Miriam's reisverslagen

Vannacht redelijk geslapen, de 12 uur tijdverschil valt toch een beetje tegen. Ga je om 11 uur ’s avonds naar bed, maar voor je gevoel is het nog steeds 11 uur ’s ochtends. Best veel wakker geweest dus.

Om half 7 was ik het zat en ben ik rustig opgestaan, verslag van gisteren geschreven, een beetje op internet rond gehangen en caches uitgezocht. Ontbijt zat er even niet in want er was niets in huis. Rond een uur of 10 toch maar even naar de lokale supermarkt gereden. Wat ze zeggen over prijzen klopt helemaal, $6 voor een brood, $8 voor een halve liter griekse yoghurt, $6 voor een bak aardbeien en noem maar op. Uiteindelijk voornamelijk drinken en voor een paar dagen ontbijt gehaald. Op dat moment dacht ik, ik zie wel wat en waar ik vanavond eet.

Bij terugkomst eerst ontbeten en daarna een rondje caches hier in de omgeving gaan lopen. Het is ook hier vreselijk vochtig en heuvelachtig dus met een uurtje had ik het weer gezien en ben terug gegaan. Eenmaal terug even heerlijk afgekoeld en nog een uurtje geslapen.

In plaats van de fietsen die ik hier gratis kan gebruiken heb ik rond een uur of 5 de auto richting Waikiki gepakt. In de buurt van de dierentuin kan je gratis parkeren en daarvandaan loop je zo naar het strand. Morgen begint Duke’s Oceanfest, een festival in naam van  Duke Paoa Kahanamoku, de grootste watersporter uit de geschiedenis van Hawaii. Er zijn allerlei watersport gerelateerde wedstrijden zoals paddle boarding, surfen en zwemmen. Morgenochtend om 7 uur is de lei ceremonie waarbij er lei’s over het standbeeld van Duke worden gehangen. Zojuist hingen er nog niet zo veel, dat zal morgen helemaal anders zijn.

Onderweg richting het Hilton een bakje met gemixt fruit gekocht, veeeeeel goedkoper als in de supermarkt en een bak met noodles als avondeten. Hawaii staat bekend om de verschillende eettentjes die over het hele eiland terug kan vinden en de prijzen vallen tot nu toe, in vergelijking met de prijzen in de supermarkt, heel erg mee. In de bak met gemixt fruit zat ook een stuk dragon fruit. Ze zeggen dat het naar kiwi zou smaken, het is er wel familie van, maar dat vind ik helemaal niet. Sterker nog ik vind het niet lekker en dat zeg ik niet snel over fruit.

Iedere vrijdagavond is er vuurwerk bij het Hilton. Helaas voor mij zit die helemaal aan de andere kant van Waikiki. Het vuurwerk begint rond kwart voor 8, in tegenstelling tot wat ik gisteren zei het is hier rond 7 uur al donker, en ik was precies op tijd om het te kunnen zien. Vuurwerk is vuurwerk, maar het was leuk om even mee te maken.

Na het vuurwerk m’n weg terug gezocht door de hotels heen naar de openbare weg. Alle stranden zijn hier publiek eigendom, dus de hotels mogen geen strand claimen. Dat doen ze ook niet, maar ze hebben wel alles zo dicht op het strand gebouwd dat er soms maar een heel smal paadje vrij is om over te lopen. De achtertuinen van sommige hotels lopen zelfs tot aan de zeelijn. Dat maakt de oostelijk kustlijn van Waikiki veel aantrekkelijker als het westelijke gedeelte. Aan de oostkant kan je heerlijk over de boulevard vlak langs het strand lopen. Hier is ook rustig zwemwater en zijn er strandwachten aanwezig. De westkant bestaat voornamelijk uit de grotere hotelketens zoals Hilton en Sheraton, die zoals gezegd tot aan de zeelijn lopen.

Rond half 10 was ik weer terug. Ik lig een film te kijken en heb deze blog geschreven. Helaas vandaag geen foto’s, maar dat zal ik de komende dagen goed maken. Morgen eerst naar Diamond Head en daarna richting de oostkant van het eiland. Eens kijken hoe het er daar uitziet.