Ik loop al een tijdje met het idee rond om een week naar de Antillen te gaan. In mei heb ik aan Mariska gevraagd of ze zin heeft om mee te gaan, het was eigenlijk geen verrassing dat ze ja zei.

We hebben besloten om naar het Breezes Resort Curaçao te gaan. Alles all-in dus we hoeven ons nergens druk om te maken en naast het eten en alle (alcoholische) drankjes kunnen we ook een hoop watersporten beoefenen. We vertrekken 11 oktober en komen de 19e weer terug, lekker 9 dagen naar de tropen. Ondertussen zijn we natuurlijk wel aan het kijken wat we allemaal zouden willen doen daar, want 7 dagen alleen maar strand zie ik niet zitten LOL

Een heel klein lijstje (kan ook niet anders met maar een weekje de tijd)
– Zwemmen met dolfijnen, we hebben het snorkel programma geboekt bij de Dolphin Academy
– Bezoek aan de struisvogelfarm
– Duiken, we kunnen een gratis introductieduik doen op het resort
– Snorkelen
– In een auto dwalen over het eiland
– Bezoek aan de Hato grotten
– Bezoek aan Klein Curacao

Op zondag om half 8 opstaan is niet iets dat is normaal doe, dus toen vanmorgen de wekker ging was dat wel even schrikken. Snel ontbijten en de laatste spullen in de koffer gedaan en toen op weg naar m’n ouders. M’n vader heeft me naar Rotterdam CS gebracht zodat ze de rest van de week van m’n auto gebruik konden maken. Op Rotterdam CS heb ik met Mariska de trein naar Schiphol genomen.

Inchecken had ik de dag ervoor al geregeld dus we hoefden alleen nog maar onze bagage af te geven. Het was helemaal niet druk bij de balie van Martinair en binnen 10 minuten waren we al onderweg naar de douane. Ook daar was het weer niet druk waardoor we tijd genoeg hadden om nog even wat dingetjes te kopen en rustig wat te drinken.

Vanaf 12 uur konden we terecht bij de gate en toen we daar aankwamen was het erg druk. Er stond een hele lange rij en we hadden eigenlijk niet echt veel zin om daar in te gaan staan. We zijn een stukje doorgelopen om te kijken of het vliegtuig onze goedkeuring kon krijgen en daar zagen we dat ze net bezig waren om het eerste deel van de 100% controle bij terugkomst op te ruimen. Uiteindelijk zijn we toch maar achteraan in de rij aangesloten. Het bleek dat ze ipv 2 security poortjes maar 1 poortje gebruikten dus alles ging erg langzaam waardoor we ook nog eens 45 minuten te laat de lucht ingingen.

De piloot had er zin in en tegen de tijd dat we op Aruba landden lagen we al weer voor op schema. Het landden daar was toch een beetje eng. Aan onze kant van het vliegtuig zagen we namelijk alleen maar water, we zagen pas land vlak voor het vliegtuig ging landen. Op Aruba werden de eerste passagiers uit het vliegtuig gelaten, werd een berg vracht uitgeladen en hebben we even getankt. Na een half uurtje waren we al weer onderweg naar onze eindbestemming: Curacao. Dit is letterlijk opstijgen en gelijk weer landen, na 20 minuten waren we er al. We waren blij dat we na 11,5 uur eindelijk het vliegtuig uit mochten alleen de warmte was wel even wennen. Het was flink benauwd dus zweten duurde niet lang.

Na de paspoortcontrole en het ophalen van de bagage gingen we op weg naar de uitgang. Het vliegveld kan wel een flinke opknapbeurt gebruiken. Buiten aangekomen zagen we iemand van OAD staan en daar zijn we maar naartoe gelopen. Hij vertelde ons dat iemand van het resort zo zou komen en ons mee zou nemen voor de rit naar onze eindbestemming. We moesten eerst naar een soort balie waar we de eerste papieren en de bandjes voor all-in kregen. Daar was net een groep Brazilianen aangekomen die er een behoorlijke puinhoop van maakten. De dames van het resort wisten even niet meer waar ze het zoeken moesten en toen wij uiteindelijk aan de beurt waren bleek dat ze onze envelop en bandjes aan een ander Nederlands stel hadden gegeven omdat die dachten ook onder de Jong te hebben geboekt. We kregen een formulier mee dat we onderweg even in moesten vullen en ze zouden even vooruit bellen om uit te leggen wat er aan de hand was. Niet echt een goed begin dus.

