voorbij zien komen, wat hier allemaal heel normaal is. Om half 6 ging de Natchez stoom afblazen en dat doen ze met een orgel, het geluid lijkt een beetje op een draaiorgel. Ik heb nog nooit zo’n vals orgel gehoord en dat een kwartier lang.

Om 6 uur konden we aan boord en daar zat al een band dixie muziek te spelen. Er waren 2 groepen om te eten en wij waren in de 2^e groep ingedeeld. Om 7 uur vertrokken we en was de 1^e groep al aan het eten. Wij zijn op het achterdek gaan zitten en hebben daar iets gedronken. Ondertussen werd er van alles verteld over waar we langs zijn gevaren en hebben we een gedeelte gezien waar de dijken zijn door gebroken toen Katrina New Orleans heeft getroffen. Je ziet hier ook nog steeds kapotte kades en achter sommige van de dijken kan je nog compleet vernielde huizen zien.

Om kwart voor 8 was het voor ons tijd om te gaan eten. Het was een lopend buffet en er was meer dan genoeg keuze. Salades, vlees, vis, verschillende groentes en een toetje. Het smaakte allemaal weer heerlijk en we zaten allemaal vol. Om 9 uur waren we weer terug bij de kade en zijn we nogmaals door Bourbon street gelopen. Aanstaande zondag spelen de New Orleans Saints hun eerste thuis wedstrijd van dit seizoen tegen de Chicago Bears en het begint nu al druk te worden met football supporters van beide teams. Het is ook nog eens vrijdagavond dus Bourbon street was afgeladen. Heel gezellig en vanwege de wedstrijd trok er, onder politie begeleiding, een parade van Bud light door de straat. Zij deelden de alom bekende kettingen uit en die vlogen letterlijk om je oren. Daarnaast moet je in de gaten houden dat ze ook vanaf de balkons kettingen naar beneden gooien en dat je niet uitglijd over gebroken kettingen die op straat liggen.

Even voor 10 uur waren we weer terug in het hotel. Morgenochtend gaan we naar Cementery #1 en morgenmiddag om 3 uur worden we opgehaald voor onze swamptour.

Vanmorgen hebben we bij een winkeltje om de hoek van het hotel ontbeten. Daarna zijn we een stuk door New Orleans gaan wandelen. Via het French Quarter naar Saint Louis Cementary #1 en via het Warehouse district naar de Riverwalk. Een behoorlijke wandeling om er vervolgens achter te komen dat zo ongeveer alles om de hoek van het hotel ligt.

Op de Riverwalk hebben we bij Poppy’s iets gedronken en zijn terug gelopen naar het hotel. Om 3 uur worden we opgehaald voor onze swamptour en omdat we nog wat tijd over hadden zijn we Canal street ingelopen. Hier kwamen we iets tegen dat we wel mee moeten nemen naar Nederland (nee het is niet voor Sabrina of Ronald) Dit hebben we snel terug gebracht naar de kamer en kort daarna zijn we opgehaald. De organisatie ligt op ongeveer een half uur rijden buiten New Orleans. Onderweg kwamen we het 2^e busje van de organisatie tegen en de chauffeurs maakten er een race van wie het eerste terug zou zijn. Dit verliep overigens wel redelijk veilig, geen hoge snelheden en het overige verkeer werd niet gehinderd. Aangekomen moesten we het restant van de tour betalen en kregen we onze polsbandjes met de (voor Bon Jovi fans) welbekende plakkers waar je armharen aan vast blijven zitten.

Om 4 uur vertrokken de boten (3 grote en 3 kleine), wij zaten op een kleine boot samen met 2 Oostenrijkers. Het moeras is zo groot dat de boten al snel allemaal een eigen weg gaan. Het moeras bestaat voor een groot gedeelte uit kanalen die door mensen zijn aangelegd. In eerste instantie is dit gedaan om de natuurlijke gasbronnen te bereiken en daarna om de pijpleidingen voor het vervoer aan te kunnen leggen. De kanalen zijn diep en breed genoeg voor normale scheepvaart, we kwamen op de grotere kanalen dan ook regelmatig een boot tegen.

