Het was weer een rare nacht. In het theater naast het hotel, theater, koffieshop en hotel horen bij elkaar, is een concert dat tot vrij laat door ging waardoor het een onrustige avond was. Bij inchecken hebben ze me wel zo ver mogelijk van het theater vandaan gezet maar toch kon ik het vrij goed horen. Ik ben om 10 uur gaan slapen, maar om 1 uur zat ik al weer klaar wakker in bed. Zelfde riedeltje als gisteren, even online en weer gaan slapen. Uiteindelijk was ik weer rond 8:30 wakker. Alvast de laatste spullen in de koffer gedaan en beneden ontbijt gaan halen, dit keer een wafel met aardbeien en nutella.

Uiteindelijk vertrek ik rond 9:45 richting de pier wat een minuut of 10 lopen is. Daar aangekomen is het een kwestie van koffers afgeven, die kan je letterlijk neerzetten en de rest wordt voor gezorgd, en inchecken. Met een minuut of 10 ben ik overal doorheen en ga ik in de wachtruimte zitten totdat het schip is vrijgegeven en we kunnen gaan boarden. Bij het inchecken gaf ze aan dat we waarschijnlijk vanaf 11:30 kunnen boarden, ik heb dus nog een uurtje te gaan voordat ze met groep 1 gaan beginnen. Ik heb groep 12 dus ik verwacht niet voor 12 uur op het schip te zijn.

Ik zit op m’n gemak nog een serie te kijken als ik rond 11 uur wat rumoer zie ontstaan. Mensen staan op en lopen de wachtruimte uit. Als ik m’n koptelefoon afzet wordt groep 2 al geroepen en nog geen 20 seconden laten zitten ze al bij groep 5. Dat gaat lekker snel, voor half 12 ben ik al aan boord. Als eerste loop ik naar mijn mustar station, hier moet je je melden als het schip geëvacueerd moet worden. Uiteraard zijn we aan de achterkant het schip opgekomen en aangezien mijn kamer aan de voorkant is moet ik eerst het hele schip over. Gelukkig lijken alle schepen qua indeling op elkaar dus het mustar station was snel gevonden. Na de verplichte uitleg loop ik terug naar het atrium en neem iets te drinken. Ondertussen zoek ik contact met Kari en Maricar om te kijken hoe ver zij zijn met inchecken. Kari gaat nog wel even duren en Maricar zegt dat ze rond 12 uur wil gaan lunchen bij Savor. Ik spreek met Maricar af dat ik met haar mee ga en zo zitten we om iets na 12 uur aan tafel voor een snelle lunch. We houden het simpel, geroosterde tomatensoep en fish & chips.

Als we zitten te eten wordt er omgeroepen dat de kamers zijn vrij gegeven en dat de bagage bij de meeste kamers al is afgeleverd. Na het eten lopen Maricar en ik nog even langs de internet desk. Ik had een foutje gemaakt bij de aanschaf van het internet pakket en dat moet ik even recht trekken, Maricar heeft problemen om verbinding te maken dus daar wil ze even naar laten kijken. Het internetpakket is gelijk voor de hele maand geregeld en als ik op m’n credit card afschrift kijk heeft ze denk ik een foutje gemaakt. Ik hoef maar $100 dollar te betalen voor de hele maand. Ik ga er helemaal niets over zeggen, voorde cruise wereld is dat bijna gratis. Hierna gaan we ieder onze eigen weg en spreken af dat we elkaar bij de solo meeting vanavond zien. Ik loop naar m’n kamer en ook mijn bagage staat al netjes op me te wachten. Ik haal de spullen voor deze week uit de koffer, eind van de week moet ik verhuizen naar een andere kamer, en neem een snelle douche. Op het laatste moment is er nog een kleine meet & mingle geregeld dus ik loop om 15:30 naar de observation lounge waar ik 2 britten en 3 amerikanen waar ik al langere tijd contact mee heb en ook de panama cruise doen leer kennen. We kletsen een half uurtje over van alles en nog wat en om 4 uur zien we dat we los zijn van de kade. De reis gaat nu echt beginnen.

