Ik heb geprobeerd om foto’s te plaatsen, maar helaas is het internet dramatisch slecht dat ik nu via m’n telefoon een verbinding moet maken. Als ik thuis ben zal ik foto’s plaatsen.
De wekker ging vanmorgen natuurlijk veel te vroeg, maar opstaan kostte eigenlijk niet zo heel veel moeite. Ik had gisteren m’n tas al klaar gezet en aangezien ik geen zin had om van het achterdek waar m’n kamer zit, naar het voordek te lopen voor ontbijt, weer terug te lopen naar het achterdek om m’n tas op te halen en dan naar het midden dek om van boord te gaan neem ik m’n tas maar gewoon mee. Ik heb iedere dag meer als genoeg stappen op m’n stappenteller staan.
Een groot aantal van de groep zitten al aan het ontbijt dus het is alleen een kwestie van aanschuiven. Na het ontbijt verzamelen we op dek 5 en kunnen we op dek 6 van boord gaan. De mini vans staan al op ons te wachten en nadat iedereen een plekje heeft gevonden vertrekken we met 3 vans richting Positano, dachten we. Het blijkt dat er niemand is die de slagboom omhoog kan doen en al snel is het een grote chaos. Rond 8 uur is er eindelijk iemand gevonden die de slagboom omhoog kan doen en die komt op z’n gemak en zuchtend aanlopen. Volgens hem beginnen ze pas om half 9, niet handig als er 4000 mensen vanaf 7 uur van boord gaan. Maar goed, na een half uur wachten kunnen we eindelijk vertrekken.
We rijden in ongeveer 45 minuten naar Positano, een heel leuk kust plaatsje waar je onder andere de ferry naar Capri kan nemen. Door het oponthoud krijgen we een klein uurtje de tijd om het plaatsje te verkennen. Als eerste lopen we door een heel leuk winkelstraatje richting het strand en kijken naar alle boten, van heel klein tot enorme jachten, die aangemeerd liggen. Als we daar eenmaal zijn aan gekomen zijn er al 20 minuten voorbij en moeten we kiezen, moeten we ook maar niet bijna iedere winkel inlopen. Of we gaan even op een terrasje zitten om iets te drinken, of we lopen via een andere route op ons gemak terug naar de parkeerplaats. We kiezen voor het laatste en lopen nog meer winkeltjes in en uit, ook winkeltjes waar we al zijn geweest. Hier en daar wordt er het een en ander gekocht, maar ik weet me in te houden.
5 minuten voor de afgesproken tijd zijn we terug bij de vans en gaan we op weg naar Sorrento. Een iets groter plaatsje waar we ruim de tijd krijgen om rond te lopen en te lunchen, daar waren we ook wel aan toe. Uiteraard hou ik in de gaten of ik hier en daar een cache me kan pikken en laat er nou net eentje liggen op weg naar de haven. Uiteindelijk lopen we met z’n 5-en richting de haven en pik ik onderweg de cache op. Eenmaal in de haven is het 11:30 en besluiten we alvast te lunchen, dan weten we precies hoeveel tijd we daarna nog over hebben. Ik heb een heerlijke, echte Italiaanse pizza genomen en een meloensap waarvan het leek alsof ze de zaden en schillen mee hadden geperst, niet echt lekker dus.
Na de lunch hebben we eigenlijk geen zin meer om de enorme hoeveelheid trappen op te lopen en nemen een taxi. Dat was ook de eerste en de laatste keer, €18 voor een ritje van nog geen 5 minuten. Gedeeld door 5 valt het allemaal wel mee, maar goedkoop is anders. As we weer boven zijn lopen we nog een aantal winkelstraten is en nemen een heerlijke gelato. Dat Italiaanse ijs is een blijvertje, maar waarom heb ik ook hier de zaden in m’n watermeloenijs zitten? Deze zijn tenminste wel zichtbaar dus er zo uit gevist, maar ik en meloen zijn vandaag geen goede combinatie.
Het is ondertussen tijd geworden om terug te gaan naar de vans en als de groep compleet is gaan de chauffeurs de auto’s halen. Je mag hier niet zo maar overal parkeren en veel straten zijn na 10 uur afgesloten, alleen voor bestemmingsverkeer met carabinieri op wacht of eenrichtingsverkeer. We moesten dus heel even wachten voordat we verder konden naar onze laatste bestemming Pompeii.