Onderweg zijn we verschillende keren gestopt en bij de eerste stop kregen we eindelijk te zien wat er in de koelbox zit die vlak voor vertrek aan de boot werd gesnoerd. Onze gids deed het voorkomen alsof hij iets te drinken ging pakken, maar er kwam een kleine alligator te voorschijn. Deze was net uit het nest en kan nu nog niet eens door je huid heen bijten. De Oostenrijkse die voor ons zat moest er echt helemaal niets van weten, want natuurlijk voer was voor de gids. Hij heeft er dan ook verschillende keren flink laten schrikken. De alligator ging van hand tot hand en vlak voor hij weer terug ging in de koelbox durfde ze hem toch vast te houden.

M’n moeder moest er ook niet veel van weten, maar uiteindelijk (na veel aandringen van mij) heeft ze hem toch aangeraakt. Daarna was het zoeken naar alligators. Heerlijk racen over de kanalen, hoe harder hoe beter! In tegenstelling tot de Everglades zie je ze hier echt door de kanalen zwemmen, daar liggen ze meer aan de kant. Ze eten wel allemaal marshmellows, hoewel ze er vandaag weinig zin in hadden.

Nadat we weer bij het hotel zijn afgezet zijn we richting de Riverwalk gelopen waar we bij Poppy’s iets hebben gegeten. Het is een belangrijk weekend in New Orleans van de New Orleans Saints spelen zondag tegen de Chicago Bears en het is chaos in de stad. Supporters van beide teams die compleet uitgedost op straat lopen, verschillende optochten waar het hele verkeer voor wordt platgelegd en in Bourbon street is het zo druk dat je over de hoofden kan lopen. Vanavond zijn we dan ook niet via Bourbon street terug gelopen, maar hebben we de korte weg die we vanmiddag uit hadden gevonden terug genomen.

Eerst even een antwoord op de vraag van Paula, dat klopt dat is inderdaad onze gids. Ook voor vandaag heb ik geen foto’s. Het was al te donker om wat mooie foto’s te maken, dus morgen weer een kans ;)

Vandaag hebben we weer een behoorlijke rit voor de boeg, zo’n 450 km richting Panama City Beach. We hebben het vanmorgen makkelijk gedaan en in het hotel ontbeten. Daarna snel alles inpakken en op naar Florida. Vandaag rijden komen we door 4 staten, we beginnen in Louisiana en doorkruisen Mississippi en Alabama voor we in Florida aan komen.

Het eerste dat we moesten doen was tanken want die was echt bijna leeg. Gelukkig zit er vlakbij het hotel een pomp en na het vullen was het op naar de Interstate. Tomtom dacht alleen dat we er al op reden terwijl we er eigenlijk onder reden. Het duurde dan ook even voordat we de juiste oprit hadden gevonden. Daarna ging alles heel snel. Het was eigenlijk het plan om wat toeristische routes te rijden maar we moeten op tijd de sleutel van het appartement ophalen en we gingen natuurlijk veel te laat weg in New Orleans. Onderweg zijn we in Biloxi en Destin bij het HRC gestopt en heb ik de laatste 2 shotglazen van deze trip opgehaald. In Biloxi is het een HRC Hotel en Casino en dat is echt heel groot. We zijn er maar weer heel hard uitgelopen, want ik kan daar wel een tijdje ronddwalen en alles bekijken dat er op de muren hangt. In Destin is het juist een heel klein cafe, maar daar stonden 2 dames voor me uitgebreid naar de pins te kijken dus het duurde even voor ik aan de beurt was. Gelukkig merkte 1 van de dames op dat ik er stond en kon ik snel afrekenen.

