Reisverslagen

We konden om 10 uur onze huurauto ophalen, een Jeep Wrangler. De eerste stop was de supermarkt om even wat drinken en eten in te slaan, met all-in heb je dat natuurlijk niet op de hotelkamer liggen. Daarna was het op naar de struisvogelfarm, voordat we daar echter aankwamen waren we al bijna een uur onderweg. De weg staat niet zo goed aangegeven en we hadden geen gedetailleerde kaart dus het duurde even voordat we op de goede route zaten. Bij binnenkomst werd ons al gelijk gevraagd of we met de tour van 11 uur mee wilden, maar dat was toch een beetje te snel voor ons. We hebben ons al goed aangepast aan het Antilliaanse ritme. Bij de bar hebben we kaartjes gekocht voor de tour van 12 uur waarna we even een beetje rond hebben gekeken. Na de eerste foto’s zijn we terug gegaan naar de bar en hebben we wat gedronken. Voor we het wisten was het al weer 12 uur en konden we aan de tour beginnen.

p1020594

Tijdens de tour krijg je heel veel informatie over de struisvogel en over de manier waarop de farm werkt. De gids weet veel te vertellen en op iedere vraag heeft hij een antwoord. Een aantal dingen die er over de struisvogels zijn verteld.

– dat de mannetjes de eieren uitbroeden
– dat ze 12 liter water per dag drinken
– dat ze kale ruggen kunnen hebben omdat ze de veren plukken voor extra calcium, dat hoeven niet hun eigen veren te zijn ze plukken ook bij andere struisvogels
– dat ze nepeieren neerleggen om het leggen van echte eieren te bevorderen
– dat ze pas kunnen zien of de kuikens mannetjes of vrouwtjes zijn als ze hun volwassen veren krijgen (vrouwtjes zijn lichter, mannetjes bijna zwart)
– dat ze niet echt hun koppen in het zand steken, toen men dat dacht kwam dat door zandstormen waardoor het leek alsof ze hun kop in het zand staken
– struisvogels zijn dom, als je op de farm op een struisvogel gaat rijden wordt je eerst een stuk weggeleid van het hok waar de vogel normaal staat. Als hij eenmaal geen kap meer op z’n hoofd heeft zal hij zo snel mogelijk terug rennen naar z’n hok. Het maakt dan ook niet uit of er nog een hek in de buurt is, daar knalt hij gewoon tegen aan, als hij maar terug komt in z’n hok.

De farm recycled alles. Niet bevruchte eieren worden in het restaurant gebruikt, de eierschalen worden in de winkel verkocht. De kont van een geslachte struisvogel is niet geschikt voor consumptie De farm heeft hier 3 krokodillen voor aangeschaft die het slachtafval opeten. In het restaurant kan je verschillende producten eten die van struisvogels zijn gemaakt zoals hamburgers. De botten worden in de zon gedroogd, een kunstenaar gebruikt deze weer en ook dit wordt in de winkel verkocht. Er zijn 4 hangbuikzwijnen op de farm die de overblijfselen uit het restaurant opeten. Op deze manier produceert de farm bijna geen afval. Aan het einde van de rondleiding is er nog de mogelijkheid om op een struisvogelei te gaan staan. Ze kunnen het gewicht van een mens makkelijk dragen aangezien ze ook het gewicht van hun vader moeten dragen, dat kan oplopen tot zo’n 200 kilo.

p1020598

Na dit bezoek proberen we het dak van de auto af te krijgen, tja je hebt een Jeep Wrangler dus dat dak moet open. Het duurde even voor we alle ritsen open hadden maar uiteindelijk rijden we met open zijkanten weg. Het dak hebben we er vanwege de zon maar opgelaten. We rijden richting de westpunt, maar ook dit duurde weer even want de weg bewijzering is niet zo heel erg goed. Uiteindelijk komen we op de ring terecht en binnen de kortste keren zitten we op de weg naar de westpunt. Er is ook maar een weg deze kant op en zolang het kompas in de auto aangeeft dat we richting het westen rijden gaan we daar maar vanuit. Onderweg kwamen we nog een paar wegopbrekingen tegen die ze daar creatief oplossen. Ze sluiten gewoon de helft van de weg af zodat al het verkeer over 1 baan moet rijden. Aan beide kanten staan medewerkers het verkeer te regelen dus dat is op zich goed geregeld. Na ongeveer 1,5 uur bereiken we de westpunt. Hier hebben we gewisseld en zijn we op ons gemak via de zuidkust terug gereden.

