Miriam's reisverslagen

Vandaag is de dag van de eerste Bon Jovi show. We zijn rond half 9 opgestaan voor de normale ochtendrituelen en na een goed ontbijt zijn we onze tassen gaan pakken om richting het Ullevaal stadion te gaan. Met de T-bahn was het maar 4 haltes, maar voordat we kaartjes hadden (3 van de 4 automaten kapot) en hadden uitgevonden aan welke kant van het perron we moesten zijn waren we weer 20 minuten verder. Bij het stadion aangekomen voelden we de bui voor de terugreis al hangen. 2 hele kleine perrons en zo’n 15.000 mensen die met de T-bahn terug moeten naar het centrum.

Na een kleine wandeling rondom het stadion kwamen we aan bij de gate waar de fanclub moest verzamelen. We hebben onze namen op de lijst gezet en kregen nummers 8 en 9. We hebben nog nooit zulke lage nummers gehad en dat als je om half 12 aankomt. We wisten nu wel dat we eerste rij in de Gold Circle zouden staan en dat gaf ons weer een beetje hoop.

Om 2 uur werden we naar boven gebracht waar de tent van de fanclub was opgezet en waar we onze kaartjes konden halen. De fanclubleden hielden zich netjes aan de lijst, maar er zijn altijd van die figuren die zich nergens iets van aan trekken en gewoon even voorpiepen. We kregen onze kaartjes en 2 armbandjes, een voor early entry en 1 voor Gold Circle. We werden door Nick, die gelijk door iedereen werd ondervraagd, naar de juiste gate gebracht waar we tot half 5 moesten wachten om naar binnen te gaan. Security snapte eindelijk eens een keer hoe het werkte en ondanks dat we een volledige check kregen waren we zo binnen. Toch wel makkelijk die fanclub rij want het zijn allemaal mensen die weten hoe het werkt en wat er wel en niet naar binnen mag. Geen rennen, geen duwen en geen voorpiepen, want je bent je plaats in de rij kwijt en mag achteraan aansluiten. In de pit aangekomen liep iedereen best wel ver naar de linkerkant waardoor wij ineens recht in het midden voor het podium uitkwamen. Een betere plaats hadden we ons gezien onze kaartjes niet kunnen wensen. Even voor de niet Bon Jovi fans onder ons, er zijn 3 soorten veld kaarten. Diamond Circle, dan sta je voor het hoofd podium, Gold Circle dan sta je voor de catwalk die rondom de Diamond Circle loopt en General Admission die zich achter de Gold Circle bevindt. Voor deze show hadden wij Gold Circle kaarten en stonden dus voor de catwalk. (Klik op de foto voor een grotere versie)

Om half 8 begon het voorprogramma, Billy Falcon. Wij vonden er niet heel veel aan en waren blij dat hij om 20:05 van het podium werd gehaald want dat moest in gereedheid worden gebracht voor Bon Jovi. De hele dag had het al af en toe geregend en ook toen we in het stadion waren hadden we al een flinke bui gehad. Het podium en de catwalk werden met een trekker droog gemaakt en om half 9 was het dan eindelijk zo ver. Helaas was het weer begonnen met regenen en vanwege de security (en de regen) durfden we in eerste instantie onze camera’s niet te voorschijn te halen. Na 2 nummers begon het wat droger te worden en hebben we de gok gewaagd. Bij Mariska geen problemen, maar ik moest m’n camera weg doen terwijl we dezelfde camera hebben alleen verschillende kleuren. Volgens security is het een camera met wisselbare lens was en die zijn verboden. Toen ik liet zien dat dit dus niet het geval is was het geen probleem meer en kon ook ik lekker foto’s gaan maken. Het hoogtepunt van de show voor ons was het akoestische gedeelte dat op de catwalk wordt gedaan. Jon Bon Jovi nog een 2 meter bij je vandaan, we hebben staan genieten. Tijdens What do you got? werden we allebei recht in ons gezicht gekeken, we stonden allebei vol uit mee te zingen en dat kon Jon wel waarderen. Onze avond kon niet meer stuk. Na What do you got? kwam Richie ook op de catwalk en hebben ze samen Diamond ring en I’ll be there for you gespeeld. Richie had voor ons geen microfoon nodig, we hoorden hem zonder ook goed zingen. Heel aprt om te horen dat hij gewoon voluit mee staat te zingen, maar goed dat ze het volume van zijn microfoon omlaag kunnen draaien anders zou hij echt boven Jon uitkomen. Helaas voor ons zijn David en Tico niet op de catwalk geweest, na 4 nummers vond Jon het genoeg en gingen ze terug naar het hoofd podium. Hier baalden we behoorlijk van want ik had gehoopt eindelijk eens een paar goede foto’s van Tico te kunnen maken, die verstopt zich altijd achter z’n drumstel en op de catwalk zit hij niet achter een drumstel maar speelt hij op een soort houten kist (de naam weten we even niet).

We hadden dan ook allebei een beetje last van een dipje toen ze weer terug gingen naar het hoofdpodium. Gelukkig voor ons is Jon toch nog een paar keer de catwalk op gelopen. Na 2 uur en 45 minuten was het dan eindelijk voorbij. Een geweldige show met verrassingen als Damned, Wild is the wind en (op verzoek van het publiek) I’d die for you, In these arms en Bed of roses in 1 show komt tegenwoordig ook niet vaak meer voor. We hebben een hoop lol gehad met de autocue die vlak voor ons voor het hek stond en proberen om foto’s te maken op het moment dat we op het scherm te zien waren (en dat was vaak!)

Als we terug denken aan het moment van contact met Jon krijgen we nog steeds vlinders in onze buik. Nadat we het stadion uit waren begon de ellende van terug komen naar het centrum van de stad. We hadden vanmorgen al even gekeken of er een andere mogelijkheid zodat we een uitwijk mogelijkheid hadden. We hebben aan de andere kant de metro gepakt die het rondje precies andersom rijdt. We waren wel langer onderweg, maar konden ten eerste zitten en ten tweede was het heerlijk rustig en stond niet iedereen hutje mutje. Terug in het centrum zijn we nog even langs het hotel gelopen waar de band zit maar daar was niet veel te zien. Het viel ons wel heel erg op dat er in bijna iedere kroeg Bon Jovi werd gedraaid, het was echt een happening dat de band weer in de stad was.

Uiteindelijk waren we rond 12 uur terug op onze kamer en zijn we bijna gelijk naar bed gegaan.

Edit 17-6: Vandaag stonden de foto’s van de officiele tourfotograaf op zijn website en we hebben onszelf gespot. Vind ons.