Vandaag hadden we een rustige dag op het programma staan zonder al te veel bezienswaardigheden om te bezoeken. We zijn om 8 uur uit Death Valley vertrokken waar het op dat moment al 92° F was. We zijn nog even gestopt bij de Sand Dunes, daar hadden we gisteren geen tijd meer voor. Het is een heel raar gezicht om de kammen bovenop de duinen te zien, die hellen net de andere kant op als de duin zelf gaat.

De weg naar Mammoth Lakes was saai en eentonig maar we zijn wel een paar leuke dorpjes tegen gekomen. In Bishop zijn we gestopt bij Erick Schat’s Bakkery, een Nederlandse bakker. Ze verkopen daar allerlei Nederlandse lekkernijen zoals o.a. appelflappen, oliebollen, verschillende soorten cake en bokkepoten, je kan het zo gek niet bedenken of ze hebben het. Het is ook niet alleen een winkel, het achterste gedeelte bestaat uit een grote bakkerij waar alles zelf gebakken wordt. We hebben hier een lekkernij gegeten en hebben onze weg vervolgd naar Mammoth Lakes.

Rond 1 uur kwamen we al aan bij ons hotel, we hebben even getwijfeld of we door moesten rijden naar Lee Vining, maar de hotels daar zijn veel duurder als hier en het is maar 50 km. Vanmiddag hebben we een beetje rondgereden door Mammoth Lakes, wat wel iets weg heeft van een Zwitsers of Oostenrijks skioord. Het ski seizoen is afgelopen en ze zijn volop bezig om alles gereed te maken voor de komende zomer en winter. De stoeltjes van de skiliften worden gerenoveerd en schoongemaakt en alle gazonnetjes worden weer bijgewerkt. Het plan was om te gaan kijken bij het Devils Postpile National Monument, maar $7 entree per persoon voor een half uurtje vonden we een beetje te veel van het goede. We zijn naar een uitkijkpunt gereden en hebben even in de sneeuw gestaan waarna we weer terug zijn gereden richting ons hotel. Aan de overkant van de straat is een klein winkelcentrum waar we rustig hebben rondgekeken tussen alle souvenirs. Het echte shoppen zal waarschijnlijk pas vanaf San Francisco gaan gebeuren want we hebben tot nu toe bijna nog niets gekocht en echte malls, waar je flink met je creditcard kan wapperen, zijn we ook nog niet tegen gekomen.

Gereden miles: 193 (309 km)
Tanken: 5,46 gallon voor $ 20,00

Na wederom een ontbijt op onze kamer te hebben gemaakt zijn we rond half 9 vertrokken richting Yosemite, maar wel met een omweg. Eerst hebben we een korte stop gemaakt bij Mono Lake, dat 1 van de oudste meren van de wereld is. Op dit moment is er nog maar 1/5 over van wat het vroeger is geweest. Het meer heeft als karakteristiek dat er over de gehele oppervlakte rotsen uit het water steken, de zogenaamde tufa’s, die zeer geliefd zijn bij de verschillende watervogels.

Na dit bliksembezoek zijn we doorgereden naar Bodie, een oud goudstadje dat tegenwoordig een ghosttown is. De rit ging niet zo vlot als we hadden verwacht want er waren wegwerkzaamheden wat ons zowel op de heen- als terugreis een stop van 15 minuten opleverde. Er kon maar naar 1 kant verkeer over de weg en dat ging onder begeleiding, op de terugweg kregen we een privé-escorte, we waren de enige auto in de rij. Bij aankomst in Bodie hebben we op ons gemak rondgelopen. Het stadje bestaat uit allerlei verschillende gebouwen, van employee residents tot de kerk en van het ranger station tot aan de mill. Bij de kerk stond een ranger het verhaal te vertellen over de heer Bodey die als eerste goud ontdekte in het gebied en naar wie het stadje is vernoemd. Ze hebben de gebouwen zo veel mogelijk in de oude staat behouden en in de gebouwen zie je nog de spullen staan van de oude bewoners, zelfs de kruiden staan nog in de rekken in de lokale winkel. We konden helaas geen bezoek brengen aan de mill om te zien hoe het goud allemaal verwerkt werd, dit kan alleen met een tour onder begeleiding en die begon voor ons veel te laat. Na zo’n 45 minuten rondgelopen te hebben zijn we verder gereden naar Yosemite.

We hadden deze keer geluk, we konden via de Tioga pas Yosemite inrijden. Normaal is deze pas tot ongeveer half juni vanwege sneeuwval gesloten, maar dit jaar was hij al vroeg open. De binnenkomst in het park is via deze pas erg mooi, verschillende meren waar nog sneeuw omheen lag en al een voorproefje van de watervallen. Dit park is zo ontzettend groot dat het ongeveer 1,5 uur duurde voordat we in het dal waren en aankwamen bij onze camping. Onderweg zijn we nog gestopt bij de Upper en Lower Yosemite Fall om deze alvast van een afstand te bekijken. Voor de verandering hadden we een tent gereserveerd. Het inchecken was vrij rommelig, de tenten waren niet voor 5 uur klaar dus we moesten over een uur of 2 maar eens terug komen. Er werd ons wel verteld dat we niets, maar dan ook niets waar maar een luchtje aan kon zitten in de auto en tent mochten laten want het kon wel eens voorkomen dat een beer de auto openbreekt. Een beer gaat er van uit dat ieder luchtje eten kan zijn en zal er alles aan doen om daar bij te komen. Dat werd dus even uitzoeken wat we allemaal bij ons hadden. Alles met parfum lucht, alle etenswaren en zelfs onze watervoorraad en koelbox moest de auto uit. Om 5 uur zijn we terug gegaan naar de receptie om onze sleutel te halen, jaja een tent met een slot, en daar stond iemand van de receptie te vertellen hoe belangrijk het is dat je je auto leeghaalt en niets in je tent laat liggen. 2 dagen voordat we aankwamen had een beer ingebroken in een auto (een cabrio) vanwege een magazine waar een parfummonster in zat, er was niets meer van het dak over. In de week voordat wij aankwamen hebben de beren 7x een bezoek gebracht op de verschillende campings. Je moet er toch niet aan denken dat je ’s ochtends bij je auto aankomt en een vernielde autodeur aantreft.