Om 16:15 begint de sail away party en ik besluit nog even naar het pooldeck te lopen. De muziek is leuk, maar daar houdt het verder ook bij op. Kan zijn dat het later nog gezellig wordt, maar dan zonder mij Terug op m’n kamer geniet ik nog even van het balkon. De zon begint onder te gaan en dat levert door het rookgordijn mooie kleuren op. Om 18:00 is de eerste solo meeting en daar zie ik Kari en Maricar weer. We zijn met een groep van ongeveer 15 solo reizigers waarvan er uiteindelijk een stuk of 7 met elkaar op zijn getrokken. Eerst zijn we naar The Beatles invasion in het theater geweest, leuke show, lekker mee zingen. De zewas om 20:30 afgelopen en daarna zijn we naar The Manhattan room gegaan, een van de restaurants die is inbegrepen. Van de 7 zijn er 5 amerikanen, een engelsman en ik. 4 v/d 7 doen ook nog eens de B2B dus voor volgende week is er ook al een groepje gevormd. Gezellige groep en we hebben nu al veel lol gehad, dat belooft nog wat voor de rest van de week.

Het is vandaag een zeedag, dat houdt voor mij in niet zo heel veel doen. Ik sta wat later op en ga op mijn gemak ontbijten bij the Local. Ik klets wat bij met Dave voor hij naar de Veteranen meeting gaat. Na het ontbijt loop ik terug naar m’n kamer en maak het verslag van gisteren af. Clinton, m’n roomsteward, is in de tussentijd ook langs geweest dus daar hoef ik me niet meer druk over te maken tot vanavond. Rond een uur of 11:30 krijg ik een berichtje van Kari of ik en Maricar al onderweg zijn naar de Cruise Critic meeting die om 12 uur begint, ze wil alvast een leuk plekje zoeken waar we met onze groep kunnen zitten. Ik was nog niet zo ver dus maak nog even af waar ik mee bezig ben en ga dan richting The District Brewhouse. Onderweg loop ik langs Mathings waar ik Dave en Paul zie zitten en neem ze gelijk mee naar The District. We vinden een plekje in de hoek en al snel is de hele groep compleet. Het zijn allemaal solo reizigers en het is onderling zeer gezellig. Scott, de organisator, houdt een praatje en Paquito, de cruise director, stelt de hoogste officieren voor. Na een uurtje kletsen worden we er al weer uitgegooid want om 1 uur is een bier tasting en daar houden we allemaal niet zo van, daar moet je trouwens ook voor betalen en daar doen we natuurlijk niet aan In plaats van naar de latitudes meeting ga ik met Kari, Maricar en Paul lunchen bij Savor. Door het late ontbijt heb ik niet zo veel honger dus ik hou het bij een soepje en een lave cake.

Na de lunch loop ik met Paul en Kari naar de card room. Beiden waren nieuwsgierig naar de bibliotheek, maar die heet hier card room omdat je er ook spelletjes als schaken en dammen kan vinden en spelen. De bibliotheek is ook niet zo heel groot dus we waren snel uitgekeken. We lopen door naar de observation lounge, een enorme ruimte op deck 15 aan de voorkant van het schip waar je vrij uitzicht hebt naar buiten. Als we van de week in Glacier Bay zijn is dit de plek waar je moet zijn voor je uitzichten en ook waar de park rangers hun praatjes houden. Zij komen speciaal aan boord om meer over de gletser en de baai te vertellen. Ook via tv worden dit uitgezonden dus ik denk dat het voor mij m’n eigen balkon en tv gaat worden.

We vinden een plekje in de observation lounge en brengen eigenlijk de rest van de middag daar door. Verschillende mensen komen langs en schuiven aan, anderen gaan na een praatje weer hun eigen gang. Eten en drinken wordt bij je zitplaats bezorgd dus veel moeite hoef je er niet voor te doen. Rond een uur of 5 ga ik ook terug naar m’n kamer om me klaar te maken voor de avond. Eerst om 17:30 de 2^e solo meeting, daarna om 18:00 eten bij Le Bistro, een van de specialty dining restaurants, en vanaf een uur of 10 de 80’s party. Het is een zeer gezellige en geslaagde avond. Rond een uur of 12 sluit ik de dag af. Op naar een volgend avontuur.

