Mariska liet eind december 2006 vallen dat ze een lange trip aan de westkust van Amerika wilde gaan maken. Daar zei ik geen nee tegen dus gaan we 4 weken door Californië, Arizona, Utah, Nevada, New Mexico en Colorado trekken.

We vertrekken op 17 mei 2007 en komen 14 juni weer thuis. Na maandenlang plannen vertrekken we richting Phoenix. Met een overstap in Philadelphia zullen we, hopelijk, ’s avonds rond 6 uur lokale tijd in Phoenix aankomen. Na aankomst gaan we gelijk ons vervoer voor de komende 4 weken ophalen. We hebben een Chevrolet Equinox geboekt, maar of we die krijgen weten we pas als we er zijn. Hebben ze geen Equinox krijgen we in ieder geval een auto die daar gelijk aan is.

De eerste nacht slapen we in een Super 8 motel vlakbij het vliegveld. Hiervan hebben we er tijdens onze reis verschillende geboekt, daarnaast hebben we ook een aantal Motel 6 en Best Western motels/hotels geboekt en in Yosemite zullen we zelfs in een tent slapen (als de beren het maar niet doorkrijgen dat wij er zijn). Aan de hand van onderstaand routekaartje krijg je al een aardig idee van waar we heen gaan en hoe de route er uit ziet.

Het is erg gezellig op Philadelphia airport, we zitten hier al ruim een uur te wachten op ons vliegtuig en dat is eindelijk net aan komen rijden. Helaas we krijgen nu net de mededeling dat onze vlucht “indefinate” is vertraagd. Joepie, wij hebben weer eens een overstap, daar rust bij ons geloof ik een vloek op. Maar goed geeft ons wel even de tijd om het verslag bij te werken. Hopelijk kunnen we hier wel nog vandaag vertrekken want morgen hebben we een lange dag voor de boeg. Wat het allemaal nog gezelliger maakt is dat er iemand achter ons toonladdertjes zit te zingen. Pa, ma ik dacht toch echt dat we daar van verlost waren???

De vlucht vanaf Amsterdam was redelijk rustig, alleen hadden we geen idee waar we ergens in de lucht hingen. Op een gegeven moment kijk ik naar buiten en zie daar een hoop ijs drijven. Vlak voor de kust van Canada hebben we niets anders als ijs, ijs en nog eens ijs gezien. De bergen zijn wit, de rivieren en meren zijn bevroren. Heel mooi om te zien. Daarna zaten we al weer vrij snel boven de bewolking totdat we ineens de noordkust van New Jersey tevoorschijn zien komen, erg herkenbaar voor ons omdat we daar al regelmatig zijn geweest. We hebben nog even naar Jon en z’n broer gezwaaid. We waren wel erg verbaasd deze route te vliegen want normaal komen we vanaf land aan en niet vanaf de oceaan. We waren nog veel verbaasder toen onze piloot besloot om maar weer een stuk de Atlantische oceaan op te vliegen, gaan we terug naar Amsterdam of zo???? Na nog meer bewolking zagen we ineens weer kust naast ons en zowaar ook Atlantic City!!!! Erg herkenbaar aan het Borgata hotel & casino waar we ook al geweest zijn. Uiteraard nog even naar Shelly gezwaaid want volgens ons zijn we ook over haar huis gevlogen.

Met ongeveer 30 minuten vertraging zijn we uiteindelijk op Philadelphia airport geland. Daar was het dus snel door immigrations en customs heen, koffers weer afgeven en op naar de full security check. Jas, trui, schoenen, alles moet uit, je hoeft nog net niet in je ondergoed door de poortjes heen. Ondertussen wisten we ook al dat onze vlucht naar Phoenix een half uur vertraagd was dus de verloren tijd op de eerste vlucht hadden we al weer terug. Bij aankomst bij de gate was er nog geen vliegtuig te zien en dat duurde ook nog zeker 45 minuten. Toen er eindelijk werd omgeroepen dat we mochten boarden kwam ook gelijk de mededeling dat de vlucht voor onbepaalde tijd is vertraagd wegens een technische storing. Daar word je natuurlijk niet vrolijk van, maar je moet het er maar mee doen. De binnenlandse vluchten staan toch al niet bekend om stiptheid dus het was eigenlijk wel te verwachten.

We zijn net in ons hotel aangekomen, het is hier ondertussen al 12:30, na een vertraging van ruim 4 uur. We zullen dus morgenochtend vroeg op moeten en onze boodschapjes doen, vanavond ging dat helaas niet meer lukken. Wel hebben wel een leuk autootje meegekregen, een witte Toyota RAV4 4WD dus kunnen we lekker gaan scheuren. Nu gaan we snel even douchen en dan naar bed want we zijn allebei hartstikke gaar, niet vreemd eigenlijk aangezien we al 27 uur op zijn.

Gereden miles: 23 (37 km)
Tanken: $ 0

De roadtrip is begonnen! Na een waardeloze nacht waarin we allebei hooguit 2,5 uur hebben geslapen zijn we rond half 9 vertrokken voor de eerste kilometers richting Williams. Na een stop bij de eerste de beste Walmart die we tegenkwamen zijn we over de I17 richting de SR 89A. Totdat we die weg bereikten was de rit vrij saai, wel veel cactussen langs de weg, maar verder was er niet veel te zien. Vanaf het moment dat we de SR 89A bereikten veranderde het landschap vrij snel in heuvelachtig tot bergachtig. Onderweg zijn we even gestopt en hebben we in de buitenlucht geluncht. De weg veranderde snel van glooiend omhoog naar haarspeldbochten en weer terug.