Het transport was ook lachen. Alle bagage werd in een transport busje geladen en de mensen in een passagiersbusje. Zo te zien zat het busje vol dus wij vroegen ons al af wat ze met de mensen zouden doen die nog buiten stonden. Bleek dat ze in het gangpad ook stoelen kunnen zetten, die zitten opgevouwen tegen de andere stoelen aan. Eigenlijk best wel gevaarlijk, als er iets gebeurt kan je het busje niet makkelijk uit. Het vervoer naar het hotel was verder prima. Er wordt op Curacao niet hard gereden, de maximum snelheid is 60 die soms wordt opgevoerd naar 80, alleen bij stoplichten moet je uitkijken want oranje is voor de Antilianen groen.

Na zo’n 20 minuten kwamen we aan bij het resort en omdat onze koffers als laatste het busje in waren gegaan stonden we als eerste bij de receptie. De dames op het vliegveld hadden inderdaad netjes gebeld dat we er aan kwamen en alles was snel geregeld. We konden zelfs nog kiezen voor een kamer met 2 bedden. Bij aankomst krijg je een drankje aangeboden, dit hebben we genomen toen we onderweg gingen naar de kamer. Het was een fruit punch en smaakte erg lekker.

De kamer was een leuke verrassing. We zaten aan het einde van de royal tower op de 2e verdieping in een zeer ruime kamer met een groot balkon. We hadden officieel een kamer met garden view, maar we zagen toch ook de zee wel tussen de bomen door.

Het was ondertussen al 8 uur geweest, we hebben nog even het resort verkend, wat gedronken en zijn naar bed gegaan.

We hebben vannacht redelijk geslapen, maar om 7 uur waren we klaar wakker en zijn we maar opgestaan. Vandaag voor het eerst gebruik gemaakt van het buffet en wat een keuze. Je kan het zo gek niet bedenken of het is er wel. Eieren worden op verzoek klaar gemaakt zoals je ze wilt hebben, pannenkoeken, french toast, worstjes, gebakken bacon, vers brood en bagels die je eventueel zelf kan roosteren, vers fruit dat voor je neus wordt gesneden, verschillende soorten beleg, jam, enz, enz. Hier komen we de rest van de week wel mee door.

Rond half 9 waren we weer terug op de kamer en hebben we even op het balkon gezeten. Rond half 10 zijn we naar beneden gegaan en hebben we handdoeken gehaald om lekker op het strand te gaan liggen. Het zonnetje brandde behoorlijk en ik ben dan ook flink verbrand. We hebben lekker in het zwembad en de zee gezwommen.

Om 12:45 kwam de reisleider langs om het een en ander uit te leggen en te laten zien. Voor ons zat er niet echt veel nieuws bij, maar zeker de tips over het verkeer en hoe de busverbindingen werken waren nuttig. Natuurlijk probeerde hij ons nog wat excursies aan te smeren, maar daar hadden we helemaal geen interesse in. Na het praatje hebben we geluncht en ook hier weer keuze genoeg. Iedere dag was er een ander menu en we hebben niets gegeten dat niet lekker was. Daarna zijn we tot een uur of 5 weer lekker op het strand gaan liggen, een heerlijke rustdag dus.

Vanmorgen hebben we een beetje uitgeslapen, om half 9 zijn we opgestaan en zijn we gaan ontbijten. Het plan is om vanmiddag even naar Willemstad te gaan, maar eerst hebben we het resort wat verder verkend. Onderweg kwamen we een paar leguanen tegen die op Curacao vrij rondlopen.

