Vannacht is de klok nog een uur terug gegaan, dus het tijdverschil is nu 10 uur. In het begin van de middag komen we aan in Juneau voor onze eerst stop van deze week. Ik maak er weer een lekker luie ochtend van en ontbijt weer bij The Local, dit keer met Shelly en haar vriendin. Ook al kennen we elkaar niet, de solo reizigers hebben allemaal een goede klik met elkaar en dat in een groep van ongeveer 30 mensen. Het is vandaag een zeer bewolkte dag met af en toe flinke regenbuien, maar dat ben je als Nederlander natuurlijk wel gewend dus de regenbroek zit al in de tas en m’n jas is waterdicht.
Vandaag is toch wel een dag waar ik erg naar uit heb gekeken, ik ga whale watchen! Iets dat ik al heel lang op mijn verlanglijstje heb staan en de maatschappij waar ik bij heb geboekt geeft een 100% garantie dat we walvissen gaan zien anders krijg ik m’n geld terug. Het is alleen jammer dat het echt zwaar bewolkt en erg grijs is, de bewolking hangt ook erg laag. We docken rond 13:30 maar het duurt nog tot 2 uur voor het schip wordt vrijgegeven. Het docken verliep ook niet vlekkeloos, de mannen die de touwen op de kade vast moesten maken leken het wel voor het eerst te doen ipv de laatste keer dit seizoen. Rond half 2 ga ik naar Deck 6 waar vandaan we het schip mogen verlaten. Daar was het al een drukte van jawelste want iedereen wilde het schip verlaten. Ergens achterin zoek ik een plekje en wacht rustig totdat we naar buiten mogen. Van achter uit de rij komt een medewerker van NCL naar voren lopen en die stuurt iedereen naar deck 4 aft (de achterkant van de boot), die kant is al vrij gegeven. Ik verlaat het schip via die kant en ga op zoek naar het bordje van Marv&Harv’s, de whale watch company waar ik vanmiddag mee op pad ga. Het bordje is snel gevonden maar het duurt zeker nog een minuut of 20 voor iedereen eindelijk het schip heeft verlaten. Ik heb bewust voor een prive excursie gekozen en niet voor een via het schip. Via het schip zijn meestal vrij massaal en bij Harv&Marv’s zit je met maximaal 15 personen op de boot.
Als iedereen er is lopen van naar de bus en brengt Jack ons naar de haven zo’n 20 km ten noorden van waar het schip ligt. We zijn wat aan de late kant doordat we langer moesten wacht voor we van boord komen, maar dat haalt Jack wel even in. Eenmaal bij de hoven worden we opgewacht door Nathan, onze gids, en Lewis onze kapitein. De boot waar we op gaan is de nieuwste in de hele haven, volgens Lewis, en ziet er ook zeker nog nieuw uit. Er is ruimte voor 50 passagiers dus we hebben heel veel ruimte om rond te lopen en kunnen allemaal op een goede plek staan om foto’s te maken. En foto’s die heb ik vanmiddag gemaakt!
We vertrekken uit de haven en na zo’n 10 minuten zien we een andere boot in de verte stil liggen. Er zijn een aantal spelregels voor het whail watchen. De boot mag tot ongeveer op 30 meter afstand komen, maar moet dan de motoren uitzetten, en een walvis mag niet voor langere tijd gevolgd worden, dat wordt gezien als stalking. Voor Lewis is de stilliggende boot in ieder geval genoeg informatie om die kant uit te varen en daar zagen we onze eerste bultrug. Op het moment dat wij bijna binnen foto afstand komen zien we helaas net de staart naar beneden gaan dus dat betekent een minuut of 8 wachten voor hij/zij weer boven komt en dan is het ook nog eens de vraag waar. Dat bleek op ongeveer dezelfde plek te zijn dus de eerste foto’s zijn binnen. In de verte zien we ineens 4 walvissen vlak na elkaar spuiten. Wij kunnen het zien, maar de boot naast ons niet omdat er een eiland tussen zit. We hoefden het Lewis geen 2e keer te vertellen, hij was al onderweg. Het spectakel dat we daarna te zien krijgen is niet op de foto te krijgen of met een pen te beschrijven. De 4 spuiten die we eerst zagen blijkt een groep van 7 a 8 bultruggen te zijn. In korte tijd komen daar zowel links als rechts 2 bultruggen bij, dus in totaal liggen we middenin een groep van ongeveer 11 bultruggen. Het enthousiasme bij Nathan wordt met de seconde groter. We hebben ook nog een dame aan boord die veel onderzoek naar de bultruggen in Alaska doet, zij kan bijna alle bultruggen aan hun staart herkennen, vandaar dat ze ook vrij zeker zijn van het aantal bultruggen waar wij tussen liggen. De ene na de andere bultrug komt omhoog en duikt weer naar beneden. We zien soms wel 5 ruggen naast elkaar naar boven komen en dit gaat rustig zo een uur door. Doordat er meerdere bultruggen bij elkaar zwemmen blijven we ook wat langer als gebruikelijk stil liggen, maar na ongeveer een uur gaan we dan toch verder. De volgende bultruggen zijn echter niet ver weg, weer zien we 2 ruggen naar boven komen en dat vlak voor de Eagle Gletsjer die normaal achter de mist is verstopt. We zien zelfs nog een beetje blauwe lucht. Op de terugweg naar de haven zien we ook nog bald eagles, adelaars, weer iets dat van m’n lijstje af kan. Nu alleen nog een goede foto zien te krijgen, de foto die ik heb toegevoegd is gruwelijk slecht, maar dat moet de komende dagen zeker gaan lukken.
Terug bij het schip heb ik met Maricar afgesproken om red king crab gaan kijken, voor degene die deadliest catch op discovery kijken een bekende naam. We lopen naar Tracey’s die hier bekend om staat. We zijn de laatste en enigste boot waardoor het in het dorp relatief rustig is en er bij Tracey’s geen rij staat. Maricar en ik besluiten een gerecht te delen, want $85 in je eentje is best een pittig bedrag. We krijgen 4 krab koekjes, een krab bisque en 1,5 krabpoot. Maricar heeft altijd problemen met het laten opschrijven van haar naam dus ze noemt zichzelf mariocart zonder o en t, dat levert hilarische situaties op. Bij Tracey’s moet je eerst je bestelling plaatsen, dan een plekje zoeken en als je eten klaar is wordt je naam door de zaak geroepen en brengen ze je eten naar je tafel. Nu stond er dus Mario Cart op het briefje en dat werd ook door de zaak geroepen tot hilariteit van een aantal mensen. Het leverde ook wat op want ipv 1,5 kregen we 2,5 poot. Het smaakte heerlijk, toch ook weer iets van m’n lijstje af.
Na het eten gaan we terug naar het schip waar we eerst een wijziging door laten voeren op een reservering van morgen en daarna eten we nog even een voorgerechtje en toetje bij Savor. De kab was heerlijk, maar eigenlijk een portie voor 1 persoon. Vanavond is er niet veel bezonders meer te doen dus ik besluit op m’n kamer dit verslag te schrijven en de foto’s uit te zoeken. Ik heb er maar een kleine 500 gemaakt dus ik heb nog wat te doen. Het filmpje zet ik op facebook omdat ik op het schip geen gebruik kan maken van streaming, anders had ik hem op youtube gezet en het filmpje toegevoegd in dit bericht.