Wat moet je dan allemaal met de spullen doen die je niet in je auto of tent mag hebben? Die moet je opbergen in de een zogenaamde bearlocker. Standaard zit er een kleine bij je tent waar je je toilettas in op kan bergen, verder staan er een groot aantal openbare bearlockers langs de rand van de parkeerplaats, als er 1 vrij is kan je die gebruiken en eventueel afsluiten met je eigen sloten (komen de koffersloten toch nog van pas). Alle spullen die wij hadden pasten nooit in de kleine bearlocker, maar gelukkig hadden we al vrij snel een grote te pakken. Hier hebben we onze eetvoorraad, koelbox en watervoorraad ingezet en later hebben we ook onze toiletspullen hier maar ingezet want dat was dichter bij de tent als de kleine locker die we hadden toegewezen gekregen.

De tent die we hadden was letterlijk een houtenvloertje met een 1-persoon en een 2-persoonsbed, een kachel die we niet durfden te gebruiken, een kleine kaptafel, een lampje en niet te vergeten een echte deur. Nadat we de auto hadden leeg gemaakt en alles in de locker hadden gezet was het tijd om te gaan eten. We hadden de keuze uit pizza of buffet en hoewel we allebei niet echte buffet mensen zijn hebben we hier toch voor gekozen. Pizza hadden we een paar dagen geleden al gegeten. Tot onze verbazing was het buffet erg lekker, vooral de chocoladecake als toetje. Na het eten hebben we de shuttle gepakt richting het visitors center en hebben we een rondje door het park gereden. In de tent hebben we een planning gemaakt voor de volgende dag, hebben wat gelezen en zijn gaan slapen. Het zou die nacht rond 43º F worden, dus we waren op alles voorbereid.

Gereden miles: 175 (280 km)
Tanken: 11,578 gallon voor $ 46,32
Bodie: $ 6
Yosemite: $ 0, nationale park pas

Na een berekoude nacht zijn we rond half 9 opgestaan. We hadden de tent inclusief ontbijt en ook dit smaakte zeer goed. Rond 10 uur hebben we de shuttle gepakt naar Vernal Fall, hier zouden we een korte hike doen naar de Vernal Fall Footbridge. Deze korte hike werd echter een stukje langer toen we op de brug zagen dat je nog een stuk verder door kon klimmen naar de top van de Vernal Falls waterval. Op dit moment zijn de watervallen op het hoogtepunt dus dit was iets dat we niet aan ons voorbij konden laten gaan. Na nog eens 20 minuten stijl omhoog kwamen we aan bij de top van de waterval. We zijn niet helemaal naar boven gegaan want het laatste stuk ging over een trap die heel erg ongelijk en spekglad was en wat je op klimt moet je ook weer afklimmen. Flink nat van de nevel van de waterval zijn we voorzichtig weer naar beneden geklommen. Daar hebben we de shuttle gepakt naar de volgende hike, Mirror Lake.

Ze moeten hier toch maar eens gaan leren hoe ze een hike moeten beschrijven. We hadden van te voren alles uitgezocht en volgens onze informatie was dit een roundtrip hike. Het eerste stuk ging lekker, tussen de paardenstront door, totdat we bij het meer aankwamen. Wij gingen er van uit dat we het meer rond konden lopen en via de andere kant weer terug konden lopen naar de shuttle. Zaten wij er even flink naast, het meer liep niet rond, aan het einde van het meer liep het verder in een rivier die we, voor zover wij konden zien, niet konden oversteken. Konden we hetzelfde stuk weer terug lopen, als we dit hadden geweten hadden we deze hike niet gedaan.

Terug bij de camping hebben we een lekkere salade gegeten en zijn we verder gegaan naar de makkelijkste hike van de dag, de Lower Yosemite Fall hike. Dit is een hele korte hike die je naar de onderkant van de Lower Yosemite Fall brengt. Als je naar de waterval toeloopt zie je eerst de Upper overlopen in de Lower, maar als je onder de Lower staat is de Upper niet meer te zien. De hike van de dag was voor ons toch wel naar Vernal Fall, een flinke hike met als beloning een schitterend uitzicht op de waterval en een nat pak.