Nog een huishoudelijke mededeling: Als je hier reageert op mijn blogs kan het zijn dat de reactie niet gelijk zichtbaar is. Dat komt omdat ik in sommige gevallen de reactie eerst goed moet keuren om spam te voorkomen. Ik krijg hier meldingen van en keur ze meestal gelijk goed, maar door het tijdverschil kan het soms iets langer duren.

Vannacht is de klok nog een uur terug gegaan, dus het tijdverschil is nu 10 uur. In het begin van de middag komen we aan in Juneau voor onze eerst stop van deze week. Ik maak er weer een lekker luie ochtend van en ontbijt weer bij The Local, dit keer met Shelly en haar vriendin. Ook al kennen we elkaar niet, de solo reizigers hebben allemaal een goede klik met elkaar en dat in een groep van ongeveer 30 mensen. Het is vandaag een zeer bewolkte dag met af en toe flinke regenbuien, maar dat ben je als Nederlander natuurlijk wel gewend dus de regenbroek zit al in de tas en m’n jas is waterdicht.

Vandaag is toch wel een dag waar ik erg naar uit heb gekeken, ik ga whale watchen! Iets dat ik al heel lang op mijn verlanglijstje heb staan en de maatschappij waar ik bij heb geboekt geeft een 100% garantie dat we walvissen gaan zien anders krijg ik m’n geld terug. Het is alleen jammer dat het echt zwaar bewolkt en erg grijs is, de bewolking hangt ook erg laag. We docken rond 13:30 maar het duurt nog tot 2 uur voor het schip wordt vrijgegeven. Het docken verliep ook niet vlekkeloos, de mannen die de touwen op de kade vast moesten maken leken het wel voor het eerst te doen ipv de laatste keer dit seizoen. Rond half 2 ga ik naar Deck 6 waar vandaan we het schip mogen verlaten. Daar was het al een drukte van jawelste want iedereen wilde het schip verlaten. Ergens achterin zoek ik een plekje en wacht rustig totdat we naar buiten mogen. Van achter uit de rij komt een medewerker van NCL naar voren lopen en die stuurt iedereen naar deck 4 aft (de achterkant van de boot), die kant is al vrij gegeven. Ik verlaat het schip via die kant en ga op zoek naar het bordje van Marv&Harv’s, de whale watch company waar ik vanmiddag mee op pad ga. Het bordje is snel gevonden maar het duurt zeker nog een minuut of 20 voor iedereen eindelijk het schip heeft verlaten. Ik heb bewust voor een prive excursie gekozen en niet voor een via het schip. Via het schip zijn meestal vrij massaal en bij Harv&Marv’s zit je met maximaal 15 personen op de boot.

Als iedereen er is lopen van naar de bus en brengt Jack ons naar de haven zo’n 20 km ten noorden van waar het schip ligt. We zijn wat aan de late kant doordat we langer moesten wacht voor we van boord komen, maar dat haalt Jack wel even in. Eenmaal bij de hoven worden we opgewacht door Nathan, onze gids, en Lewis onze kapitein. De boot waar we op gaan is de nieuwste in de hele haven, volgens Lewis, en ziet er ook zeker nog nieuw uit. Er is ruimte voor 50 passagiers dus we hebben heel veel ruimte om rond te lopen en kunnen allemaal op een goede plek staan om foto’s te maken. En foto’s die heb ik vanmiddag gemaakt!