Ongeveer vanaf Pensacola ga je langs de kust rijden en kom je door allerlei kustplaatsen heen. Dat levert behoorlijk wat oponthoud op, maar er hangt ook een hele gezellige sfeer. Een beetje het idee van een tropisch eiland, met witte stranden en blauwe zee. Om 17:15 kwamen we aan bij de lokatie waar we de sleutel op moesten halen en dat was eigenlijk te laat. We hebben even door de lobby gelopen, maar zagen alleen maar een bordje dat de agent op lokatie was voor een huis bezichtiging. Naast het verhuren van de appartementen verkopen ze deze namelijk ook. Ik gebeld, maar kreeg voicemail. Blijken ze daar 2 balies te hebben, 1 voor de huur en 1 voor de koop, maar dat staat nergens aangegeven. Uiteindelijk blijkt er een klein bordje te staan waarop staat dat je er een telefoon naast de balie staat waarmee ze je toegang geven tot de kluis zodat je je papieren kan pakken. Uiteindelijk hebben we alles gevonden, we waren inmiddels al 10 minuten verder, en konden we naar ons appartement. De eerste 4 verdiepingen van het complex is een parkeergarage voor bewoners dus de auto staat heerlijk in de schaduw. Op naar de 23e verdieping. In Amerika kennen ze geen begane grond dus voor Nederlandse begrippen zitten we op de 22e verdieping en er is geen verdieping meer boven ons.

Het is een heerlijk appartement dat van alle gemakken is voorzien. Als je de gordijnen voor de balkondeuren wegschuift zie je letterlijk alleen maar oceaan. Ook als je op het balkon zit hoor je alleen maar de oceaan en af en toe wat vogels. Mensen hoor je bijna niet ondanks dat het toch redelijk druk is op het strand.

We zitten hier vlakbij de Park Pier wat een groot shopping en activiteiten centrum is. Er zit van alles voor alle leeftijden. We zijn hier bij Margaritaville gaan eten, simpel en het smaakte goed.

Toen we gisteren terug kwamen van het eten had ik wat last van m’n keel en dat is gedurende de nacht alleen maar erger geworden. Denk dat de ijskoude kamer in Lafayette daar schuldig aan is. Ik ben behoorlijk verkouden geworden, hopelijk is dat zaterdag grotendeels over want vliegen met een verkouden hoofd is geen pretje.

Vanmorgen zijn we eerst op zoek gegaan naar een ontbijt. Er zit hier vlakbij een kleine supermarkt maar die had niet wat we zochten. We hebben daar gevraagd waar we iets konden eten en ze wees ons door naar een kleine deli aan het strand. Daar hebben we een simpel ontbijtje aan het strand gegeten.

Na het ontbijt zijn we naar de verhuurmaatschappij van het appartement gereden want we hebben in 1 van de slaapkamers een hele natte plek in het tapijt en we weten niet waar het vandaan komt. De plek was vanmorgen nog natter als gisteren en het lijkt van onderen te komen. Ze zouden iemand langs sturen, maar ik denk niet dat wij die persoon nog zullen zien aangezien we hier morgen al weer vertrekken.

Hierna zijn we terug gegaan naar het appartement. We waren eigenlijk van plan om vandaag lekker lui op het strand te gaan liggen, maar het is echt veel te warm om dat de te doen. We hebben een paar uur op het balkon in de schaduw gezeten en zelfs dat was al behoorlijk warm. Rond een uur of 2 zijn we eerst naar de Walmart gereden om drinken te halen voor de rest van onze reis en ik wilde even kijken of ze iets van keelpastilles hebben. Nou die hebben we gevonden, als ik er een heb genomen is het net of ik een verdoving bij de tandarts heb gehad, maar ze werken en dat is het belangrijkste. Op de terugweg kwamen we langs het Pier Park en hebben we daar wat rond gewandeld en gewinkeld. Er zitten ook een aantal ijswinkeltjes en voor het eerst deze vakantie hebben we een ijsje gehaald. Het smaakte heerlijk.