Hierna zijn we richting het Sea aquarium gelopen waar we vrijdag gaan snorkelen met dolfijnen. Daar hebben we wat rond gekeken en foto’s gemaakt. Je kan naar 1 van de basins kijken waar ze toevallig bezig waren met een dolfijnen training. Na ongeveer een kwartiertje zijn we weer terug gelopen naar het hotel. Aan de overkant zagen we nog een paar hagedissen die druk bezig waren met hun lunch.

Na de lunch hebben we een poging genomen om een bus naar Punda, een wijk van Willemstad, te nemen. Er is geen busschema zoals we dat in Nederland kennen dus het is gewoon wachten totdat er een bus langskomt. Gelukkig duurde dat niet al te lang, na nog geen 5 minuten kwam er al een. Ze rijden daar voornamelijk met 9 persoonsbusjes, je stapt gewoon in en betaalt de chauffeur. We waren al gewaarschuwd om niet met groot geld te betalen want je krijgt bijna alleen muntgeld terug, dus voordat we weg gingen hebben we bij het casino even geld gewisseld.

De busrit duurde ongeveer 20 minuten en volgens ons is het busje een beetje van de normale route afgeweken, maar ook dat kan daar gewoon. Je kan de busjes ook gewoon onderweg tegenhouden, ze hebben wel haltes maar die zijn eigenlijk niet nodig. In Punda word je om de hoek van de drijvende markt waar Venuzuelaanse handelaren groente en fruit verkopen, de Handelskade en de Pondjesbrug afgezet.

We zijn op ons gemak de Pondjesbrug overgelopen richting de wijk Otraban. Vanaf de kant van Otraban hebben we foto’s gemaakt van de Handelskade. Volgens onze reisleider moet je in Otraban leuk kunnen winkelen en daar zouden ook winkels zoals Tommy Hilfiger moeten zitten. Of wij kunnen niet zoeken of hij heeft het verkeerd verteld, maar deze winkels zijn we niet tegen gekomen. Op het moment dat we terug willen lopen naar Punda gaan er ineens harde alarmbellen af, de Pondjesbrug gaat open. Leuk hebben we dat ook nog meegemaakt, want ook deze gaat niet op vaste tijden open. Het is wel leuk om te zien dat mensen proberen om nog heel snel naar de overkant te komen. De kant van Punda gaat eerst los en het komt voor dat mensen nog net even snel van de brug springen zodat ze niet een half uur vast staan. Deze keer kwam er een kleine boot langs dus toen die voorbij was ging de brug al weer dicht, hij is deze keer niet helemaal open gegaan. Zodra de brug weer op z’n plaats lag en de hekken weer open waren zijn we terug gelopen naar Punda.

In Punda hebben we een zijstraatje genomen omdat we hadden gezien dat daar wel eens leuke winkeltjes zouden kunnen zitten. Lopen we de straat in is Tommy Hilfiger bijna de eerste winkel waar we tegenaan lopen. De reisleider had het dus verkeerd. We zijn de straat uitgelopen en kwamen weer uit bij de eindhalte van de busjes. Ook nu kwam er weer net een busje aanrijden en konden we nog precies mee. Rond een uur of 4 waren we weer terug op het resort en hebben we gelijk een auto gereserveerd voor donderdag en een reservering gemaakt bij het Japanse restaurant op het resort Munasan voor morgen. Na een hele dag zweten waren we toe aan wat verkoeling en zijn we lekker gaan zwemmen en op het strand liggen.

Alle niet gemotoriseerde watersporten op het resort zijn gratis. Toen we vanmorgen de handdoeken gingen halen hebben we gelijk maar 2 snorkelsets meegenomen. We moeten tenslotte even oefenen voor onze grote dag vrijdag.

Het was voor ons beide even behoorlijk wennen want het was al weer een paar jaar geleden dat we voor het laatst hadden gesnorkeld. We hadden al door dat het op een gegeven moment behoorlijk afloopt, maar dat het verschil zo groot zou zijn hadden we niet door totdat de snorkels opgingen. Het is wel een hele wereld van verschil. Zodra we kopje onder gingen zaten we al midden in een school witte vissen. Op ons gemak hebben we een rondje door de baai gemaakt en hebben heel veel mooie tropische vissen gezien. Na een uurtje hadden we het wel gezien en hebben we de sets weer terug gebracht, je krijgt ze maar voor 1,5 uur mee dus dat hadden we mooi uitgekiend.

