New York en Philadelphia 2005

Kim had met Lisa afgesproken bij de boxoffice, maar om 6:45 nog steeds geen Lisa. Kim zei tegen ons dat we alvast naar binnen konden gaan en dat ze ons daar wel zou zien. Zo gezegd, zo gedaan. Binnen hebben we weer rondgelopen en ons ingeschreven voor verschillende dingen. Bij de tafel van de Philadelphia Soul kwamen we James en Shelly tegen en we hebben even staan praten. Ze zijn snel doorgelopen want ze waren op zoek naar Obie die nergens te vinden was. Ik wilde nog kijken voor een trui, maar de maten die ze hadden zijn allemaal te groot dus dat wordt wachten tot de tour in Europa. We zijn nog verder doorgelopen totdat Mariska zich realiseerde dat ze weer was vergeten om Shelly haar cadeau te geven. Gelukkig wisten we in welke box ze zaten dus zijn we die kant opgelopen. Natuurlijk gingen wij linksaf ipv van rechts dus hebben we de hele arena rondgelopen voordat we de box gevonden hadden. We vroegen aan de security of hij Shelly wilde waarschuwen, maar hij vertelde ons dat we wel naar binnen mochten en haar zelf op konden zoeken. Dat duurde niet lang, want ze stond bij de bar die vlakbij de deur was. Ze stond wel even verbaast te kijken toen we ineens naast haar stonden, maar toen ze het cadeau kreeg begreep ze het wel.

Rond 8 uur zijn we onze plaatsen op gaan zoeken, dit keer 15e rij in het midden, en rond 20:30 was het weer showtime. Wij stonden weer naar achteren te kijken en de mensen die achter ons zaten snapten er helemaal niets van. Toen we ze vertelden dat Jon achterin zou beginnen zijn zij ook snel op hun stoelen geklommen om wat te kunnen zien. Het geluid was helaas heel erg slecht. Jon zat er steeds naast, op een gegeven moment heeft hij zelfs z’n oormonitoren uitgedaan en toen werd het iets beter, maar nog steeds niet wat we gewend zijn. Toen hij op het podium was riep hij Can you hear me now?!? Deze show haalde niet het niveau van de MSG shows, maar het was nog steeds een goede show. Aan het einde was het wel even lachen. Tijdens Wanted dead or alive ging de gitaar wissel mis waardoor Richie z’n solo miste. Jon stopte de show en snapte er niets van de Richie de bekendste gitaar solo in de geschiedenis verknalde. Ze zijn weer begonnen aan het begin van de solo en Richie moest natuurlijk even laten zien waarom dit de beste gitaar solo uit de gechiedenis is.

Na de show ontmoetten we Kim weer op de eerste rij en zijn we nog even op zoek gegaan naar Shelly en James, maar helaas hebben we ze niet meer gezien. We hebben de metro terug genomen en zijn nog even naar The Ritz gegaan. Bij de hoofdingang was niet veel gaande, maar bij de zij ingang stonden wat handtekeningjagers dus wij wisten genoeg. Nadat we even naar binnen hebben gekeken bleken de liften naar de kamers direct naast de deur te zitten dus niet zo vreemd dat ze deze ingang namen. Na een minuut of 10 kwam het eerste busje aan met Hugh, Jeff, Bobby en Tico. Tico had het weer eens te druk met bellen maar hij heeft toch het een en ander gesigneerd, de rest ging gelijk naar binnen. Na nog eens 10 minuten kwam het tweede busje aan, dit keer met David en Richie. We zagen David niet eens totdat hij al binnen was. Richie verklaarde ons voor gek om te staan wachten in de kou en ging ook gelijk naar binnen. Het laatste busje kwam 15 minuten later. We hoefden ons ook niet af te vragen wanneer dit busje aankwam of wie er in zou zitten. Het kwam namelijk onder politie escorte aanrijden en stopte precies voor de deur. We zagen Jon al z’n hoofd schudden en wisten dat hij gelijk naar binnen zou gaan. Hij heeft nou eenmaal een hekel aan handtekeningjagers en als die er staan loopt hij 9 van de 10 keer gewoon door. Hierna zijn we terug gegaan naar ons hotel en gelijk naar bed, morgen zou weer een drukke dag worden.

Vandaag is de dag van vertrek. Eerst moesten we Kim naar Philadelphia Airport brengen. Nadat we Kim gedag hadden gezet moesten we terug naar de Interstate maar op de een of andere manier miste we iedere keer onze afslag maar na ongeveer een half uur rondjes rijden om en door Philadelphia is het ons dan uiteindelijk toch gelukt.

We besloten om eerst naar Seaside Heights te rijden en daarvandaan naar het noorden te rijden. In Seaside Heights hebben we een bezoek gebracht aan het podium op de boardwalk waar Bon Jovi halverwege de jaren 80 de videoclip voor In and out of love heeft opgenomen. Het podium staat er nog steeds dus natuurlijk moesten daar even wat foto’s genomen worden. Hiervandaan zijn we langs de kust naar het noorden gereden, langs Asbury Park waar we bij de Stone Pony en Fastlane zijn gestopt, richting Seabright en vervolgens langs Jon’s huis richting Woodbridge.

We hadden nog wat tijd over dus zijn even naar de Woodbridge mall gegaan. Na wat rond gelopen te hebben zijn we weer richting Newark gereden om de auto in te leveren en in te checken voor onze vlucht naar huis.

Mariska moest naar Immigrations was ze was het kaartje van haar Visa Waiver kwijt en deze moet je inleveren anders kunnen er problemen ontstaan als je de volgende keer Amerika in wilt. Bij het inchecken hebben we gevraagd waar we moesten zijn en zij vertelde ons dat we naar customs moesten, daar werden we doorverwezen naar customs in terminal B en daar werd ons verteld dat de vliegmaatschappij hiervoor verantwoordelijk is. We zijn maar weer terug gegaan naar terminal C en onze gate waar Mariska nogmaals het verhaal vertelde. Daar werd ons verteld dat we naar de klanteservice moesten die letterlijk naast onze gate zat. Na voor de 5e keer uit gelegd te hebben wat er aan de hand was ging er ineens bij iemand een lampje branden. We moesten naar een dame die voor de klantservice stond met een mooie computer en daar konden we dan eindelijk invoeren dat Mariska het land gaat verlaten. Uiteindelijk was het dus binnen 5 minuten geregeld.

We hadden een rustige vlucht terug en op Schiphol heb ik m’n ouders gebeld hoe laat ik op het station zou zijn zodat ze me op konden komen halen. Ik heb een uurtje geslapen en ben toen naar de verjaardag van m’n neefje gegaan. Dat heeft me de dag door geholpen maar eenmaal weer thuis was het eten en naar bed.

Wederom een super trip, veel plaatsen gezien waar we nog nooit zijn geweest en plaatsen waar we al meer als eens zijn geweest. Weer een hoop mensen ontmoet en een hoop oude vrienden terug gezien, laat de europese tour maar beginnen en hopelijk volgend jaar weer terug naar Amerika.