We vertrekken uit de haven en na zo’n 10 minuten zien we een andere boot in de verte stil liggen. Er zijn een aantal spelregels voor het whail watchen. De boot mag tot ongeveer op 30 meter afstand komen, maar moet dan de motoren uitzetten, en een walvis mag niet voor langere tijd gevolgd worden, dat wordt gezien als stalking. Voor Lewis is de stilliggende boot in ieder geval genoeg informatie om die kant uit te varen en daar zagen we onze eerste bultrug. Op het moment dat wij bijna binnen foto afstand komen zien we helaas net de staart naar beneden gaan dus dat betekent een minuut of 8 wachten voor hij/zij weer boven komt en dan is het ook nog eens de vraag waar. Dat bleek op ongeveer dezelfde plek te zijn dus de eerste foto’s zijn binnen. In de verte zien we ineens 4 walvissen vlak na elkaar spuiten. Wij kunnen het zien, maar de boot naast ons niet omdat er een eiland tussen zit. We hoefden het Lewis geen 2^e keer te vertellen, hij was al onderweg. Het spectakel dat we daarna te zien krijgen is niet op de foto te krijgen of met een pen te beschrijven. De 4 spuiten die we eerst zagen blijkt een groep van 7 a 8 bultruggen te zijn. In korte tijd komen daar zowel links als rechts 2 bultruggen bij, dus in totaal liggen we middenin een groep van ongeveer 11 bultruggen. Het enthousiasme bij  Nathan wordt met de seconde groter. We hebben ook nog een dame aan boord die veel onderzoek naar de bultruggen in Alaska doet, zij kan bijna alle bultruggen aan hun staart herkennen, vandaar dat ze ook vrij zeker zijn van het aantal bultruggen waar wij tussen liggen. De ene na de andere bultrug komt omhoog en duikt weer naar beneden. We zien soms wel 5 ruggen naast elkaar naar boven komen en dit gaat rustig zo een uur door. Doordat er meerdere bultruggen bij elkaar zwemmen blijven we ook wat langer als gebruikelijk stil liggen, maar na ongeveer een uur gaan we dan toch verder. De volgende bultruggen zijn echter niet ver weg, weer zien we 2 ruggen naar boven komen en dat vlak voor de Eagle Gletsjer die normaal achter de mist is verstopt. We zien zelfs nog een beetje blauwe lucht. Op de terugweg naar de haven zien we ook nog bald eagles, adelaars, weer iets dat van m’n lijstje af kan. Nu alleen nog een goede foto zien te krijgen, de foto die ik heb toegevoegd is gruwelijk slecht, maar dat moet de komende dagen zeker gaan lukken.

Terug bij het schip heb ik met Maricar afgesproken om red king crab gaan kijken, voor degene die deadliest catch op discovery kijken een bekende naam. We lopen naar Tracey’s die hier bekend om staat. We zijn de laatste en enigste boot waardoor het in het dorp relatief rustig is en er bij Tracey’s geen rij staat. Maricar en ik besluiten een gerecht te delen, want $85 in je eentje is best een pittig bedrag. We krijgen 4 krab koekjes, een krab bisque en 1,5 krabpoot. Maricar heeft altijd problemen met het laten opschrijven van haar naam dus ze noemt zichzelf mariocart zonder o en t, dat levert hilarische situaties op. Bij Tracey’s moet je eerst je bestelling plaatsen, dan een plekje zoeken en als je eten klaar is wordt je naam door de zaak geroepen en brengen ze je eten naar je tafel. Nu stond er dus Mario Cart op het briefje en dat werd ook door de zaak geroepen tot hilariteit van een aantal mensen. Het leverde ook wat op want ipv 1,5 kregen we 2,5 poot. Het smaakte heerlijk, toch ook weer iets van m’n lijstje af.

Na het eten gaan we terug naar het schip waar we eerst een wijziging door laten voeren op een reservering van morgen en daarna eten we nog even een voorgerechtje en toetje bij Savor. De kab was heerlijk, maar eigenlijk een portie voor 1 persoon. Vanavond is er niet veel bezonders meer te doen dus ik besluit op m’n kamer dit verslag te schrijven en de foto’s uit te zoeken. Ik heb er maar een kleine 500 gemaakt dus ik heb nog wat te doen. Het filmpje zet ik op facebook omdat ik op het schip geen gebruik kan maken van streaming, anders had ik hem op youtube gezet en het filmpje toegevoegd in dit bericht.