De rest van de middag hebben we doorgebracht op het strand en in de zee en het zwembad. ’s Avonds hadden we gereserveerd bij de Japanner. Hier hebben we heerlijk gegeten en uiteraard hebben we aan de bakplaat gezeten.

We konden om 10 uur onze huurauto ophalen, een Jeep Wrangler. De eerste stop was de supermarkt om even wat drinken en eten in te slaan, met all-in heb je dat natuurlijk niet op de hotelkamer liggen. Daarna was het op naar de struisvogelfarm, voordat we daar echter aankwamen waren we al bijna een uur onderweg. De weg staat niet zo goed aangegeven en we hadden geen gedetailleerde kaart dus het duurde even voordat we op de goede route zaten. Bij binnenkomst werd ons al gelijk gevraagd of we met de tour van 11 uur mee wilden, maar dat was toch een beetje te snel voor ons. We hebben ons al goed aangepast aan het Antilliaanse ritme. Bij de bar hebben we kaartjes gekocht voor de tour van 12 uur waarna we even een beetje rond hebben gekeken. Na de eerste foto’s zijn we terug gegaan naar de bar en hebben we wat gedronken. Voor we het wisten was het al weer 12 uur en konden we aan de tour beginnen.

Tijdens de tour krijg je heel veel informatie over de struisvogel en over de manier waarop de farm werkt. De gids weet veel te vertellen en op iedere vraag heeft hij een antwoord. Een aantal dingen die er over de struisvogels zijn verteld.

– dat de mannetjes de eieren uitbroeden
– dat ze 12 liter water per dag drinken
– dat ze kale ruggen kunnen hebben omdat ze de veren plukken voor extra calcium, dat hoeven niet hun eigen veren te zijn ze plukken ook bij andere struisvogels
– dat ze nepeieren neerleggen om het leggen van echte eieren te bevorderen
– dat ze pas kunnen zien of de kuikens mannetjes of vrouwtjes zijn als ze hun volwassen veren krijgen (vrouwtjes zijn lichter, mannetjes bijna zwart)
– dat ze niet echt hun koppen in het zand steken, toen men dat dacht kwam dat door zandstormen waardoor het leek alsof ze hun kop in het zand staken
– struisvogels zijn dom, als je op de farm op een struisvogel gaat rijden wordt je eerst een stuk weggeleid van het hok waar de vogel normaal staat. Als hij eenmaal geen kap meer op z’n hoofd heeft zal hij zo snel mogelijk terug rennen naar z’n hok. Het maakt dan ook niet uit of er nog een hek in de buurt is, daar knalt hij gewoon tegen aan, als hij maar terug komt in z’n hok.

De farm recycled alles. Niet bevruchte eieren worden in het restaurant gebruikt, de eierschalen worden in de winkel verkocht. De kont van een geslachte struisvogel is niet geschikt voor consumptie De farm heeft hier 3 krokodillen voor aangeschaft die het slachtafval opeten. In het restaurant kan je verschillende producten eten die van struisvogels zijn gemaakt zoals hamburgers. De botten worden in de zon gedroogd, een kunstenaar gebruikt deze weer en ook dit wordt in de winkel verkocht. Er zijn 4 hangbuikzwijnen op de farm die de overblijfselen uit het restaurant opeten. Op deze manier produceert de farm bijna geen afval. Aan het einde van de rondleiding is er nog de mogelijkheid om op een struisvogelei te gaan staan. Ze kunnen het gewicht van een mens makkelijk dragen aangezien ze ook het gewicht van hun vader moeten dragen, dat kan oplopen tot zo’n 200 kilo.

