De dag begon vroeg vanmorgen, ik zat om 3:30 al in de auto om rond 4:30 op schiphol te zijn. Uiteraard onderweg eerst nog even een cache opgepikt op de carpool bij de afslag waar ik er toch af moest. Eenmaal aangekomen bij A4 Airport parking kon ik snel de auto kwijt op redelijk brede parkeerplaatsen. De chauffeur die me naar Schiphol brengt saat me al op te wachten en zo ben ik rond 5 uur al op Schiphol. Het is al een drukte van jawelste en bij de KLM balies staan al redelijk lange rijen. Ik kreeg gelijk de mededeling dat de vlucht met 40 minuten is vertraagd, had ik gewoon langer in m’n bed kunnen blijven. Voordeel van business claas vliegen, die rijen ontloop je allemaal. Als ik eenmaal ben ingecheckt, dat lukte thuis niet omdat m’n contact gegevens voor de amerikaanse overheid niet werden geaccepteerd, ga ik via de priority route naar de bagage controle en ook daar verloopt alles redelijk snel. Ik zoek de KLM lounge op en neem een klein ontbijtje, een croissantje en wat sap, kijk wat series die ik heb meegenomen en rond 7:15 loop ik naar de gate. De vlucht is niet vol en ik heb in m’n eentje 3 stoelen tot m’n beschikking. Lekker languit met de tablet aan, krijg nog een ontbijtje geserveerd en dan is die vlucht ook zo voorbij. We hadden wel de toeristische route want ik heb heel Londen gezien, van de Big Ben en House of Parliaments tot aan Wembley stadium. Weer eens wat anders om die plekjes vanuit de lucht te zien. Eenmaal op Heathrow is het naar connecting flight waar echt alles uit m’n tassen moest voor controle, dat hebben ze op Schiphol toch een stuk beter geregeld, en waar de rijen lang en langzaam gingen. Eenmaal in de juiste terminal zoek ik de Virgin Lounge op voor een hapje en een drankje en vermaak ik me een paar uurtjes met wat internet en series en maak ik alvast een begin aan dit verslag.
De vlucht naar Seattle vertrekt precies op tijd al moet ik even wennen aan de stoelindeling. Ik zit bij het raam, maar de stoelen staan schuin dus eigenlijk zit ik met m’n rug naar het raam. Bij binnenkomst staat de champagne of sinaasappalsap al klaar, de mensen die me kennen weten precies waar ik voor heb gekozen. Ik bekijk op m’n gemak de menukaart maar ik geloof dat ze van plan zijn om een dag over te slaan, ipv lunch krijgen we het diner geserveerd. Ik kies voor kippenpate (of parfait voor de fijnproevers) met stokbrood als voorgerecht, miso zalm met wortelpuree als hoofdgerecht en een kaasplankje als dessert. Voor dat we het eten geserveerd krijgen kijk ik nog 2 afleveringen van series en na het eten kijk ik downton abbey via het entertainment center. Ondertussen is de cabine donker en proberen mensen hun stoel plat te krijgen. Dan vlieg je in een Boeing 787 maar moet het cabinepersoneel helpen om ongeveer 90% van de stoelen plat te krijgen. In plaats van op een knopje drukken en je stoel zakt onderuit tot ligstand moet je opstaan, je stoel helemaal leegmaken, zorgen dat de tv goed is terug geklapt en dan op de knop drukken. De ruglening komt helemaal omhoog en klapt om. Je ligt dus eigenlijk op de achterkant van je stoel. Daar hebben ze bij Boeing echt niet goed over nagedacht. Ik “slaap” ook een paar uurtjes, hang met medereizigers aan de bar en kijk nog een paar afleveringen (eigenlijk is zo’n vlucht heel saai om op te schrijven).
Een uurtje of 2 voordat we landen krijgen we nog een club sandwich en dan is eindelijk (met het verrekken van je nek) Seattle te zien. De landing verloopt voor spoedig en niet veel lang erna staan we aan de gate. We zijn geland bij de nieuwe international terminal en je kan merken dat ze nog met wat kinderziektes bezig zijn. De bagage ligt verrassend snel op de band, en ja zo waar ook mijn koffer. Ik had al gezien dat hij in Seattle was dus het kon bijna niet anders dat hij op de band zou verschijnen. Door naar de douane en daar komen de kinderziektes duidelijk naar boven. De CPB officers zitten op 3 zijden van een vierkant en langs de vierde zijde komen de reizigers binnen. Dat is dus een doolhof en de medewerkers zelf snappen niet meer hoe de rijen lopen. Wordt er in eerste instantie een onderscheid gemaakt tussen amerikaanse/canadese burger en overige visa houders wordt iedereen in het vierkant weer door elkaar heen gezet. Na een half uurtje ben ik ook door de douane heen, op naar de light rail. Die stopt alleen helemaal aan de andere kant van de luchthaven, een kwartiertje lopen door een parkeergarage heen. Ben je bijna bij de light rail staat er een bord dat er een gratis shuttle rijdt tussen de terminal en light rail. Waarom staat dat aan de andere kant niet aangegeven? Had weer gesleep gescheeld. Na 40 minuten light rail, 10 minuten lopen ben ik bij m’n hotel. De kamers stellen niet zo veel voor maar het is maar voor 2 nachtjes en lekker dicht bij de cruise terminal.
Om niet al te vroeg naar bed te gaan loop ik nog even naar Pike Market wat hier vlak om te de hoek zit. Eigenlijk wil ik alleen wat te drinken voor vananvond maar dat blijkt nog niet zo makkelijk te zijn. Uiteindelijk zie ik bij een ijswinkel een koelkast met flesjes staan en sla voor vanavond en morgen in. Eenmaal terug in het hotel vul ik m’n vocht te kort aan en maak dit verslag af. Na 24 uur in de weer te zijn geweest is het tijd om te gaan slapen.
Een hele fijne vakantie Miriam!