Het is vandaag weer een  grijze regenachtig dag. Ik heb niet zo veel verwachtingen van Icy Strait Point, het is de vervanging van Skagway waar we door een rock slide op de docks niet kunnen aanleggen. Om toch iets te doen te hebben heb ik de Mountain top forrest tram geboekt. Rond 9 uur ga ik het schip af en loop richting het punt waar ik me voor de tour moet melden. Ik krijg het armbandje waarmee ik gebruik kan maken van de kabelbaan om naar boven te gaan. Terwijl ik richting de kabelbaan loop kom ik Vicky tegen. Ze heeft dezelfde tour geboekt alleen op een veel later tijdstip. We lopen samen nog even naar binnen om te kijken of ze haar tour kan vervroegen zodat we samen kunnen gaan. Het lijkt niet mogelijk te zijn, maar er wordt ons aangeraden om het boven ook nog even te proberen. Het is een flinke klim en onderweg heb je een mooi uitzicht over de baai. Eenmaal boven blijkt wel dat alles nog nieuw in aanbouw is en er staan verschillende waarschuwingsborden dat je niet mag gaan hiken omdat er veel actieve beren in de omgeving zijn. Nadat we bij het de uitkijkpunten hebben gekeken lopen we richting de tram waar we door Dennis, onze guide, worden opgevangen. We laten onze bandjes zien en Dennis zegt dat de tour van 10 en half 11 worden samen gevoegd. Prima, dan gaat Vicky nu ook gewoon mee zonder dat we er iets over zeggen. De lage verwachtingen die ik voor vandaag had werden helaas werkelijkheid, de tram is letterlijk een route heen en terug over hetzelfde pad en de enige “stop” is bij een meertje waar verder niets te zien was. Vicky had hetzelfde gevoel en we waren dan ook blij dat we weer terug waren bij het begin punt. We nemen de kabelbaan weer naar beneden en lopen naar de andere kabelbaan die ons naar het dorp brengt. Ook weer een flinke klim naar boven. Helaas is het nog niet gestopt met regenen dus gezellig door het dorp lopen zit er ook niet echt in. Ik wil nog een paar caches doen die hier in het dorp liggen en dan is het wel weer mooi geweest voor vandaag. We lopen langs de waterkant en zien een paar spelende zeehonden in het water. Ik vergeet compleet om een foto te nemen van het standbeeld van de orca dat door NCL is gedoneerd, die heb ik nodig om een cache te loggen. Dat los ik op een andere manier op door in de facebook groep om een foto te mvragen. Ik heb er zo veel gekregen dat die cache ook gelogd kan worden. De ontvangst boven is ook niet al te best dus na 2 vragen van labcaches geef ik het al op, ook hier is wel een alternatief voor dus die 5 puntjes zijn gewoon netjes gelogd. We lopen terug richting kabelbaan en gaan terug naar het schip. Voor 12 uur zijn we al weer terug aan boord en spreken af om samen te gaan lunchen.

Even de natte spullen in m’n kamer leggen en ik loop richting Taste/Savor. Daar aangekomen gaat Dave net lunchen dus we sluiten gezellig bij hem aan. Een uurtje later is het mooi geweest en ga ik naar m’n kamer waar ik de rest van middag een paar series kijk. Vanavond ga ik met Mark, Maricar en Kerri eten bij Teppanyaki, een van de specialty restaurents. Ondertussen al de 3^e keer dat ik dit op een cruise doe dus het is wel bekend hoe het werkt. Onderling hebben we de grootste lol en dat Kerri een compleet stuk van de menukaart mist zorgt bij zowel ons als het bedienend personeel voor een hoop lol. Het eten is prima en het gezelschap kan bijna niet beter, wederom een geslaagd dinner. Voor later op de avond hebben we met een groot gedeelte van de solo groep afgesproken bij the social voor de decadent decades party, oftewel veel muziek uit de jaren 80 en 90. Rond 10 uur gaan we richting de karaoke want een aantal mensen heeft besloten dat ze ook willen gaan zingen, en nee ze waren nog niet dronken. Eerst gaat Gareth en later ook Maricar, ik zal me verder niet uitlaten over hun zangkunsten. Als het even voor 12 uur is probeert Vicky de benen te nemen, ze is morgen jarig en dat wil ze verder niet vieren, maar dat laten we natuurlijk niet voorbij gaan. Carla, de solo travellers coordinator zit ook bij de karaoke, dus om 12 uur wordt er netjes happy birthday gezongen.  Daarna gaat het merendeel van de groep naar hun eigen kamers want morgen staat Glacier Bay op het programma en daar wil je niets van missen.