Toen ik zag dat Pompeii was in begrepen heb ik deze gelijk geboekt. Dit soort dingen interesseren me altijd wel. Op de parkeerplaats worden we opgewacht door onze gids Sylvia. We hebben skip the line tickets dus al vrij snel lopen we richting de ruines. We beginnen in de gladiator arena, lopen door naar het muziektheater en komen vervolgen in de straten van Pompeii terecht. Er is al relatief veel uitgegraven, maar bij ongeveer 40% kunnen ze niet bij komen omdat er huizen op zijn gebouwd. Het terrein beslaat nu ongeveer 10 voetbalvelden en nog streeds worden er dagelijks opgravingen gedaan. We lopen over de hoofdstraat waar de originele stenen nog liggen, je ziet er zelfs de karrensporen nog in staan. Van de meeste huizen zijn alleen de onderste 4 muren over, maar de inwoners waar relatief rijk en de meeste hadden dan ook een boven verdieping. In de muren zie je precies waar de 2e verdieping begon, hier zitten gaten in de muren waar de houten dragers in pasten. Deze zijn er uiteraard niet meer, maar je kan goed zien hoe groot sommige huizen waren.
De voetpaden lagen een stuk hoger ten opzichte van de weg en omdat er geen riolering was liep alles over de weg naar beneden. Om te voorkomen dat de mensen door de urine, enz. moesten lopen liggen er om de zoveel meter verhoogde stenen waar de voetgangers overheen konden lopen om de straat over te kunnen steken, een soort zebrapad.
We gaan ook in het badhuis kijken. In die tijd werden de vrouwen en de mannen gescheiden en we zijn in het badhuis van de heren gaan kijken. In de gang zie je de nissen waar de mannen hun kleding en pronkstukken in konden leggen. Er zijn 3 baden, een voor koud, een voor warm en een voor heet water. Ondanks dat vrouwen verboden waren in het badhuis gold dat niet voor prostituees, die waren dan ook in overvloed in het badhuis aanwezig.
We lopen verder richting het centrale plein en komen een huis van lichte zeden tegen. Dit was zeer makkelijk te herkennen, er is namelijk een penis uitgehakt in een van de straat stenen, volgens onze gids is daze straat alleen voor 18+.
Aan het einde van de straat lopen we het centrale plein op. Hier zitten allerlei gebouwen aan zoals de basilisk en het gemeentehuis (gehuisvest in hetzelfde pand) en de overblijfselen van potten en pannen die ze hebben gevonden. Ook kan je hier de 4 versteende figuren zien die ze hebben gevonden. Dat zijn overigens niet de echte overblijfselen, maar gipsafdrukken. Als er een mens of dier werd gevonden werd de holte gevuld met gips en op die manier hebben ze afdrukken gemaakt.
Na ruim een uur is het tijd om terug te gaan naar de vans en de auto. We zijn allemaal redelijk gesloopt, maar dat hoort erbij. De temperatuur is best oke, maar het is eigenlijk te warm om iets te doen. Onderweg heb ik overigens nog de antwoorden van een earthcache verzameld, dus ook de 2e cache in Italie is een feit. Loggen doe ik thuis allemaal wel.
Om half 5 zijn we terug bij het schip en omdat we geen zin hebben om op happy hour te wachten beginnen we ons eigen happy hour. Uiteindelijk zitten met z’n 8-en heerlijk te kletsen en na een half uurtje hou ik het voor gezien. Ik ben heel hard aan een douche toe en dat wil op m’n gemak doen. Na de douche ga ik nog even naar dek 15, zoek een plekje in de schaduw en upload snel 2 verslagen. Het is ondertussen bijna 18:30 dus tijd om de haven te verlaten. Ik ga nog even naar de echte happy hour en daarna eten. Vanavond wordt Frankrijk – Belgie uitgezonden op het grote scherm op dek 15. Na het eten kijk ik de 2e helft, maar 2 minuten voor tijd besluit ik toch maar om naar m’n kamer terug te gaan.
Ik ben gesloopt en morgen gaat voor 6 uur de wekker al weer. Ik typ snel dit verslag, zet de wekker en ga slapen. Morgen gaan we naar Rome en Vaticaanstad. Weer een lange dag dus nu is het echt tijd om te gaan slapen.