Bij terugkomst op de camping eerst een extra deken gehaald want in een 2e ijskoude nacht hadden we geen zin. Na het douchen (en 3x heen en weer lopen naar de bearlocker) hebben we weer gegeten bij het buffet. ’s Avonds hebben we foto’s genomen van Half Dome die je vanaf de camping heel goed kunt zien. Op een meadow (weide) voor de camping lopen iedere avond herten te grazen en ook deze moesten op de foto. Je werd ook helemaal gek van de verschillende eekhoorns die je overal tegenkomt. Ze zijn niet zo brutaal als de eekhoorns in de Grand Canyon, maar ze doen ook niet voor ze onder. Rond half 9 hebben we nog een rondje gelopen over de camping en bleken ze een kleine documentaire uit te zenden over Yosemite en de Giant Sequoia’s. Erg interessant en leuk om naar te kijken. Helaas hebben we geen beren gezien, maar aan de andere kant betekent dit wel dat we geen berenvoedsel zijn geworden.

Gereden miles: 0
Tanken: $ 0

Gelukkig was het vannacht wat warmer in bed, maar het hield nog niet helemaal over. Ach komende nacht slapen we weer in een hotel waar de kachel aan kan, we de wc en douche op de kamer hebben en we niet heen en weer hoeven te lopen naar onze bearlocker, hooguit naar de auto beneden op de parkeerplaats.

Vanmorgen zijn we om 7 uur opgestaan zodat we vroeg op pad konden richting San Francisco. Eerst hebben we een bezoek gebracht aan Bridalveil Fall en Tunnel view. Bridalveil fall is een zeer makkelijke hike die je naar de voet van de waterval brengt. Tunnel view is een uitzichtpunt waar je aan je linkerhand El Captain ziet, in het midden Half Dome en aan de rechterkant Bridalveil Fall. Dit is 1 van de meest gefotografeerde punten in Yosemite. Helaas is dit een punt waar je niet ’s ochtends naar toe moet gaan om foto’s te maken want dan heb je de zon recht in je gezicht staan.

Na deze korte bezoekjes zijn we Yosemite uitgereden waar we zowaar bij het verlaten van het park onze nationale park pas weer moesten laten zien. Het eerste gedeelte van de weg was erg bergachtig en werd op een gegeven moment erg saai, de bossen en bergen zijn we nu wel zat. Na een tijdje reden we Walnut and Almond county binnen. Het enige dat je hier langs de kant van de weg ziet zijn walnoot en amandel bomen, voor de afwisseling heel leuk om te zien. Toen we notenland net verlaten hadden zagen we verschillende auto’s stoppen aan de andere kant van de weg en de highway partrol stond op de middenberm. Het komt wel vaker voor dat mensen gewoon langs de kant van de weg stoppen, maar toen we ook nog stoeltjes, tafels, eten en drinken te voorschijn zagen komen wisten wij ook niet meer wat we moesten denken, totdat we een politie escorte ons tegemoet zagen komen met daarachter een kleine 2500 motoren, voornamelijk Harley Davidsons. Het bleek hier te gaan om de Minden Ride, een motortocht georganiseerd door de Redwoon Empire Harley Owners Group, die 3 dagen duurt. Hier rijden niet alleen Harleys in mee, er rijden ook genoeg andere merken motoren mee. Gedurende 10 mijl hebben we aan de andere kant van de weg niets anders als motoren voorbij zien komen, we waren allebei meteen weer klaarwakker.

Ons plan was om vandaag via de Golden Gate Bridge San Francisco binnen te rijden, maar vanwege de drukte zijn we via de Bay Bridge de stad binnen gereden. Op de brug kan je Alcatraz en de Golden Gate al zien liggen, helaas lag de Golden Gate gedeeltelijk in de mist. Omdat we allebei een oog op de route en weg moeten houden hebben we onderweg niet veel van de stad gezien. Aangekomen bij ons hotel hebben we onze spullen naar de kamer gebracht en hebben we ons omgekleed want het is koud, zo’n 60º F. We zitten om de hoek van Fisherman’s Warf dus daar zijn we naar toe gelopen, hebben we een beetje gewinkeld en zijn gaan eten bij het Hard Rock Cafe. Na ons diner zijn we weer teruggelopen naar ons hotel om de afgelopen dagen te beschijven en plannen te maken voor morgen. Nu zitten we lekker Pirates of the Caribean 1 te kijken, een voorproefje want in LA willen we naar deel 3 in de bioscoop.

Gereden miles: 197 (315 km)
Tanken: 5,62 gallon voor $ 20
Tol Bay bridge: $ 4

Vandaag hebben we lekker uitgeslapen, na constant tussen 7 en 8 uur op staan is dat wel eens lekker. Om half 10 zijn we maar eens ons bed uitgekomen en hebben we ontbeten. Gisteravond hadden we al uitgezocht wat we vandaag zouden gaan doen en de eerste stop was een dagkaart kopen voor de muni, het openbaar vervoer van San Francisco. Eerst hebben we gekeken hoe ze de cable cars omdraaien. Ze worden bij de eindhalte op een turntable gezet en handmatig omgedraaid.