p1020614

Het was eigenlijk de bedoeling om een paar van de vele baaien te bezoeken, maar daar hadden we geen zin meer in. Bij Willemstad zijn we Otraban nog even binnen gereden en kwamen precies bij de Pondjesbrug uit die deze keer helemaal tegen de kade lag om een groot schip door te laten. Mariska is uitgestapt om wat foto’s te maken en ik heb een rondje gereden om haar daarna weer op te pikken. Midden op de weg stil staan is helemaal geen probleem, zo begroeten de Antilianen elkaar ook regelmatig. Blijf alleen niet te lang stil staan voor een groen stoplicht want dan weten ze de toeter wel te vinden. Via de hoge brug zijn we terug gereden naar ons resort waar we rond 5 uur terug waren. We hebben snel nog even handdoeken gepakt en hebben nog een uurtje op het strand gelegen.

Vandaag is de dag waar we al heel lang naar uitkijken, we gaan snorkelen met dolfijnen! We zijn al vroeg op want naast op tijd ontbijten moeten we ook de auto nog inleveren. We moeten ons om 9:45 bij de Dolphin Academy melden. Om 9:15 verlaten we het resort en gaan we op weg. We melden ons bij de receptie van het Sea Aquarium en mogen gelijk doorlopen. Bij de Dolphin Academy krijgen we onze bandjes en moeten ons om 10 uur weer melden. We hebben nog even de tijd om rustig wat rond te kijken en zien dat ze net begonnen met het voeren van de dolfijnen.

p1020619

Om 10 uur hebben we ons weer gemeld. We kunnen ons in de kleedkamer omkleden en onze spullen kunnen we in een locker achterlaten. Helaas lukt het ons niet om de locker ingesteld te krijgen dus ik loop even terug naar de receptie om te kijken of er iemand is die ons kan helpen. Daar word ik aangesproken door iemand die vraagt of we ook maskers en een snorkel nodig hebben waarop ik gelijk maar heb gevraagd of hij ons kan helpen. Dat doet hij en het was dan ook zo geregeld. Ze mogen wel een betere handleiding maken.

We blijken samen met 2 amerikanen de enige te zijn die gaan snorkelen dus dat is heerlijk rustig. De groepen zijn overigens nooit groter als 6 personen. De persoon die ons heeft geholpen met de locker blijkt ook de trainer te zijn waarmee wij het water in gaan. Het is een canadees waardoor de rest van de communicatie in het engels verloopt. Dat is voor ons natuurlijk geen probleem.

Eerst krijgen we een korte instructie over wat we wel en niet mogen doen en hoe alles gaat lopen. Dan is het tijd om naar het water te gaan en beginnen de zenuwen toch wel een beetje toe te slaan. We hebben geen flauw idee wat we moeten verwachten en het zijn uiteindelijk toch wilde dieren. We blijken te gaan snorkelen met Annie, Tela en baby Pasku. Pasku is de zoon van Tela, hij is natuurlijk in de buurt van zijn moeder maar doet nog niet aan het programma mee.

De Amerikanen mogen als eerste het water in en we beginnen met een zoen. Je moet rustig met je hand op het water slaan, de dolfijn reageert daar op en komt aan die kant naast je. Bij mij ging het even fout want eerst moest ik met rechts slaan maar dat moest eigenlijk links zijn. Annie was nog niet in de buurt toen ik wisselde maar ze reageerde er heel snel op. Vervolgens moet je je hand naar beneden doen en leg ze zelf haar snuit tegen je hoofd aan. Wij hadden het geluk dat ze heel erg in haar humeur was dus ze bleef in positie totdat het fluitje ging. Terwijl ze naast je staat/ligt voel je onder water ook dat ze af en toe haar staart beweegt. Je moet je flippers goed gebruiken om in evenwicht te blijven.