Na dit bezoek proberen we het dak van de auto af te krijgen, tja je hebt een Jeep Wrangler dus dat dak moet open. Het duurde even voor we alle ritsen open hadden maar uiteindelijk rijden we met open zijkanten weg. Het dak hebben we er vanwege de zon maar opgelaten. We rijden richting de westpunt, maar ook dit duurde weer even want de weg bewijzering is niet zo heel erg goed. Uiteindelijk komen we op de ring terecht en binnen de kortste keren zitten we op de weg naar de westpunt. Er is ook maar een weg deze kant op en zolang het kompas in de auto aangeeft dat we richting het westen rijden gaan we daar maar vanuit. Onderweg kwamen we nog een paar wegopbrekingen tegen die ze daar creatief oplossen. Ze sluiten gewoon de helft van de weg af zodat al het verkeer over 1 baan moet rijden. Aan beide kanten staan medewerkers het verkeer te regelen dus dat is op zich goed geregeld. Na ongeveer 1,5 uur bereiken we de westpunt. Hier hebben we gewisseld en zijn we op ons gemak via de zuidkust terug gereden.

Het was eigenlijk de bedoeling om een paar van de vele baaien te bezoeken, maar daar hadden we geen zin meer in. Bij Willemstad zijn we Otraban nog even binnen gereden en kwamen precies bij de Pondjesbrug uit die deze keer helemaal tegen de kade lag om een groot schip door te laten. Mariska is uitgestapt om wat foto’s te maken en ik heb een rondje gereden om haar daarna weer op te pikken. Midden op de weg stil staan is helemaal geen probleem, zo begroeten de Antilianen elkaar ook regelmatig. Blijf alleen niet te lang stil staan voor een groen stoplicht want dan weten ze de toeter wel te vinden. Via de hoge brug zijn we terug gereden naar ons resort waar we rond 5 uur terug waren. We hebben snel nog even handdoeken gepakt en hebben nog een uurtje op het strand gelegen.

Vandaag is de dag waar we al heel lang naar uitkijken, we gaan snorkelen met dolfijnen! We zijn al vroeg op want naast op tijd ontbijten moeten we ook de auto nog inleveren. We moeten ons om 9:45 bij de Dolphin Academy melden. Om 9:15 verlaten we het resort en gaan we op weg. We melden ons bij de receptie van het Sea Aquarium en mogen gelijk doorlopen. Bij de Dolphin Academy krijgen we onze bandjes en moeten ons om 10 uur weer melden. We hebben nog even de tijd om rustig wat rond te kijken en zien dat ze net begonnen met het voeren van de dolfijnen.

Om 10 uur hebben we ons weer gemeld. We kunnen ons in de kleedkamer omkleden en onze spullen kunnen we in een locker achterlaten. Helaas lukt het ons niet om de locker ingesteld te krijgen dus ik loop even terug naar de receptie om te kijken of er iemand is die ons kan helpen. Daar word ik aangesproken door iemand die vraagt of we ook maskers en een snorkel nodig hebben waarop ik gelijk maar heb gevraagd of hij ons kan helpen. Dat doet hij en het was dan ook zo geregeld. Ze mogen wel een betere handleiding maken.

We blijken samen met 2 amerikanen de enige te zijn die gaan snorkelen dus dat is heerlijk rustig. De groepen zijn overigens nooit groter als 6 personen. De persoon die ons heeft geholpen met de locker blijkt ook de trainer te zijn waarmee wij het water in gaan. Het is een canadees waardoor de rest van de communicatie in het engels verloopt. Dat is voor ons natuurlijk geen probleem.

Eerst krijgen we een korte instructie over wat we wel en niet mogen doen en hoe alles gaat lopen. Dan is het tijd om naar het water te gaan en beginnen de zenuwen toch wel een beetje toe te slaan. We hebben geen flauw idee wat we moeten verwachten en het zijn uiteindelijk toch wilde dieren. We blijken te gaan snorkelen met Annie, Tela en baby Pasku. Pasku is de zoon van Tela, hij is natuurlijk in de buurt van zijn moeder maar doet nog niet aan het programma mee.

