Begin oktober 2003 werd er bekend gemaakt dat Bon Jovi een DVD op zou gaan nemen. Dit in het kader van het nieuwe album This left feels right. Mariska en ik hadden allebei het idee om er naar toe te gaan totdat men de prijzen van de kaarten bekend maakte. Dat was wel even schrikken!! Via de fanclub kon je maar 1 kaart voor 1 show krijgen en dat was voor ons geen optie. Als we gaan willen we naar beide shows. Tammy en Shelly (onze Amerikaanse vriendinnen) hadden de e-mails verstuurd en hoopten dat ze op de lijst voor de show van 15 november zouden staan. De lijst werd bekend gemaakt en ze stonden inderdaad allebei op de lijst van zaterdag. Later bleek helaas dat het zo’n gigantische en onoverzichtelijke rotzooi was dat mensen soms 2 keer op de lijst stonden en dat mensen kaarten gingen opzeggen. Deze lijst was dus snel van het internet af en de fanclub kon gaan beginnen om de rotzooi van een ander op te ruimen. De enige manier waarop je nu nog kaarten kon bestellen (nog steeds 1 kaart voor 1 show) was door een money order op te sturen.
Het was ondertussen begin november en het begon toch wel te kriebelen bij Mariska en mij, maar we bleven er bij 2 shows of niets. Op donderdag 6 november maakte de fanclub bekend dat er nog 140 kaarten voor vrijdag en 35 kaarten voor zaterdag beschikbaar waren en dat je nu 2 kaarten kon bestellen en dat je geen lid hoefde te zijn van de fanclub. Na lang twijfelen hebben we toch besloten om te gaan, maar toen was er nog een ander probleem. De money orders moesten de volgende dag (vrijdag 7 november) voor half 9 in de postbus van de fanclub liggen. Dat gingen we vanuit Nederland nooit redden.
We hebben een mailtje gestuurd naar Tammy en Shelly met de vraag of zij ons konden helpen om de money orders op tijd in de postbus van de fanclub te krijgen. Gelukkig is er een tijdsverschil van 6 uur dus alles was nog mogelijk. We kregen een mailtje van Tammy dat zij bereid was om alles voor ons te regelen. We hebben alle benodigde gegevens aan haar doorgegeven en zij is ’s avonds nog speciaal naar het postkantoor op het vliegveld gereden om alles op de post te doen. Toen we haar bevestiging kregen ging het duimen beginnen. De lijsten zouden vrijdag of maandag op internet gezet worden. We hoopten dat dit vrijdag zou gebeuren anders zou het een heeeel lang weekend worden. Het verlossende antwoord kwam vrijdagavond en we stonden voor beide avonden op de lijst. Ook Tammy en Shelly stonden op de lijst voor zaterdagavond dus ons weekend kon niet meer stuk. We hadden ondertussen van Shelly gehoord dat ze ook nog een kaartje voor vrijdagavond had weten te krijgen. Het enige wat we toen nog moesten regelen was een vlucht en een hotel in Atlantic City, dit was gelukkig geen probleem en was allemaal snel geregeld.
