We hadden een auto, een Pontiac, bij het Holiday Inn (aan de overkant van Embassy Suites) gehuurd en die konden we om 10.00 am ophalen. Nadat we onze bagage in de achterbak hadden gedumpt, konden we op weg gaan.
Eerste stop was Richie’s oude huis in Woodbridge. De straat was een kleine beetje lastig om te vinden maar het lukte uiteindelijk toch. Na een foto reden we door naar Jon’s huis, nadat we langs Sayreville gereden waren. Bij Jon stonden drie auto’s voor de deur maar verder was er niets te zien, alleen een grote hoeveelheid sneeuw in zijn grote tuin. Het huis was echt een sprookje in al die sneeuw. Je kon zelfs de rivier achter zijn huis duidelijk zien. We reden vervolgens over de brug richting Crazy’s, verderop heb je daar een weggetje welke je aan de rivier brengt En van daaruit kan je gewoon perfect Jon’s huis zien, ditmaal zonder groene bomen, dus heel duidelijk in het landschap. Ook ditmaal was het weer adembenemend. De rivier was voor een groot gedeelte bedekt met een dikke laag ijs en sneeuw en het zonnetje weerspiegelde op het water.
Next stop was Bruce Springsteens huis. Ook een kasteel, nog groter dan die van Jon! Nu weten we waar Jon zijn inspiratie voor zijn huis vandaan heeft! We zijn eigenlijk nog vergeten aan Bruce de groeten te doen en hem tot ziens te zeggen, tot 6 mei in Rotterdam! LOL
Vanuit Rumson zijn we richting Red Bank gereden en van daaruit naar Colt’s Neck voor David’s huis. Ook dit huis was goed te zien, in de zomer is het nooit te zien vanwege de bomen, maar in de winter verliezen de bomen de bladeren en was het huis in zijn geheel te aanschouwen. Het is niet echt een fraai huis, een donker grijs groot en hoog huis, met veel ramen en twee auto’s voor de deur. Volgens mij was David inderdaad thuis.
Na een snelle foto zijn we op zoek gegaan naar Tico’s huis. Helaas was dat huis niet snel te vinden, de nummers liepen van 300 naar 202 maar wij moesten 268 en dat stond niet langs de weg. Misschien voor de volgende keer. De tijd ging voor ons ook tamelijk snel en we moesten nog richting Middletown voor de Target Store. Gelukkig was deze winkel makkelijk te vinden en hadden ze nog een heleboel exemplaren van de Bon Jovi Target cd. Dus we hebben in totaal zo’n 12 cd’s meegenomen.
En toen was het weer tijd om richting het Holiday Inn te rijden, de auto af te geven en in een taxi naar Newark Liberty Airport te rijden. Alleen dat was sneller gezegd dan gedaan. Aangezien wij een afslag te vroeg van de Highway afgingen, was het hotel moeilijk te vinden, we bevonden ons midden in Secaucus en uiteindelijk op een doodlopende straat. Gelukkig waren we zo slim om weer terug naar de Highway te gaan, en de volgende afslag was wel de goede. Anne-Marije vloog met Singapore en wij met Continental Airlines (hoezo toepasselijk?). Dus hebben we haar afgezet bij Terminal B en zijn we zelf doorgereden naar Terminal C met het monorailtje. Om half tien zaten we weer in het vliegtuig, en dachten dat we spoedig afscheid zouden nemen van New Jersey. We kwamen echter bedrogen uit, ons vliegtuig had ruim 2,5 uur vertraging en al die tijd hebben we in het vliegtuig gezeten, zonder airco met heel af en toe een glaasje water. Het verblijf in New Jersey werd dus met deze paar uurtjes nog verlengd.
Na een lange reis met veel turbulentie kwamen we uiteindelijk op Schiphol aan om 14.15 pm, waar Simone’s moeder en zusje ons stonden op te wachten. Miriam en Mariska gingen met de trein naar Rotterdam en we namen afscheid van Simone. Ik was ’s avonds blij dat ik eindelijk mijn bedje in kon. Man, wat was ik moe zeg. Maar met een glimlach op mijn gezicht, dit avontuur had ik voor geen goud willen missen! Het was mijn tweede fanclubtrip inmiddels, maar iedere keer is de trip toch weer anders en ontmoet je andere fans, ik kijk alweer uit naar de volgende!