Onze eerste rit vandaag was met een cable car vanaf Hyde naar Powell street station, het is toch wel uniek om het hoogte verschil tussen de verschillende straten te zien. Het ene moment ga je stijl naar boven, het volgende moment ga je stijl naar beneden en daartussen in zijn er ook nog vlakke stukken. Vanwege de grote hoogteverschillen moet er af en toe extra bijgeremd worden. Achterop de cable car staat de conductor/2e remmer, hij zorgt er voor dat de car bij het naar beneden gaan aan de achterkant op de rem staat. Het remmen wordt niet op de wielen van de car gedaan, maar gebeurd in een 3e rails die tussen de wielen doorloopt. De remblokken zijn van hout en bij grote wrijving kan je een smeulende houtlucht ruiken. Ze gebruiken geen metalen remblokken omdat bij vochtigheid metaal op metaal niet afremt en dan kan het gebeuren dat de car doorschiet.

Vanaf Powell street station zijn we eerst een stuk Market street en daarna Powell street ingelopen en hebben we lekker gewinkeld. Op Powell street hebben we geluncht in een ouderwetse diner en daarna zijn we begonnen aan ons echte rondje San Francisco.

Er waren een paar dingen die we echt wilden zien en zijn begonnen bij China Town waar we ook gewinkeld hebben, alles dat je op Fisherman’s Warf kan kopen is daar weer net iets goedkoper. Middenin China Town hebben we weer een cable car genomen naar Grace Cathedral. Grace Cathedral is eigenlijk een kopie van de Notre Dame in Parijs, alleen dan 4x kleiner. Vanaf Grace Cathedral hebben we weer een cable car genomen naar het einde van de lijn, de rails stopt letterlijk en de enige kant die ze nog op kunnen is terug naar het beginpunt. De cable cars die op deze lijn rijden hebben dan ook dubbele bediening waardoor ze niet gedraaid hoeven te worden zoals de cars op de andere lijn.

Voor de verandering hebben we op het eindpunt van de cable car lijn een bus genomen naar het Haas-Lilienthal House, 1 van de vele authentieke victoriaanse huizen die door de hele stad verspreid staan. Hierna zijn we met de volgende bus doorgereden naar het Buena Vista park. We zijn tot aan het park gelopen, maar de weg liep zo ontzettend stijl omhoog dat we bij de ingang van het park omgedraaid zijn en terug zijn gelopen naar de bushalte. Ondertussen was het al half 5 en een bezoek aan city hall zat er dus niet meer in. We zijn er wel naar toe gegaan en hebben de buitenkant bekeken. We waren er al voorbij gereden toen we de stad inreden maar dan heb je niet echt de mogelijkheid om het gebouw goed te bekijken. Ons eindpunt was weer Powell street station waar we de cable car weer genomen hebben om naar het kromste straatje van San Francisco te gaan, een klein gedeelte van Lombard street.

Dit straatje is echt uniek in San Francisco, over het algemeen zijn alle wegen recht en lopen van oost naar west en/of van noord naar zuid. Dit straatje is echter een slinger die tussen een blok huizen doorloopt, met mooie bloembedden met hortensia’s erin. Dit straatje is zeer geliefd bij toeristen die allemaal met hun eigen/huur auto door het straatje willen rijden. Zelfs taxi’s met toeristen rijden door het straatje heen en voor de chauffeurs is het een beetje sport om de laatste paar bochten met gierende banden te nemen.

We hebben voor het laatste stukje richting Fisherman’s Warf weer de cable car genomen. Gisteren waren we compleet vergeten om een kijkje te nemen bij de zeeleeuwen op Pier 39, dat hebben we vandaag dus gedaan. Ze liggen daar met z’n allen gezellig op pontons, maken een hoop lawaai en stinken een uur in de wind. Een paar mannetjes waren aan het vechten om een ponton en dat leverde een hoop lawaai en een hoop spetters op. Hierna zijn we gaan eten bij het Rainforest Cafe en terug gegaan naar ons hotel.

Morgen gaan we fietsen over de Golden Gate en we hopen dat het weer dan beter is als de afgelopen dagen, de brug ligt niets anders als in de mist. Morgenavond brengen we een bezoek aan Alcatraz, dus als jullie na deze updates niets meer van ons horen zitten we waarschijnlijk opgesloten. We hebben al gezien dat ze een Alcatraz Swimteam en Tri-athlon team hebben dus misschien komen we over een paar jaar weer tevoorschijn of komen we misschien in aanmerking voor het outpatient programma.

Gereden miles: 0
Tanken: $ 0
Muni pass: $ 11

Vanmorgen zijn we rond half 10 vertrokken richting pier 41 om daar een paar fietsen te huren. Het plan was om over de Golden Gate Bridge te gaan fietsen en we hoopten dat het weer ook mee zou werken. Het fietsen hebben we gedaan maar het weer werkte alles behalve mee. Na een test rondje en uitleggen waarom we geen helm wilden, we komen nou eenmaal uit fietsland, zijn we via Fisherman’s Warf naar de brug gefietst. Bij Fisherman’s Warf zijn we toch nog even terug gereden want Mariska gleed iedere keer van haar zadel af en dat rijdt toch niet lekker. Haar fiets werd omgeruild en uiteindelijk konden we dan toch vertrekken aan onze “lange” tocht.

Tot aan de brug is het allemaal vlak, in tegenstelling tot de rest van de stad, maar om de brug op te komen moet je 2 vrij stijle heuveltjes oprijden en dat viel wel even tegen. We hadden niet verwacht dat het eerste heuveltje zo stijl zou zijn dus binnen de kortste keren stonden we weer stil. We waren nog niet gewend aan de versnellingen dus terugschakelen ging niet zo heel snel. Uiteindelijk zijn we de heuveltjes, zonder lopen, opgekomen en kwamen we aan bij het visitors center. Hier hebben we heel even rondgekeken.