p1020673

Na de foto sessie kregen we per koppel een dolfijn toegewezen en kregen we ruim de tijd om naast haar mee te zwemmen en te aaien. Het snorkelen maakt het wel heel apart, je krijgt de mogelijkheid om te zien hoe de dolfijn zich onder water beweegt en ook dat ze best wel geniet van het aanhalen. Af en toe zag je de ogen dicht gaan en ze keek je ook echt aan. Onder water hoor je ook de sonar, heel apart.  Met het snorkelen mag je ook duiken, de dolfijn blijft gewoon naast je zwemmen. Na een kwartier genieten werden de dolfijnen terug gefloten en was het tijd voor een beetje actie. We konden ons tussen 2 dolfijnen vooruit laten slepen. Als eerste mochten de Amerikanen. De eerste dook naar de bodem en liet zich daar oppikken. Je houdt je vast aan de rugvinnen en ze nemen je op sleeptouw. De 2e bleef boven water en door met beide handen rustig op het water te slaan komen de dolfijnen van achteren en kan je de rugvinnen beet pakken. Het was tijd geworden voor het 2e kwartiertje zwemmen. Dit keer kregen we de andere dolfijn toegewezen en zijn we weer heerlijk gaan snorkelen. De trainer was ondertussen met de kleine Pasku bezig en daar reageerden de andere 2 ook op. Als de trainer op de bodem zat met Pasku kwam het regelmatig voor dat ze daar toch ook even bij moesten zijn. Ze zijn dan ook verschillende keren terug gestuurd.

En toen was het onze beurt. Ik mocht als eerste dus ik ben een stuk de baai in gezwommen. Op het moment dat de trainer aangaf dat ik met m’n handen op het water mocht slaan duurde het niet lang voor ik 2 dolfijnen naast me had en een baby die een beetje voor me uitzwom. Het gaat met zo’n grote snelheid dat ik bijna m’n zwembroek verloor, maar het is een heel speciaal gevoel om door 2 dolfijnen vooruit getrokken te worden. Daarna was het de beurt aan Mariska en ook zij verloor bijna haar zwembroek. Gelukkig is dat op de foto’s allemaal niet te zien.

p1020672

Dat was het einde van ons snorkel avontuur en was het tijd om afscheid te nemen. We moesten weer een stuk de baai inzwemmen en gaan zwaaien. De dolfijnen zwommen tussen ons door en zwaaiden met 1 zijvin naar ons terug.

We gingen het water uit en zijn gaan douchen, even al dat zoute water afspoelen. Bij terugkomst in de academie bleek het hartstikke druk met mensen die stonden te wachten totdat ze konden gaan zwemmen of een encouter hadden met de dolfijnen. Het duurde dan ook even voordat we onze foto’s konden bekijken. Nadat we onze foto’s hadden zijn we weer naar buiten gelopen om nog even bij het zwemmen te gaan kijken. Ze waren met 5 groepen van 6 personen bezig en iedere dolfijn heeft 3 zwemmers.

p1020649

Het zwemmen gaat er heel anders aan toe als het snorkelen. Wij kregen de tijd om rustig naast de dolfijn rond te zwemmen, die kans krijg je bij het zwemmen bijna niet. Ze doen daarintegen wel wat meer trucjes zoals een dolfijn die rechtop recht tegenover je staat en dan kan je de vinnen beetpakken, uiteraard krijg je een zoen en word je ook voortgetrokken. Als wij het zwemmen vergelijken met het snorkelen raden we echt het snorkelen aan. Ten eerste is het rustiger en ten tweede krijg je veel meer 1-op-1 tijd met de dolfijn. Ook zie je onderwater veel meer van de bewegingen van de dolfijn.

De wandeling terug ging natuurlijk over niets anders als het zwemmen, dit was voor ons echt het hoogtepunt van de vakantie. Bij terugkomst op het resort hebben we onze spullen op de kamer gebracht en zijn we gaan lunchen. De middag hebben we weer op het strand doorgebracht.