Het was ondertussen al bijna 5 uur, nog te vroeg om te gaan eten, en we zijn weer terug gegaan naar het appartement. We hebben op het balkon gezeten en ik heb, ook voor het eerst deze vakantie, zo waar wat zitten lezen. Op een gegeven moment zag ik iets in zee dat niet klopte. Het bleek een hele groep dolfijnen te zijn die vlak voor de kust aan het jagen waren. Helaas te ver om foto’s te nemen, maar het was wel leuk om te zien. Totaal hebben we er zeker een stuk of 10 gezien. En wat het uitzicht vanaf het balkon betreft ….

Toen kwam weer de vraag, waar gaan we eten. M’n ouders voelden er wel wat voor om weer naar Margaritaville te gaan, maar ik had andere plannen. Er zit in Pier Park ook een Olive Garden en daar had ik veel meer zin in. Weer in de auto en op naar Pier Park. We hebben heerlijk gegeten. Terug bij het appartement zijn we nog even het strand opgelopen met als plan een korte wandeling, maar zodra we het strand opliepen werd ik bijna aangevallen door de muggen dus dat was van zeer korte duur.

Al met al een heerlijk rustige en relaxte dag. Dat mag ook wel een keer na al die drukke dagen. Morgen hebben we de langste rit van deze reis voor de boeg, maar het maakt niet uit hoe laat we in Jacksonville aankomen. We hebben de tijd aan ons zelf en kunnen nog een behoorlijk lang stuk langs de kust blijven rijden.

Vandaag maar een kort verslag en geen foto’s, we hebben voornamelijk in de auto gezeten en het weer werkte ook al niet mee.

Vanmorgen bleek de natte plek in de slaapkamer alleen maar erger te zijn geworden. Hij was al uitgespreid naar de deur van de badkamer. Hoewel de vloerbedekking daar nog niet zichtbaar nat was kreeg je zeker natte voeten als je er over heen liep. We hebben het gisteren gemeld en verder is het het probleem van de verhuurder.

We zijn om 9 uur weer gaan ontbijten bij de deli een stuk verder op en zijn vervolgens in de auto gestapt richting Jacksonville. De eerste helft van de rit, ongeveer tot aan Tallahassee, hebben we langs de kust gereden. Een leuke weg om te rijden, soms maar 10 meter naast de zee, maar helaas allemaal 1 baan dus af en toe zit je je dood te ergeren aan het verkeer voor je. 20mph rijden waar je 45mph mag, om maar een voorbeeld te noemen. Vanaf Tallahassee zijn we over de I10 naar Jacksonville gereden, dat ging alleen snel tot zo’n 15 km voor Jacksonville. Het was onderweg al een hele tijd heel donker en af en toe zagen we wat lichtflitsen, maar vlak voor Jacksonville brak de bui los. Je zag geen hand voor ogen en gelukkig past het verkeer zich direct aan, ze gaan niet als een stel gekken volop op de rem staan maar laten het gas los totdat het veilig genoeg is om door te rijden. Ik zat helemaal links en ben zo snel mogelijk een paar banen op geschoven want ook hier heb je nog altijd van die mensen die gewoon hard door blijven rijden en sommige rijden nog zonder licht ook. Op sommige stukken gingen we echt niet harder als 25mph. Na een minuut of 10 werd de bui lichter en konden we weer doorrijden. Bij het hotel aangekomen bleek het ook een chaos te zijn. We konden bijna niet voor de deur parkeren om de koffers uit te laden. Een van de valet mannen kwam vragen of we in kwamen checken en ging gelijk regelen dat we voor de deur uit konden laden.