We hadden het allebei al flink warm gekregen en in het visitors center was het nou niet bepaald koud dus we zijn snel weer op de fiets gestapt en zijn de brug opgereden. We hadden verwacht dat dit ook nog wel een beetje klimmen zou zijn, maar de brug is helemaal vlak. Het weer werkte absoluut niet mee, de brug heeft de hele dag in de mist gelegen. Af en toe zag je het bovenste deel boven de mist uitkomen of kon je het onderste deel zien, maar dat is het enige dat we gezien hebben. De misthoorn van de brug heeft zich ook van zijn beste kant laten horen en als je daar boven staat is dat een hoop lawaai. Halverwege de brug zijn we even gestopt om wat foto’s te maken, maar door de mist zagen we niet veel. Uiteindelijk hebben we toch beide peilers kunnen zien en zijn we de brug afgereden richting Sausolito.

De weg naar Sausolito is alleen maar bergafwaarts en we bereikten dan ook een aardige snelheid. Dat is hier wel gevaarlijk want fietspaden zijn er bijna niet, je rijdt op de openbare weg naast de auto’s. In Sausolito hebben we geluncht en om 2 uur hebben we de ferry terug genomen naar Pier 2.

Terug in San Francisco hebben we de fietsen terug gebracht en hebben we nog even rondgehangen op Pier 39. Vanaf 5 uur konden we onze kaartjes voor Alcatraz ophalen en om 6:10u vertrok onze ferry. Eerst op de foto (die we nooit meer terug hebben gezien) en daarna boarden. Dat ging nog bijna fout want de ferry sloeg bijna los door de deining van het water, de loopbrug was al van de ferry losgeslagen. Het boarden werd stilgelegd totdat de ferry weer goed vast lag en het weer veilig was om over de loopbrug te lopen, gelukkig stond er niemand op de loopbrug op het moment dat deze los sloeg want dat had wel eens goed fout af kunnen lopen.

Met 5 minuten vertraging zijn we uiteindelijk naar Alcatraz vertrokken waar we ongeveer 15 minuten later aankwamen. We werden in 3 grote groepen verdeeld en iedere groep kreeg een gids die de groep naar het celblok begeleide en onderweg het een en ander over de buitenkant en geschiedenis van Alcatraz vertelde. Aangekomen in de gevangenis kregen we de apparatuur voor de audiotour die je door de hele gevangenis leidt. Het verhaal wordt verteld door ex-bewaarders en ex-gevangenen en dat maakt het toch wel heel speciaal. Zonder de audio tour kan je alleen informatie halen uit de brochure en van de borden die aan de muren hangen. In de audio tour worden verhalen verteld over ontsnappingen, opstanden en andere gebeurtenissen. De gehele audio tour duurt ongeveer een uur, onderweg zie je plaatsen waar men is ontsnapt, je kan je op laten sluiten in een isoleercel (en dat is donker!!!), volledig aangeklede cellen en de nephoofden die zijn gebruikt bij een ontsnapping. Een hoop spullen die ze gebruiken komen uit tv series en films die over de gevangenis zijn gemaakt. Er zijn ook een hoop dingen die heel bekend voorkomen. Als je de gevangenis inloopt kom je terecht in de ruimte die in de film The Rock gebruikt is al doucheruimte en in de cellen zie je de blokken zitten die ze uit de muur hebben gehaald om te ontsnappen.

Wat ons heel erg is opgevallen is dat ze alleen de delen onderhouden waar de toeristen komen. De cellen in de streng beveiligde afdeling zien er allemaal heel netjes uit, net geverfd en zo veel mogelijk in originele staat hersteld. Er zijn ook cellen die nog steeds zijn zoals ze 50 jaar geleden waren en aan deze cellen is nooit iets gedaan. Gedeelten van de gevangenis zijn in hele slechte staat, men zegt dat ze willen proberen om alles te herstellen maar wij twijfelen of dit echt het geval is. Wij vonden het heel speciaal om de gevangenis te bezoeken en de audio tour maakt het bezoek helemaal compleet.

Bij terugkomst moesten we nog eten, maar aangezien het als 9 uur was werd het moeilijk om nog bij een normaal restaurant terecht te kunnen dus voor deze ene keer werd het junkfood.

Gereden miles: 0
Tanken: $ 0
Fietshuur: $ 67

Ons bezoek aan San Francisco zit er op, vandaag beginnen we aan deel 1 van onze reis richting Los Angeles.

Vanmorgen zijn we om half 8 opgestaan en hebben ontbijt gehaald op de hoek van de straat. Rond 9 uur zijn we vertrokken richting Monterey via de Pacific Coast Highway 1. In San Francisco zijn we eerst richting de Golden Gate Bridge gereden om daar vandaan direct PCH 1 op te rijden. De Golden Gate dacht vandaag gaan ze weg dus hoef ik me niet meer te verbergen, het was bijna helemaal helder toen wij in de buurt van de brug kwamen. Gelukkig hebben we vanuit de auto toch nog een paar goede foto’s kunnen maken.