Rond 7:30 gaat m’n wekker en ga ik ontbijten bij the local. De andere restaurants zijn vrij druk op dit tijdstip, maar bij the local is eigenlijk altijd wel een plekje te vinden. Na het ontbijt loop ik terug naar m’n kamer, pak m’n camera en maak een rondje schip. Als eerste richting de observation lounge want voor een van de vragen van de earthcaches moet ik een specifiek antwoord van een park ranger hebben. Ik stel de vraag en ik zie aan de park ranger dat hij echt geen flauw idee heeft. De vraag wordt doorgeschoven naar de volgende ranger, maar hij wil ook graag het antwoord weten. Als ik tegen de volgende ranger zeg dat ik een geocacher ben is haar eerste antwoord gelijk gaat zeker om South Marble (een eiland in de baai) Dat klopt inderdaad en ze geeft aan dat ze geen flauw idee heeft. Wie dit antwoord ooit aan de legger van de cache heeft gegeven is waarschijnlijk al niet meer in dienst dus ze hebben geen flauw idee. Dat is natuurlijk ook een antwoord.

Na de observation lounge loop ik naar de boeg, speciaal voor glacier bay, en straks ook in het panama kanaal, wordt de boeg open gesteld. Het is daar echter zo druk en mensen zijn niet van plan om op zij te gaan dat ik besluit om naar de waterfront op dek 8 te gaan. Dit is het buiten gedeelte aan beide kanten van het schip. Ik vind een prima plekje, vlakbij de warme chocolademelk, en sta daar toch gauw een paar uurtjes te kijken. Ik zie naas berggeiten, te ver om goed op de foto te krijgen, zeeleeuwen en zeeotters, heel veel zee otters. Aan de andere kant van het schip worden ook walvissen gezien. Eenmaal bij de Johns Hopkins gletsjer draait het schip een rondje zodat de gletsjer vanaf alle kanten van het schip zichtbaar is. Zodra ik zie welke kant we opdraaien loop ik naar m’n kamer terug, we draaien dusdanig dat ik vanaf m’n balkon een veel beter uitzicht heb. Ik zie ook stukken van de gletsjer afbreken, maar dat gaat zo snel dat je toevallig aan het fotograferen/filmen bent om dat vast te kunnen leggen. Doordat ik aan de goede kant van het schip zit krijg ik de gletsjer zelfs 2x te zien.

Als we helemaal rond zijn gedraaid varen we dezelfde weg terug als we zijn gekomen en maken we nog een stop bij Lamplugh gletsjer en Reid gletsjer. Beide niet zo groot als Johns Hopkins, maar nog steeds indrukwekkend om te zien. Op de terugweg zien we weer heel veel zeeotters, lekker aan het zwemmen of slapen op ijsschotsen. Ze zijn echter best ver weg dus de foto’s zijn wederom niet zo heel goed. Als we bij South Marble aan komen is het tijd om nog even de vragen van de earth cache erbij te pakken en wat foto’s te maken van de zeeleeuwen die dit klein eiland als hun thuis beschouwen, dit kan allemaal vanaf m’n balkon. Als we eenmaal langs South Marble zijn gevaren varen we bijna het national park uit. De park rangers worden weer opgehaald en wij vervolgen onze weg naar Ketchikan waar we morgenochtend zijn.

Aangezien het vandaag de verjaardag van Vicky is gaan we met een gedeelte van de solo group eten in de Manhattan Room, een van de restaurants die inbegrepen is. We zijn met een vrij grote groep, maar dat maakt het niet minder gezellig. We hebben de kamer van Vicky laten versieren en er worden zelfs 2 verjaardagstaarten aangerukt.  Na het eten besluit ik om terug te gaan naar m’n kamer, ik heb morgenochtend heel vroeg een excursie en vandaag heel veel indrukken opgedaan, tijd om dat alles een beetje te verwerken.