Het regent nu nog steeds en af en toe zien we nog wat lichtflitsen en horen we in de verte gedonder. We hebben in het hotel gegeten want met dit weer hebben we geen zin om naar buiten te gaan. Op tv hebben ze een weerswaarschuwing afgegeven voor heftige onweer en harde windstoten tot 60mph. We zijn dus blij dat we er zijn. Hopelijk is het weer morgen beter zodat we even in Jacksonville rond kunnen lopen en laat in de middag naar Savannah rijden. De voorspellingen laten echter niet veel goeds zien dus we kijken het morgen even aan en anders rijden we morgen vroeg al naar Savannah. De voorspellingen daar zijn iets beter als hier.

Vanmorgen hebben we in het hotel ontbeten en waren we van plan om nog wat tijd in Jacksonville door te brengen. De rit naar Savannah is een korte en daar kunnen we aankomen zo laat als we willen. Helaas gooide het weer roet in het eten. Toen ik opstond regende het al en er hingen overal behoorlijk donkere wolken. De voorspellingen voor vandaag in Jacksonville waren al niet veel beter terwijl de voorspellingen in Savannah er redelijk uitzagen. We hebben besloten om naar Savannah te rijden en te hopen dat de voorspellingen kloppen.

Om 10 uur reden we weg bij het hotel en na een kleine 100 km Interstate te hebben gereden zijn we binnendoor gaan rijden. Dwars door allerlei dorpjes heen, over rustige wegen en langs een basis van de US Airforce. We waren om 2 uur in Savannah, maar we konden nog niet op de onze kamers omdat die nog niet klaar waren. Voor we bij het hotel aankwamen hadden we een verkeerde afslag genomen en kwamen we in een straat terecht die door de politie was afgezet. Verder was er niets te zien, dus in z’n achteruit de straat weer uit. Bij aankomst kregen we een pas voor de parkeergarage dus we hebben de auto weg gezet en zijn een stuk gaan lopen. We zijn naar River Street gelopen wat vlak achter het hotel ligt. Je moet hier via allerlei zeer steile trappen naar beneden, de rivier ligt namelijk zo’n 14m onder straat niveau. Aan River street zitten allerlei winkeltjes, barretjes en restaurantjes en doet best gezellig aan.

Op een gegeven moment komen er 2 brandweerwagens, 2 politie wagens en 2 ambulances River street in rijden. Dit is geen brede straat waar ook nog eens een tramrails overheen loopt die op sommige stukken behoorlijk uit de straat steekt. Je kan hier dus niet hard rijden maar daar trokken de hulpdiensten zich niet heel veel van aan. Een stuk verder stopten ze en werd er een poging gedaan om een stuk langs de rivier met politielinten af te zetten. Er liepen ondertussen al heel veel mensen langs de kade en ook wij moesten natuurlijk even gaan kijken. De brandweer was bezig om hun boot los te maken en een politieboot lag al op het water. Er bleek een lichaam in de rivier te drijven en nog redelijk dicht bij de kade ook. Vanaf de kade zag je alleen, als je heel goed keek, 2 voeten iets uit het water steken. Waarschijnlijk is het door een van de rivierboten opgemerkt die aan de kade lagen. Wij konden via de radio horen dat het even de vraag was waar ze het lichaam aan land zouden brengen en wie het op zou pikken. Uiteindelijk is de brandweer aan de kant gebleven en heeft de politie het lichaam naar het midden van de rivier gesleept waar ze het aan boord hebben gehaald. Voor zover wij het konden zien lag het nog niet lang in het water want het was nog niet opgeblazen wat je vaak wel ziet bij lichamen die lang in het water hebben gelegen. Nadat het lichaam aan boord was is de politie met hoge snelheid de rivier afgevaren richting de kade waar de politieboten aanleggen aan de overkant van de rivier. Einde van de sensatie.

We zijn verder River street afgelopen en via Main street weer terug naar het hotel waar ondertussen de kamers klaar waren. Voor het avondeten zijn we naar City Market gelopen wat hier ook letterlijk om de hoek ligt. Ook hier zitten allerlei barretjes, winkeltjes en restaurantjes alleen zitten hier voornamelijk kunstenaars. Bij een klein restaurantje hebben we gegeten en op de terugweg hebben we nog een ijsje gehaald.