Onze laatste volle dag alweer op Curacao. We wilden vanavond nog in 1 van de restaurants eten en hebben na het ontbijt een reservering gemaakt bij Pastafari. Het was de bedoeling om vandaag nog lekker in de baai te gaan snorkelen, maar dat werd ons afgeraden. Afgelopen donderdag hadden we al bericht gehad dat er kwallen in de baai aanwezig waren en vanmorgen was er nog iemand door een kwal te pakken genomen. Dat risico wilden we niet nemen dus hebben we het er maar bij gelaten. We hebben weer heerlijk de hele dag op het strand doorgebracht. Het was vandaag wel een stuk drukker als normaal. De Antilianen kunnen namelijk in het weekend een dagpas kopen en dan kunnen ze de hele dag op het resort verblijven.

Om 7 uur hadden we onze reservering bij Pastafari en ook dit viel weer niet tegen. Dit kan je wel een beetje omschrijven als het romantische restaurant op het resort. We hebben heerlijk gegeten.

Vanavond vliegen we weer terug naar huis. We hebben bij de receptie nagevraagd of we vandaag nog op onze kamer kunnen blijven, maar dat is helaas niet mogelijk. We kunnen wel een uur voor vertrek een hospitality room krijgen zodat we nog even kunnen douchen en onze koffers wat beter in kunnen pakken. We nemen het er nog maar even van op het strand. Om half 4 gaan we terug naar de receptie om te vragen naar een kamer. Helaas is dat niet mogelijk, maar we kunnen gebruik maken van de faciliteiten van de spa. Dat valt dan wel even tegen, in plaats van dat je rustig je gang kan gaan moesten we nu toch een beetje opschieten. Er was nog een ander stel dat ook onze vlucht moest hebben en zij kregen ook geen kamer. In de spa was 1 douche in het herentoilet en 1 in het damestoilet. 3 meiden en 1 douche werkt natuurlijk niet echt, maar daar maakte Mariska geen probleem van. Ze is bij de mannen gaan douchen en heeft zich bij de dames aangekleed.

Om half 5 vertrok onze bus naar het vliegveld waarna alles redelijk snel ging. We waren wel erg vroeg op het vliegveld, maar de vertrekhal ziet er in ieder geval een stuk beter uit als de aankomsthal. Het vliegtuig zat niet vol waardoor ik 2 stoelen en Mariska 3 stoelen had. We vertrokken op tijd en de piloot liet weten dat we ongeveer een half uur eerder op Schiphol zouden zijn. Door de ruimte hebben we redelijk geslapen en hoewel de piloot zich niet helemaal aan zijn toezegging hield is de terug reis vlot verlopen. Uiteindelijk stonden we 10 minuten te vroeg aan de gate.

Als je van de Antillen terug komt word je onderworpen aan de 100% controle. In de slurf lopen ze al met een drugshond en is de marechaussee volop aanwezig. Op de pier word je paspoort gecontroleerd en wordt er gevraagd wat je op de Antillen hebt gedaan of wat je in Nederland komt doen. Daarna is er nog een controle waarbij ze met een scan kijken of je dierlijke of plantaardige stoffen op je lichaam hebt. Als je deze controles hebt overleefd kan je doorlopen naar de bagage band. Daar mag je je koffer van de band halen en deze op de band bij de scan leggen. Ook hier wordt je handbagage nogmaals gecontroleerd. Dit lijkt allemaal heel lang te duren, maar 45 minuten na aankomst zaten we al in de trein richting Rotterdam.

Na een lange reis zitten we dan nu eindelijk in ons hotel in Washington DC. Vanmorgen hadden we om 10 uur de trein naar Schiphol en, via een upgrade van de NS, hebben we lekker 1e klas gereisd. Aangekomen op Schiphol hebben we onze bagage ingecheckt en zijn we richting gate gelopen. Het vliegtuig was er dus de kans was groot dat we vandaag zouden vertrekken. Om 11:45 begon het boarden en zowaar we gingen op de tijd de lucht in. De mededeling dat onze piloot Captain Jack Sparrow heette was niet echt waar we op zaten te wachten en zorgde voor wat hilariteit maar hij heeft ons heelhuids en zonder gekke dingen in Philadelphia gekregen. Onze piloot leek gelukkig ook in de verste verte niet op de Captain Jack Sparrow die iedereen kent. Helaas hebben we wel een stuk om (een depressie heen) gevlogen waardoor de vlucht een uur langer duurde dan normaal.