De Amerikanen mogen als eerste het water in en we beginnen met een zoen. Je moet rustig met je hand op het water slaan, de dolfijn reageert daar op en komt aan die kant naast je. Bij mij ging het even fout want eerst moest ik met rechts slaan maar dat moest eigenlijk links zijn. Annie was nog niet in de buurt toen ik wisselde maar ze reageerde er heel snel op. Vervolgens moet je je hand naar beneden doen en leg ze zelf haar snuit tegen je hoofd aan. Wij hadden het geluk dat ze heel erg in haar humeur was dus ze bleef in positie totdat het fluitje ging. Terwijl ze naast je staat/ligt voel je onder water ook dat ze af en toe haar staart beweegt. Je moet je flippers goed gebruiken om in evenwicht te blijven.

Na de foto sessie kregen we per koppel een dolfijn toegewezen en kregen we ruim de tijd om naast haar mee te zwemmen en te aaien. Het snorkelen maakt het wel heel apart, je krijgt de mogelijkheid om te zien hoe de dolfijn zich onder water beweegt en ook dat ze best wel geniet van het aanhalen. Af en toe zag je de ogen dicht gaan en ze keek je ook echt aan. Onder water hoor je ook de sonar, heel apart.  Met het snorkelen mag je ook duiken, de dolfijn blijft gewoon naast je zwemmen. Na een kwartier genieten werden de dolfijnen terug gefloten en was het tijd voor een beetje actie. We konden ons tussen 2 dolfijnen vooruit laten slepen. Als eerste mochten de Amerikanen. De eerste dook naar de bodem en liet zich daar oppikken. Je houdt je vast aan de rugvinnen en ze nemen je op sleeptouw. De 2e bleef boven water en door met beide handen rustig op het water te slaan komen de dolfijnen van achteren en kan je de rugvinnen beet pakken. Het was tijd geworden voor het 2e kwartiertje zwemmen. Dit keer kregen we de andere dolfijn toegewezen en zijn we weer heerlijk gaan snorkelen. De trainer was ondertussen met de kleine Pasku bezig en daar reageerden de andere 2 ook op. Als de trainer op de bodem zat met Pasku kwam het regelmatig voor dat ze daar toch ook even bij moesten zijn. Ze zijn dan ook verschillende keren terug gestuurd.

En toen was het onze beurt. Ik mocht als eerste dus ik ben een stuk de baai in gezwommen. Op het moment dat de trainer aangaf dat ik met m’n handen op het water mocht slaan duurde het niet lang voor ik 2 dolfijnen naast me had en een baby die een beetje voor me uitzwom. Het gaat met zo’n grote snelheid dat ik bijna m’n zwembroek verloor, maar het is een heel speciaal gevoel om door 2 dolfijnen vooruit getrokken te worden. Daarna was het de beurt aan Mariska en ook zij verloor bijna haar zwembroek. Gelukkig is dat op de foto’s allemaal niet te zien.

Dat was het einde van ons snorkel avontuur en was het tijd om afscheid te nemen. We moesten weer een stuk de baai inzwemmen en gaan zwaaien. De dolfijnen zwommen tussen ons door en zwaaiden met 1 zijvin naar ons terug.

We gingen het water uit en zijn gaan douchen, even al dat zoute water afspoelen. Bij terugkomst in de academie bleek het hartstikke druk met mensen die stonden te wachten totdat ze konden gaan zwemmen of een encouter hadden met de dolfijnen. Het duurde dan ook even voordat we onze foto’s konden bekijken. Nadat we onze foto’s hadden zijn we weer naar buiten gelopen om nog even bij het zwemmen te gaan kijken. Ze waren met 5 groepen van 6 personen bezig en iedere dolfijn heeft 3 zwemmers.

Het zwemmen gaat er heel anders aan toe als het snorkelen. Wij kregen de tijd om rustig naast de dolfijn rond te zwemmen, die kans krijg je bij het zwemmen bijna niet. Ze doen daarintegen wel wat meer trucjes zoals een dolfijn die rechtop recht tegenover je staat en dan kan je de vinnen beetpakken, uiteraard krijg je een zoen en word je ook voortgetrokken. Als wij het zwemmen vergelijken met het snorkelen raden we echt het snorkelen aan. Ten eerste is het rustiger en ten tweede krijg je veel meer 1-op-1 tijd met de dolfijn. Ook zie je onderwater veel meer van de bewegingen van de dolfijn.

