Wat we vreesden is waarheid geworden. Vanmorgen zijn we om 6 uur opgestaan zodat we om 7 uur de shuttle naar het vliegveld konden nemen. Op het vliegveld aangekomen stond onze vlucht nog op de orginele vluchttijd. We waren nog niet door de security heen of de vlucht was al met een half uur vertraagd. Op zich nog geen probleem want op Philadelphia hebben we 1 uur en 45 minuten overstaptijd. Helaas dat half uur liep snel op naar een uur en toen ging het toch wel krap worden. Uiteindelijk zijn we met 1 uur en 15 minuten vertraging vertrokken vanwege het slechte weer in Philadelphia. Onderweg hebben we nog eens een kwartier vertraging opgelopen en we zaten al plannen te maken om Shelly maar te bellen en te vragen of ze vanavond en morgen wat te doen heeft.
Uiteindelijk stonden we om 6:15 aan de gate en hadden we nog welgeteld 5 minuten om van Pier B naar Pier A te komen. Gelukkig zat er iemand in het vliegtuig die voor iemand had gebeld om te kijken of de vlucht naar Amsterdam op tijd vertrok en de vlucht was uitgesteld tot 7 uur. Gelukkig voor ons want nu hadden we tijd genoeg om bij de juiste gate te komen. We hebben nog wel even op de borden gekeken om zeker te zijn dat de nieuwe vertrektijd inderdaad 7 uur was en of we nog van dezelfde gate zouden vertrekken. De tijd was inderdaad 7 uur maar de gate was veranderd waardoor we naar de andere kant van de pier moesten, weer 10 minuten voorbij.
Uiteindelijk zijn we om 7 uur vertrokken maar het opstijgen was een ander verhaal. Vanwege de drukte van alle uitgestelde vluchten stonden we in de file op de baan. Hier hebben we uiteindelijk zo’n 2,5 uur gestaan. We waren het allebei goed zat en toen ik op mijn horloge keek en zag dat we nog 4 uur te gaan hadden zakte de moed ons helemaal in de schoenen. Slapen kwam helemaal niets van terecht want met de 9 uur tijdsverschil was het voor ons gevoel nog middag. Mariska was in ieder geval nog aangenaam verrast toen ze in plaats van Freedom writers te draaien Music & Lyrics opzetten. Foutje, maar niet erg want Freedom writers hadden we op de heenreis ook al gezien.
Op Schiphol aangekomen lagen Mariska d’r koffers al op de band maar die van mij waren nergens te bekennen. Eindelijk na zo’n 10 minuten verschenen die van mij ook op de band. Op naar de trein om naar huis te gaan. We hadden allebei tegen onze ouders gezegd dat ze ons niet op Schiphol op hoefden komen te halen omdat dan in de file terecht zouden komen. Op weg naar de trein stonden onverwachts Mariska’s ouders voor onze neus, vanwege de vertraging zijn ze ons toch op komen halen.