Eenmaal in Philadelphia hebben we onze auto opgehaald en het is dan altijd even afwachten wat je mee krijgt. We hadden een Chevrolet Equinox gereserveerd maar reden met een zilverkleurige Saturn VUE ex weg.

Een leuke auto, alleen het nummerbord staat ons niet aan, we zijn geland in Pennsylvania, zijn door Delaware, Maryland en District of Columbia gereden en waar komen we volgens ons nummerbord vandaan …….. FLORIDA!!!

De rit naar Washington was redelijk rustig, bijna geen file. Onderweg zijn we even gestopt om iets te eten en hebben we gelijk gewisseld met rijden. De 2,5 durende rit is eigenlijk net iets te lang, maar met z’n 2-en is het heel goed te doen.

Ons bed voor de komende 4 nachten is goed gekeurd en als we alles zo bekijken zitten we nog dichter bij de bezienswaardigheden als we in eerste instantie dachten. Er gaan hiervandaan gratis shuttles naar verschillende delen van de stad dus daar zullen we zeker gebruik van maken.

Tijd voor een douche en dan snel naar bed, ook voor ons is het ondertussen 3 uur ’s nachts.

Een planning maken wij eigenlijk altijd om vanaf te wijken dus dat hebben we nu ook maar weer een keer gedaan.

We zijn gisteravond om 10 uur gaan slapen maar om 4 uur waren we alweer klaar wakker. Dat was een beetje te vroeg om op te staan dus hebben we het gerekt tot 7 uur. We zijn op ons gemak gaan ontbijten en richting het Capitool gelopen. Daar aangekomen hebben we wat rondgelopen en zijn we kaartjes voor een rondleiding gaan halen. Voor de rondleiding van 10:15u waren er nog twee kaartjes, alleen duurde dat nog zo’n 45 minuten. Aangezien het aardig koud is zijn we een stukje richting The Mall gelopen en hebben wat foto’s van het Capitool gemaakt. Om 10:15u hebben we ons aangesloten bij de groep en zijn we naar de security controle gegaan. Hier moet natuurlijk weer alles uit en af en door de x-ray heen dus voordat alle 30 man gescreened waren, waren er alweer zo’n 20 minuten voorbij.

Binnen werden we opgewacht door een gids die ons wat vertelde over de geschiedenis en de ruimtes waar we kwamen. We kwamen binnen in de Rotunda, de 55 meter hoge koepel van het Capitool. Het midden van de koepel ligt precies op het midden van de heuvel en is het hart van het Capitool. Hier is een groot gedeelte van de Amerikaanse geschiedenis toonbaar gemaakt door schilderijen en beelden van verschillende bekende figuren. Ook nu wordt de koepel af en toe nog voor officiele gebeurtenissen gebruikt. Zo is onder meer oud president Ford een maand of 14 geleden hier opgebaard.

De volgende ruimte was The Old Hall, tegenwoordig bekend als The National Statuary Hall. Iedere staat heeft 2 beelden van prominente burgers gedoneerd en deze staan verspreid door gangen door het hele Capitool maar de meeste staan in The National Statuary Hall.

In de derde en laatste ruimte was een overzicht van de geschiedenis van het Capitool, van de eerste bouwtekeningen tot de tekeningen en foto’s van de voortgang van de huidige renovatie.

Volgende stap was uitzoeken waar het Verizon Center zit. Voor ons niet echt onbelangrijk aangezien ons feestje daar morgenavond gaat beginnen. Dit was vrij snel gevonden en we zijn doorgelopen naar Chinatown dat er letterlijk om de hoek zit. We hebben al aardig wat mogelijkheden om te eten gezien dus dat gaat morgenavond helemaal goed komen.