Op dit moment is er maar 1 onderwerp dat het nieuws in Georgia beheerst. De executie van Troy Davis. Hij is er van beschuldigd dat hij in 1989 een agent in Savannah heeft vermoord en zit sinds 17 jaar in de dodencel. Gisteren was zijn laatste kans op uitstel en die heeft hij niet gekregen. Gisteravond heeft hij in Jackson een dodelijke injectie gekregen. We kunnen dus wel zeggen dat het vandaag de dag van de doden was.

De voorspellingen voor vandaag beloven weer niet veel goeds, 60% kans op regen en onweer. Na het ontbijt zijn we een stuk gaan lopen en zijn vervolgens met een hop on hop off bus door Savannah gereden. Savannah bestaat uit 24 (nu nog 22) pleinen waaromheen de huizen zijn gebouwd. De bus brengt je langs een groot gedeelte van de pleinen en huizen die je kan bezoeken. Wij hebben de hele tour in de bus gedaan want het begon te regenen. Na zo’n 2 uur waren we weer terug bij het punt waar we zijn opgestapt en zijn we op River street iets gaan eten en drinken.

Vanavond hebben we bij de griek gegeten en zijn we naar Leopold’s gelopen om een ijsje te halen. Deze ijszaak staat in de top 10 van beste ijszaken van Amerika en het smaakte weer prima. Het valt me wel op dat zowel bij deze als bij de ijszaak waar we gisteren zijn geweest er geen vanille ijs is te krijgen.

Persoonlijk vind ik het hier erg tegenvallen. Alleen Rivier Street en City Market zijn gezellig en voor de rest hangt er weinig sfeer. Morgen gaan we alweer terug naar Atlanta. De 3 weken zijn omgevlogen, zaterdag weer in het vliegtuig naar huis.

We zijn vanmorgen op tijd opgestaan en zijn gaan ontbijten. Vandaag is een lange rijdag, maar we hebben de tijd aan ons zelf. We hebben geen stops gepland en zien wel waar de reis ons brengt. We vertrekken uiteindelijk romd 10 uur uit Savannah en zullen het grootste gedeelte van de reis over de interstate rijden. Rond een uur of 12 stoppen we om iets te eten, uiteraard weer bij de Subway, en uiteindelijk komen we rond een uur of 3 aan in Atlanta. Het hotel kenden we al, hier hebben we de eerste 2 nachten ook doorgebracht. We krijgen weer 2 mooie kamers toegewezen en dit keer zelfs met een balkon.

We weten dat er ergens in de wijk Perimeter een mall moet zitten en aangezien we nog niet alles hadden besloten we om nog maar even te gaan shoppen. Kennelijk zijn we 3 weken geleden alledrie blind geweest, de Perimeter Mall zit letterlijk aan de overkant van de straat. Dit keer eens niet met de auto shoppen, maar een lekker stukje lopen. Uiteindelijk slaag ik dan toch nog voor m’n schoenen.

Toen volgde de grote vraag, waar gaan we vanavond eten. Er zitten verschillende mogelijkheden in buurt, maar uiteindelijk heb ik dan toch m’n zin en gaan we naar de Outback. Terug in het hotel is het dan toch tijd geworden om de koffers opnieuw in te pakken en te zorgen dat ze binnen de limiet voor het vliegtuig zitten. Het heeft even geduurd, maar het is uiteindelijk gelukt. Ik ben nog even naar beneden gegaan om in de lobby gebruik te maken van het gratis internet en heb ons ingecheckt voor beide vluchten terug naar huis. We mogen natuurlijk niet vertrekken zonder een bedfoto te maken. Dit zijn alleen mijn aankopen, als we alles bij elkaar leggen hebben we 2 bedden nodig ;)

Morgen hebben we nog de hele dag in Atlanta, we vliegen pas om 9 uur.