Het eerste gedeelte van de weg is vrij saai, je rijdt vlak langs de kust, rij naar Hoek van Holland en je hebt bijna hetzelfde uitzicht. Pas toen we in de buurt van Monterey kwamen werd de route leuker. Vlakbij Monterey ligt de 17 mile drive, een scenic route die door een rijke buurt loopt. We hadden verwacht alleen dure huizen te zien en dat er weinig van de kust te zien was, maar het is ons 100% meegevallen. De drive loopt vlak langs de kust en dwars door golfbanen heen. Onderweg kom je van alles tegen, van een eenzame cypres op een rots tot een rots vol aalscholvers of zeehonden.

Na de hele route te hebben gereden zijn we naar Monterey gereden. Hier hebben we heel even rondgelopen op Cannery Row, maar we vonden er niet veel aan dus zijn we doorgereden naar een mall waar we onderweg langs waren gekomen. Hier hebben we daar nog een beetje gewinkeld voordat we weer terug zijn gegaan naar het motel om te gaan eten.

Op dit moment draait er een was, de laatste van deze vakantie. Morgenochtend vertrekken we vroeg want we hebben een lange dag voor de boeg.

Gereden miles: 150 (240 km)
Tanken: 9,78 gallon voor $ 32,76
17-mile drive: $ 9

Van ons vroeg geplande vertrek is niet echt veel terecht gekomen, toen om half 8 de wekker af ging hebben we ons nog even omgedraaid. Uiteindelijk zijn we rond een uur of 9 vertrokken.

Het eerste gedeelte was weer redelijk saai met veel (haarspeld)bochten, maar wel langs de kust. Bijna de hele weg hebben we langs de zee gereden, met af en toe een heel mooi uitzicht langs de kust.

In de buurt van San Simeon zagen we ineens een hele hoop zee olifanten op het strand liggen en daar zijn we uiteraard gestopt. Het is nu de tijd dat ze “in de rui” zijn dus echt netjes zien ze er niet uit en ze stinken vreselijk. We hebben een minuut of 5 gekeken met de neus dicht geknepen en zijn toen snel doorgereden naar Hearst Castle, dat ook in de buurt van San Simeon ligt.

Hearst Castle is het huis van William Hearst die daar van ongeveer 1920 tot 1947 heeft gewoond. Het huis (het is geen kasteel maar een ranch) is ingericht met 15e, 16e en 17e eeuwse kunst, geïmporteerd uit Europa, en is nu opengesteld als museum. Het landgoed is zo groot dat ze 4 verschillende tours hebben die alle 4 een ander gedeelte van het huis bezoeken. Wij hebben gekozen voor tour 1 die je een goede indruk geeft van hoe Chief Hearst geleefd heeft. Hij nodigde veel bekende mensen uit zoals Clark Cable en Charlie Chaplin, die als gasten op zijn ranch verbleven. Er was maar 1 verplichting tijdens de bezoeken en dat was het diner, verder waren de gasten vrij om te gaan en staan waar zij wilden. Iedere gast had de beschikking over een guesthouse waar een groot bed, toilet en douche aanwezig waren en mannen en vrouwen hadden gescheiden toilet en douche ruimtes. Tijdens de tour zijn we in een van deze guesthouses geweest. Meneer Hearst wist eigenlijk niet echt wat hij met het huis aanmoest en het is dan ook nooit af gekomen. Iedere keer bedacht hij weer iets nieuws dat (aan)gebouwd moest worden. Het buitenzwembad is zelfs 3x vergroot. Er is ook een binnen zwembad waar 8 tegelzetters 3,5 jaar bezig zijn geweest om alle Italiaanse tegeltjes op de vloer, muur en het plafond te leggen, kosten $ 400.000 wat in de jaren 20 een hoop geld was. Hij had ook 1 van de grootste dierentuinen in het land, er waren ongeveer 60 soorten planteneters en 30 soorten vleeseters. Het merendeel van deze dieren heeft hij later gedoneerd aan de dierentuinen in San Francisco, LA en San Diego. De enige dieren die nu nog op het landgoed rondlopen zijn schapen, koeien, zebra’s en herten.

Na ongeveer 3 uur in en rond Hearst Castle door te hebben gebracht zijn we doorgereden naar onze eindbestemming, Solvang. Onderweg zijn we in het dorp voor Solvang, Buellton, langs een leuk western-restaurant, AJ Spurs, gereden waar de koetsen op het dak staan. Ondanks dat we van plan waren italiaans te gaan eten zijn we toch naar het restaurant gegaan. Hier hebben we heerlijke spareribs gegeten waar de soep, salade en toetje inbegrepen zitten bij het diner dat je kiest.

We wisten al dat ons hotel ondertussen van naam was veranderd en dat het verbouwd wordt. We hadden verwacht in een rommeltje terecht te komen, maar dat viel 100% mee. De kamer ziet er heel netjes uit, met openhaard, plasma tv en dvdspeler komen wij de rest van de avond wel door. Vannacht hebben we een koopje, want de kamers kosten nu 2x zo veel als wij betaald hebben.

Gereden miles: 206 (330 km)
Tanken: 11,57 gallon voor $ 37,80
Hearst Castle: $ 48

We hebben vannacht heerlijk geslapen in onze nieuwe bedden. Vanmorgen konden we ontbijten bij een Deense bakkerij aan de overkant van de straat. Na een hard broodje met echte deense kaas, een soort koffiebroodje, thee en sinaasappelsap zijn we vertrokken naar Los Angeles.