Vanmiddag hebben we ons redelijk aan de planning gehouden. Na een broodje te hebben gehaald bij de Subway hebben we de metro gepakt richting het Pentagon. Hier zijn we overgestapt op de metro naar Arlington National Cemetery. We zijn niet naar het Pentagon gegaan maar we hebben het uit de metro redelijk goed kunnen zien.

Bij Arlington zijn we eerst naar het visitors center gegaan om een plattegrond te halen om vervolgens naar het graf van The Unknown Soldier te lopen. Onderweg kom je langs velden vol met graven, volgens de informatie worden hier gemiddeld 24 begrafenissen per dag gehouden, van soldaten die zijn gesneuveld in oorlogen, maar ook soldaten die een natuurlijke dood zijn gestorven en hun families. Ook tijdens ons korte verblijf hebben we 2 begrafenissen gezien. Bij het graf van The Unknown Soldier vindt 1x per uur The Changing of the Guard plaats. Dit is erg indrukwekkend om te zien.

Na het wisselen van de wacht werden er nog 2 kransen gelegd door scholen, hier zijn 4 scholieren van de betreffende school bij betrokken. Uiteraard hebben we ook een bezoek gebracht aan het graf van John F. Kennedy. JFK ligt samen met zijn vrouw Jacky en 2 van zijn (ongeboren) kinderen. Het graf van Robert, zijn broer, ligt een stukje van het graf van JFK, hij ligt daar alleen met alleen een wit kruis en een witte steen om hem te herdenken.

Na Arlington twijfelden we even wat we zouden doen. Het was nog redelijk vroeg in de middag dus besloten we de metro te nemen naar Union Station om daar wat te drinken en te kijken of we nog een bezoek aan de Library of Congress konden brengen. We kwamen eerst langs de US Supreme Court maar dachten dat er geen rondleidingen meer waren dus zijn doorgelopen naar de Library die er naast ligt. Het visitors center staat aangegeven, maar hebben we niet gevonden. We kwamen wel een bord tegen met de tijden waarop de rondleidingen starten en helaas waren we net 10 minuten te laat voor de laatste. Dit bewaren we tot vrijdag. Voor de zekerheid zijn we nog even naar de US Supreme Court gelopen om te kijken wat er wel en niet mee naar binnen mag. 2 agenten waren zo aardig om ons te vertellen waar de visitors ingang was en daar aangekomen bleek dat we gewoon nog naar binnen konden om het een en ander te bekijken.

We werden van te voren gewaarschuwd dat we niet naar de 1e verdieping konden en dus ook niet de rechtzaal konden bekijken. Dat was jammer, maar beneden is ook genoeg te zien. Er is heel veel te zien over de geschiedenis van de Supreme Court en een film uit 1996 met interviews met enkele van de zittende rechters die het een en ander vertellen over de manier waarop het Supreme Court tot een uitspraak komt. Erg interessant om te zien.

Na dit bezoek waren we allebei redelijk moe en zijn we terug gegaan naar het hotel. Voor de verandering hebben we eens in het hotel gegeten en dat is goed bevallen. Nu is het tijd om een beetje warm te worden want de gevoelstemperatuur buiten ligt rond het vriespunt.

We zijn vanmorgen om een uur of 9 vertrokken richting Gettysburg om daar een bezoek te brengen aan de slagvelden van de burgeroorlog (1, 2, 3 juli 1863). Na een beetje file rondom Washington kwamen we zo’n 2,5 uur later aan. Als eerste zijn we naar het visitors center gereden om een kaartje te halen waar de 18 mile drive op staat, dit is een route langs de slagvelden. Bij het visitors center is ook een museum waar ze dingen tentoonstellen die in de velden gevonden zijn zoals geweren, pistolen, kanonnen, kleding, muziekinstrumenten en vlaggen.

Langs de route zijn allerlei monumenten en gedenktekens te zien waarop de verschillende staten en compagnies zichtbaar zijn die aan deze oorlog hebben deelgenomen.