M’n wekker gaat om 6:30 want om 7:30 moet ik me melden voor m’n excursie, de Alaskan Lodge tour en seafest. Rond 8 uur vertrekt de bus en een kwartiertje later zijn we bij de haven waar vandaan ons bootje vertrekt. We zijn maar met 20 mensen, een lekkere kleine groep. Het begint met een bald eagle festijn. Vlakbij de haven is een eiland waar een heel groot nest zit. Ze voeren de bald eagles wat vis en die schieten vlak langs de boot om het op te pakken. Geweldig om te zien en voor mij iets om van m’n bucket list af te halen. Daarna varen we richting de lodge waar we ons seafest hebben. Onderweg varen we nog langs een eiland waar zeehonden liggen en ergens in de verte zien we een marine faciliteit waar ze onderzeeërs testen. Het water is hier ongeveer 600 meter diep dus ze kunnen hier prima testen. Bij de lodge aangekomen lopen we een kleine trail door het regenwoud van Alaska. Erg mooi om tussen de red cedars en het vele mos te lopen. De trail eindigt bij een red cedar die minimaal een omtrek heeft van 20 meter en ongeveer 1000 jaar oud is. We lopen hetzelfde pad terug en eenmaal bij de lodge kunnen we aanschuiven voor het seafest. Er zijn 3 potten met krab, mossels, pippies, worst, knoflook, mais, garnalen en nog veel meer die gewoon zo op tafel worden gedumpt. Het smaakte heerlijk! Bij de lodge loopt ook geen groepje herten rond die niet tam zijn maar wel aan mensen zijn gewend. Zolang de mensen boven blijven, blijven de herten beneden en komen ze vrij dicht bij. Ondertussen is onze boot terug met de volgende groep mensen en gaan wij weer terug naar de lodge waar we zijn begonnen. 3 uurtjes later ben ik weer op het schip. Pak m’n laptop en ga richting de observation lounge om m’n verslagen van de afgelopen dagen te schrijven en de foto’s uit te zoeken. Vanavond ga ik met Maricar en Vicky bij Onda eten, italiaans specialty restaurant, en dan heb ik mijn specialty restaurants voor dit gedeelte van de reis opgebruikt. De laatste stop is morgen in Victoria, Canada. Dat is maar een hele korte avond stop omdat cruise schepen die niet onder de amerikaanse vlag varen minimaal 1 stop in een haven buiten Amerika hebben als ze vanuit een haven in Amerika zijn gestart. De Encore vaart onder de vlag van de Bahamas dus heeft de verplichting om een stop in een ander land te maken.

Vanuit Ketchikan is het bijna 1,5 dag varen voor we in Victoria aan komen. Mooi de tijd om alvast m’n spullen in te pakken want morgen moet ik verhuizen naar een andere kamer. Ik had al slim gepakt dus alleen de spullen die ik voor Alaska nodig had hoef ik in te pakken, de rest zit nog in m’n koffer. Met het vaste groepje hebben we afgesproken dat we vanmiddag naar Choir of men gaan, een van de shows hier op het schip. Het is een groep britten die oude en nieuwe nummers ten gehore brengen met hier en daar een flinke dosis britse humor. Erg leuke show die ik in de komende 3 weken waarschijnlijk nog wel een keer ga zien. We willen vanavond ook met de solo groep ons afscheidsdiner doen, maar dat wordt een vroegertje want om 8 uur leggen we aan bij onze verplichte buitenlandse stop, Victoria, British Columbia, Canada. Rond 5:30 gaan we met z’n 8-en eten bij Savor. De maximale groepsgrootte voor dit restaurant. Het eten smaakt weer prima en het gezelschap is goed. Na het eten nemen we alvast afscheid van de mensen die het schip morgen gaan verlaten want de kans is klein dat we elkaar nog zullen zien.

Het is al donker als we aanleggen en het duurt even voordat het schip door de autoriteiten is vrijgegeven. Ik heb voor vanavond een avondwandeling geboekt, die was gratis door het excursiekrediet dat ik kreeg bij het boeken. Onze gids Dennis staat ons op de parkeerplaats op te wachten en al snel zijn we onderweg naar downtown Victoria. We lopen langs fishermanswarf en aan de andere kant van het water richting downtown. Het stadje is verlicht, maar op de foto’s doet het zich geen recht aan. Het is erg jammer dat we hier in het donker zijn want als je de foto’s van daglicht bekijkt ziet het er echt heel leuk uit. Dennis leidt ons rond, vertelt het een en ander over de geschiedenis en na een uurtje of 2 staan we midden in het stadje waar we op een shuttle terug naar het schip worden gezet. Daar aangekomen log ik nog snel een cache, de eerste in Canada, die op de parkeerplaats bij het schip ligt. Er is een souvenir winkeltje, maar daar loop ik maar heel hard voorbij. Veel te druk met al die koopjesjagers die het goedkoopste t-shirt in de uitverkoop willen hebben. Rond 11 uur ben ik weer terug op m’n kamer en is het tijd om de laatste spullen in m’n tas te stoppen.