Tot aan Malibu konden we redelijk doorrijden. Daar zijn we gestopt om een kijkje te nemen op het strand. Het is uniek om de woonhuizen zo dicht op de zee te zien staan. Het varieert ook van hele simpele huizen tot kasten van een paar miljoen. Malibu is 27 mile lang en onderweg zijn we nog een keer van de hoofdweg afgegaan om in een straat te kijken. Het is vanuit die straat niet mogelijk om iets van het strand te zien, laat staan om er op te komen. Alle huizen zijn door hekken en muren met elkaar verbonden.

Na Malibu zijn we richting Santa Monica gereden. Onderweg kwamen we de van Baywatch bekende strandwachtershuisjes tegen en dit moest natuurlijk even op de foto. Achteraf bleek dat dit op Zuma beach was, dat ook bekend is van Baywatch.

In Santa Monica hebben we geparkeerd bij de pier en hebben we wat rondgelopen. De pier lijkt een beetje op de pier van Scheveningen. Er staan een aantal winkeltjes en restaurants op de pier en aan het begin een grote carrousel. We zijn bijna naar het einde van de pier gelopen en vervolgens weer terug naar het begin. We wilden eigenlijk nog naar het centrum van Santa Monica lopen, maar we konden niet echt zien waar we moesten zijn dus zijn we terug gelopen naar de auto.

Next stop was Venice Beach. Ook dit moesten we even bezoeken. De pier is ook bekend uit Baywatch als de pier waar de strandwachten vanaf sprongen, op deze pier zijn echter geen winketjes en restaurantjes. Na zo’n 20 minuten zijn we verder gereden naar ons hotel, dat midden in Hollywood zit. Volgens Tom was het maar 20 km rijden, maar aangezien we in Los Angeles zitten doe je daar zo een uur over. Uiteindelijk zijn kwamen we rond half 4 aan bij ons hotel, snel ingecheckt, omgekleed en op naar Hollywood Boulevard.

Vlakbij het Graumann’s Chinese Theater kwamen we Hollywood Boulevard op en dan kijk je toch wel even je ogen uit. Je staat direct op de Walk of Fame en je kan precies zien wie er toerist is, die mensen lopen namelijk allemaal naar de sterren op straat te kijken. Eerst hebben we geprobeerd om kaartjes te kopen voor Pirates of the Caribean 3, maar de dame bij de bioscoop snapte geloof ik niet wat we bedoelden dus tot 2x toe kregen we de verkeerde kaarten en uiteindelijk bleek dat er voor het tijdstip dat wij wilden gaan geen kaarten meer beschikbaar waren, geen film deze keer. Aan de overkant van de straat, voor het Kodak theater, werd het ondertussen alleen maar drukker en de weg was ondertussen aan 1 kant ook afgesloten. Het bleek dat Al Pacino vanavond een AFI Life Achievement Award kreeg uitgereikt en een hoop bekenden waren uitgenodigd. We hebben even staan kijken, maar waar je ook stond ze moesten overal een doorgang houden (zelfs op een balkon op 3 hoog) dus overal werd je weggestuurd. We hebben wel een paar bekenden aan zien komen, waaronder Hugh Hefner met z’n Playboy-harem, maar zijn rond een uur of 6 gaan eten. Aangezien we toch meer tijd over hadden als we dachten zijn we toch nog even naar de bioscoop gelopen om te kijken of er nog kaartjes voor vanavond waren en zo waar er waren nog kaartjes en alles ging in 1x goed. We zijn om de hoek bij Mel’s diner gaan eten, zijn nog even terug gegaan naar ons hotel en toen naar de bioscoop.

Onze film draaide in het El Capitain theater. Het hele theater is aangekleed in het thema van de film en er staan props die zijn gebruikt in de film. We hebben een aantal kostuums, kanonnen en wat andere dingen gezien. Toen we de zaal inliepen zat er iemand orgel te spelen om het publiek tot het begin van de film te vermaken. Boven het scherm hing er een groot doodshoofd en in de gang liep Cpt. Jack Sparrow rond. De film was leuk, met wederom een groot open einde voor eventueel deel 4. Binnen 10 minuten na het einde van de film waren we weer terug op onze kamer, dat is wel iets anders als er nog een uur over doen voordat je uit Rotterdam weer thuis bent.

Gereden miles: 141 (226 km)
Tanken: $ 0
Parkeren Santa Monica: $ 7

Vandaag was het studio en game day. Na een snel ontbijt op onze kamer zijn we naar de Warner Brothers Studios gereden. We hadden via internet al kaartjes besteld voor de tour van half 10. Bij aankomst konden we nog net mee met de tour van 9 uur dus dat hebben we maar gedaan. We waren met een groepje van 7 personen dus lekker klein en ruim zitten in de wagen.

Toen we de studio’s inreden zagen we een hoop bekende dingen. Onze gids wist ook veel te vertellen over hele oude en nieuwe films die er zijn opgenomen en vanuit welke hoek er ongeveer gefilmd is. Op dit moment zijn er geen opnames en zijn ze flink aan het verbouwen, er wordt een hele nieuwe straat gebouwd. We zijn op de buitenset van ER geweest, zowel op de set waar de ambulances aankomen en zijn over het dak van het gebouw gereden (hier gebruiken ze de parkeerplaats voor). We hebben de set gezien waar Dukes of Hazzard is opgenomen en delen van de Gilmore girls.