Vanwege de kou (het was onder 0) hebben we weinig rondgelopen, in de auto was het tenminste lekker warm. We hebben een uur of 2 over de route gedaan waarna we weer richting Washington zijn gereden.

Om een uur of 4 waren we weer terug bij ons hotel en zijn we ons klaar gaan maken voor ons feestje. We moesten ons om 6:30 pm bij de boxoffice melden om onze kaartjes op te halen, maar voor die tijd hebben we eerst nog een burrito gegeten.

Terug bij de boxoffice moesten we gelijk al onze tassen laten controleren, maar daar hadden we even niet op gerekend. We zijn gelijk de deur weer uitgelopen want eerst moesten er nog een paar camera’s verborgen worden. Eenmaal binnen (met camera’s) konden we achter aansluiten en na een minuut of 10 hadden we onze kaartjes. Niet rij 20 waar we op gerekend hadden, maar rij 16 aan linkerkant van het podium. Om half 8 begon de support act Daughtry, niet slecht, maar we hebben veel betere support acts gezien. Om half 9 was het dan eindelijk zover, Bon Jovi!! De show duurde ruim 2 uur en we hebben weer genoten.

Vanmorgen zijn we weer redelijk op tijd opgestaan, hebben ontbeten en zijn weer op stap gegaan. De eerste stop was de Library of Congress, vooral bekend uit de film National Treasure 2. Hier hebben we een kijkje genomen in de reading room en hebben we wat rondgelopen.

Volgende stop was het huisje waar president Lincoln is gestorven met aan de overkant van de straat het Fords theater, waar hij tijdens een voorstelling vermoord is. Ze hebben dit huisje in de originele staat behouden en je kan een kijkje nemen in de woonkamer en de slaapkamer waar hij uiteindelijk is gestorven.

Na een korte lunch zijn we weer richting The Mall gelopen en hebben we een bezoek gebracht aan de National Archives. Hier liggen o.a. de originele Declaration of Independence, The Bill of Rights en de Constitution, tezamen the Charters of Freedom genoemd. Deze liggen in speciale kisten die na sluitingstijd verdwijnen in een ondergrondse kluis.

Nu werd het dan toch tijd om de monumenten te gaan bezoeken. Dit hadden we eigenlijk voor woensdag al op de planning staan, maar zoals gezegd wij maken planningen om van af te wijken. Het eerste monument waar je tegen aan loopt is het Washington monument, de naald die bijna overal vandaan te zien is.
Daarna zijn we een stuk richting het Jefferson monument gelopen, maar vanwege de kou zijn we niet helemaal rond het Tidal Bassin gelopen waar het aan staat. Ongeveer halverwege begonnen we weer aardig te bevriezen en zijn we terug gelopen.

Het volgende monument dat je tegenkomt is het WWII monument, een gedenkteken aan de Amerikanen die in de 2e wereldoorlog zijn gesneuveld. Dit is een vrij nieuw monument en ligt aan het begin van de Reflecting Pool. Langs deze pool loop je zo naar het Lincoln Memorial. Het is een adembenemend moment als je het Lincoln Memorial binnen loopt en het enorme beeld van een zittende Abraham Lincoln ziet. Een hoogtepunt van ons bezoek aan Washington.

Na een heerlijke warme kop chocolade melk zijn we richting het Witte Huis gaan lopen. Onderweg zijn we het Vietnam Veterans Memorial en in de tussentijds waren we ook al lang het Korean War Veterans Memorial gelopen. Het Vietnam Veterans Memorial is een lange muur met namen van gesneuvelden en vermisten van de Vietnam Oorlog.

Helaas waren we iets te laat bij George W. Bush om nog op de thee te kunnen gaan en moesten we buiten aan het hek blijven staan om een paar foto’s te nemen. Het Witte Huis ziet er mooi uit maar ook heel erg klein, eigenlijk is de achterkant mooier dan de voorkant. Waarschijnlijk was er gisteren een feestje geweest, want vandaag werden de tafels en spullen opgeruimd en dat was zelfs vanaf de kant van de afgesloten straat te zien. Van een hele dag lopen waren we flink afgekoeld en hebben we snel de metro terug naar het hotel gepakt.