In Prescott zijn we gestopt bij de AAA (ANWB) om wat kaarten te halen van de staten en steden die we nog gaan bezoeken, op vertoon van je ANWB pas krijg je die gratis mee. Daarna zijn we doorgereden naar Jerome dat eigenlijk op een berg is gebouwd dus veel klimmen en schitterende vergezichten. Hier zijn we gestopt en hebben een halfuurtje rondgelopen.

De bergweggetjes deden ons steeds meer aan de Pyreneeën denken en voordat we Sedona bereikten hebben we al aardig wat haarspeldbochten gedraaid. Sedona is een leuk stadje wat echt Amerikaans overkomt, 1 lange straat waaraan alle winkeltjes, hotels en cafés’s zitten. Vlak na Sedona ligt het rustige Slide Rock State Park. We wilden hier met de auto rondrijden en onderweg stoppen, maar dat ging niet. Het bleek te gaan om een door de natuur gemaakte wildwaterbaan en dan valt er natuurlijk niet veel rond te rijden. We hebben er een half uurtje doorgebracht en hebben toen onze weg vervolgd naar Flagstaff en Williams.

In Flagstaff hebben we een kijkje genomen bij het treinstation waar toevallig op dat moment 2 grote goederentreinen langs kwamen. De goederentreinen van de NS zijn daar helemaal niets bij. Beide hadden ongeveer 100 wagons erachter hangen en er stonden 2 tot 8 locomotieven voor. Vanuit Flagstaff was het de bedoeling om een stuk over Route 66 richting Williams te rijden, alleen onze pratende navigatie stuurde ons over de I40 en wij hadden dat net te laat door waardoor we de afslag misten. Goed, dan maar over de I40, waar het tot onze verbazing heel stil was en dat midden in de spits. We konden rustig de max snelheid rijden en rond kwart over 5 kwamen we bij ons hotel in Williams aan. Snel ingecheckt en ons even opgefrist waarna we op ons gemak het centrum van de stad in zijn gegaan. De magen wilden ook wel wat dus we zijn op zoek gegaan naar een leuk restaurant. Voordat we de mogelijkheid hadden om zelf iets te kiezen deed het weer dat voor ons want er kwam een flinke regenbui naar beneden. Aan de overkant van de straat zagen we een leuk restaurant zitten, Pine Country, en daar zijn we maar naar binnen gegaan. We hebben er lekker en redelijk goedkoop gegeten. Het weer was ondertussen ook weer opgeknapt en we hebben nog even door de hoofdstraat gelopen. Dit stadje leeft op Route 66 en de indianen dus in alle souvenir winkeltjes kom je ook spullen tegen met Route 66 of gemaakt door de indianen.

Op naar de Grand Canyon!!

Gereden miles: 241 (386 km)
Tanken: $ 0
Slide Rock State Park: $ 8.00

Het motto van vandaag: “I hiked, dragged myself, complained, nearly passed out and barely made it out of the Grand Canyon.”

We zijn vanmorgen om een uur of 7 opgestaan voor een korte rit naar de Grand Canyon. Eerst hebben we nog rondgereden in Williams en nog wat foto’s gemaakt. Na een rustige rit door wat een beetje op de Betuwe leek kwamen we aan bij het visitors center. Hier hebben we de America the beautiful pas gekocht waarmee we de rest van de reis de meeste parken kunnen bezoeken. In het park hebben we eerst Mather Point bezocht om alvast de Canyon te zien.

Rond een uur of 11 waren we al bij de receptie van de Yavapai lodge denkend dat onze lodge nog lang niet klaar zou zijn. We kregen echter gelijk de sleutel, hebben ons omgekleed en zijn op weg gegaan naar de Bright Angel Trail. Dit is 1 van de vele trails die ook door niet geoefende mensen gelopen kan worden. Wij hebben er voor gekozen om tot het eerste rustpunt te lopen, dat komt neer op zo’n 1,5 mile (2,4 km) en er staat ongeveer 2 – 3 uur voor om heen en terug te lopen. In die tijd ga je zo’n 1131 feet (345 m) de canyon in. Heen gaat het vrij makkelijk, het is allemaal bergafwaarts, terug is een heel ander verhaal. De steile stukken vanaf het rustpunt terug omhoog zijn zwaar en daarbij kwamen we onderweg ook nog wegwerkzaamheden tegen en een groep muilezels (met berijders).

We kunnen trots op onszelf zijn, in 2 uur en 50 minuten waren we weer terug bij het startpunt. Moe en rood van het stof maar zeer voldaan zijn we terug gegaan naar onze lodge en hebben een lekkere douche genomen voordat we zijn gaan eten. Na het eten zijn we naar Yavapai point gereden en hebben genoten van de zonsondergang. Het was wel zwaar bewolkt en door de harde wind werden we ook nog eens gezandstraald, maar het was zeker de moeite waard.

Morgenochtend gaan we proberen om vroeg op te staan zodat we ook de zonsopgang van 5.19 uur kunnen zien. Daarna hebben we een lange rit richting Kayenta voor de boeg.

Gereden miles: 67 (107 km)
Tanken: 11,84 gallon voor $ 40,25
Grand Canyon: $0, nationale park pas