Na de buiten studio’s was het tijd voor de soundstages waar alle binnen scènes worden opgenomen. Bij de soundstages mochten we geen foto’s maken behalve de soundstage waar de Central Perk set uit Friends staat opgesteld. Voorheen mocht men nog op de bank zitten, maar dat hebben ze afgeschaft want de bank dreigt uit elkaar te vallen. We hebben de auto’s uit Scooby Doo en Harry Potter en de Batmobiel gezien, de Batmobiel heeft maar $ 1,2 miljoen gekost dus daar zijn ze heel zuinig op. Na de soundstages zijn we naar het WB museum gegaan. Hier staan spullen uit allerlei films en series die door WB worden/werden geproduceerd. De 2e verdieping was volledig ingericht met spullen uit de Harry Potter films. Kostuums, bezem, wezens en andere dingen die in de 4 films zijn gebruikt. Helaas mochten hier geen foto’s worden gemaakt.

Na het museum zat de tour er weer op en zijn we doorgelopen naar de NBC studios die haast aan de overkant van de straat zitten. Hier konden we mee met de tour van half 1 en kregen we een kaartje zodat we het outdoor optreden van de Goo Goo Dolls bij konden wonen. Ze waren vandaag de musical guest bij Jay Leno. We zijn nog even terug gelopen naar de auto want camera’s en tassen mochten niet mee naar binnen. We hadden toch tijd zat dus hebben dit lekker op ons gemak gedaan. Om half 1 werden we door onze gids opgehaald en de eerste stop was de studio van Jay Leno, we konden hier nog net naar binnen voordat ze zouden beginnen met het klaarmaken van de studio voor de opnames van die avond. De rest van de tour ging langs make-up, costumes en verschillende studios waaronder die van Days of our lives en de Tonight Show. We zijn niet naar het optreden van de Goo Goo Dolls gegaan, we wilden wel heel graag maar we hadden al kaartjes voor een honkbal wedstrijd voor die avond. De NBC tour viel ons heel erg tegen, de WB tour had onze voorkeur.

We waren nog van plan om naar de La Brea Tar Pits te gaan (bekend uit de film Volcano) maar het duurde zo lang voordat we door LA heen waren dat we hier wel langs zijn gereden maar niet gestopt. We zijn terug gegaan naar ons hotel om ons om te kleden voor de honkbal wedstrijd tussen de LA Dodgers en de Toronto Blue Jays, waar we via internet al kaartjes voor hadden besteld.

We wisten dat de parkeerplaats pas 2 uur voor het begin van de wedstrijd open zou gaan maar natuurlijk waren wij weer een half uur te vroeg. We hebben even geparkeerd bij het ziekenhuis naast het stadion en gewacht totdat we wel konden parkeren. Het parkeren ging vrij snel en heel makkelijk, we stonden zo bij de boxoffice en binnen 10 minuten hadden we geparkeerd en hadden we onze kaartjes. We zaten op de eerste ring achter de slagplaat. Bij binnenkomst kregen we een handdoek met Dodger Stadium erop en konden we voor het eerst op het veld kijken. Het maakte eigenlijk niet uit waar je zit, je hebt overal een heel goed zicht op het veld. Het gedeelte waar wij zaten was nog niet open dus we hebben even rondgelopen in het gedeelte dat wel open was en na zo’n 5 minuten konden we eindelijk richting onze plaatsen. De teams waren ondertussen al aan het warmspelen en er vlogen regelmatig ballen de tribune op waar de mensen om liepen te vechten. Wij zaten redelijk veilig achter het net dat achter de slagplaat hing, maar dat hield niet in dat er geen ballen bij ons in de buurt terecht kwamen. Gedurende de wedstrijd vlogen er 3 ballen onze richting uit. We hebben eerst wat te eten en drinken gehaald en dat was voor ons genoeg om de rest van de avond op te teren. De sfeer in het stadion is geweldig, supporters van beide teams zitten gewoon door elkaar en kunnen ook gewoon juichen zonder in elkaar gemept te worden door supporters van het andere team. De wedstrijd begon vrij valk en het duurde lang voordat het eerste punt (homerun) door de Dodgers werd gescoord, dat had waarschijnlijk te maken met de wedstrijd van gisteren die ze met 6-5 verloren na met 5-1 voor te hebben gestaan. De Blue Jays kwamen echter voor met 2-1 en in de 9e inning wisten de Dodgers eindelijk gelijk te maken waarna er een inning werd verlengd. De Blue Jays wisten niet meer te scoren en je kon de spanning in het stadion voelen. Er moest worden gescoord anders zouden ze de wedstrijd weer verliezen. De gebeden van de supporters werden verhoord en met een homerun was de wedstrijd over.

Het wegrijden bij een stadion hier is ook altijd weer een verrassing. Over het algemeen gaat dat hier vrij snel en ook nu was dat het geval. Het verkeer is over het algemeen erg netjes en men laat elkaar makkelijk invoegen, natuurlijk zijn er ook automobilisten die hun toeter goed weten te vinden. Uiteindelijk waren we om 11 uur weer terug bij ons hotel.

Gereden miles: 33 (53 km)
Tanken: $ 0
Parkeren Dodger Stadium: $ 15