De wandeling terug ging natuurlijk over niets anders als het zwemmen, dit was voor ons echt het hoogtepunt van de vakantie. Bij terugkomst op het resort hebben we onze spullen op de kamer gebracht en zijn we gaan lunchen. De middag hebben we weer op het strand doorgebracht.

Onze laatste volle dag alweer op Curacao. We wilden vanavond nog in 1 van de restaurants eten en hebben na het ontbijt een reservering gemaakt bij Pastafari. Het was de bedoeling om vandaag nog lekker in de baai te gaan snorkelen, maar dat werd ons afgeraden. Afgelopen donderdag hadden we al bericht gehad dat er kwallen in de baai aanwezig waren en vanmorgen was er nog iemand door een kwal te pakken genomen. Dat risico wilden we niet nemen dus hebben we het er maar bij gelaten. We hebben weer heerlijk de hele dag op het strand doorgebracht. Het was vandaag wel een stuk drukker als normaal. De Antilianen kunnen namelijk in het weekend een dagpas kopen en dan kunnen ze de hele dag op het resort verblijven.

Om 7 uur hadden we onze reservering bij Pastafari en ook dit viel weer niet tegen. Dit kan je wel een beetje omschrijven als het romantische restaurant op het resort. We hebben heerlijk gegeten.

Vanavond vliegen we weer terug naar huis. We hebben bij de receptie nagevraagd of we vandaag nog op onze kamer kunnen blijven, maar dat is helaas niet mogelijk. We kunnen wel een uur voor vertrek een hospitality room krijgen zodat we nog even kunnen douchen en onze koffers wat beter in kunnen pakken. We nemen het er nog maar even van op het strand. Om half 4 gaan we terug naar de receptie om te vragen naar een kamer. Helaas is dat niet mogelijk, maar we kunnen gebruik maken van de faciliteiten van de spa. Dat valt dan wel even tegen, in plaats van dat je rustig je gang kan gaan moesten we nu toch een beetje opschieten. Er was nog een ander stel dat ook onze vlucht moest hebben en zij kregen ook geen kamer. In de spa was 1 douche in het herentoilet en 1 in het damestoilet. 3 meiden en 1 douche werkt natuurlijk niet echt, maar daar maakte Mariska geen probleem van. Ze is bij de mannen gaan douchen en heeft zich bij de dames aangekleed.

Om half 5 vertrok onze bus naar het vliegveld waarna alles redelijk snel ging. We waren wel erg vroeg op het vliegveld, maar de vertrekhal ziet er in ieder geval een stuk beter uit als de aankomsthal. Het vliegtuig zat niet vol waardoor ik 2 stoelen en Mariska 3 stoelen had. We vertrokken op tijd en de piloot liet weten dat we ongeveer een half uur eerder op Schiphol zouden zijn. Door de ruimte hebben we redelijk geslapen en hoewel de piloot zich niet helemaal aan zijn toezegging hield is de terug reis vlot verlopen. Uiteindelijk stonden we 10 minuten te vroeg aan de gate.

Als je van de Antillen terug komt word je onderworpen aan de 100% controle. In de slurf lopen ze al met een drugshond en is de marechaussee volop aanwezig. Op de pier word je paspoort gecontroleerd en wordt er gevraagd wat je op de Antillen hebt gedaan of wat je in Nederland komt doen. Daarna is er nog een controle waarbij ze met een scan kijken of je dierlijke of plantaardige stoffen op je lichaam hebt. Als je deze controles hebt overleefd kan je doorlopen naar de bagage band. Daar mag je je koffer van de band halen en deze op de band bij de scan leggen. Ook hier wordt je handbagage nogmaals gecontroleerd. Dit lijkt allemaal heel lang te duren, maar 45 minuten na aankomst zaten we al in de trein richting Rotterdam.