Miriam's reisverslagen

Vanmorgen hebben we bij een winkeltje om de hoek van het hotel ontbeten. Daarna zijn we een stuk door New Orleans gaan wandelen. Via het French Quarter naar Saint Louis Cementary #1 en via het Warehouse district naar de Riverwalk. Een behoorlijke wandeling om er vervolgens achter te komen dat zo ongeveer alles om de hoek van het hotel ligt.

Op de Riverwalk hebben we bij Poppy’s iets gedronken en zijn terug gelopen naar het hotel. Om 3 uur worden we opgehaald voor onze swamptour en omdat we nog wat tijd over hadden zijn we Canal street ingelopen. Hier kwamen we iets tegen dat we wel mee moeten nemen naar Nederland (nee het is niet voor Sabrina of Ronald) Dit hebben we snel terug gebracht naar de kamer en kort daarna zijn we opgehaald. De organisatie ligt op ongeveer een half uur rijden buiten New Orleans. Onderweg kwamen we het 2^e busje van de organisatie tegen en de chauffeurs maakten er een race van wie het eerste terug zou zijn. Dit verliep overigens wel redelijk veilig, geen hoge snelheden en het overige verkeer werd niet gehinderd. Aangekomen moesten we het restant van de tour betalen en kregen we onze polsbandjes met de (voor Bon Jovi fans) welbekende plakkers waar je armharen aan vast blijven zitten.

Om 4 uur vertrokken de boten (3 grote en 3 kleine), wij zaten op een kleine boot samen met 2 Oostenrijkers. Het moeras is zo groot dat de boten al snel allemaal een eigen weg gaan. Het moeras bestaat voor een groot gedeelte uit kanalen die door mensen zijn aangelegd. In eerste instantie is dit gedaan om de natuurlijke gasbronnen te bereiken en daarna om de pijpleidingen voor het vervoer aan te kunnen leggen. De kanalen zijn diep en breed genoeg voor normale scheepvaart, we kwamen op de grotere kanalen dan ook regelmatig een boot tegen.

Onderweg zijn we verschillende keren gestopt en bij de eerste stop kregen we eindelijk te zien wat er in de koelbox zit die vlak voor vertrek aan de boot werd gesnoerd. Onze gids deed het voorkomen alsof hij iets te drinken ging pakken, maar er kwam een kleine alligator te voorschijn. Deze was net uit het nest en kan nu nog niet eens door je huid heen bijten. De Oostenrijkse die voor ons zat moest er echt helemaal niets van weten, want natuurlijk voer was voor de gids. Hij heeft er dan ook verschillende keren flink laten schrikken. De alligator ging van hand tot hand en vlak voor hij weer terug ging in de koelbox durfde ze hem toch vast te houden.

M’n moeder moest er ook niet veel van weten, maar uiteindelijk (na veel aandringen van mij) heeft ze hem toch aangeraakt. Daarna was het zoeken naar alligators. Heerlijk racen over de kanalen, hoe harder hoe beter! In tegenstelling tot de Everglades zie je ze hier echt door de kanalen zwemmen, daar liggen ze meer aan de kant. Ze eten wel allemaal marshmellows, hoewel ze er vandaag weinig zin in hadden.

Nadat we weer bij het hotel zijn afgezet zijn we richting de Riverwalk gelopen waar we bij Poppy’s iets hebben gegeten. Het is een belangrijk weekend in New Orleans van de New Orleans Saints spelen zondag tegen de Chicago Bears en het is chaos in de stad. Supporters van beide teams die compleet uitgedost op straat lopen, verschillende optochten waar het hele verkeer voor wordt platgelegd en in Bourbon street is het zo druk dat je over de hoofden kan lopen. Vanavond zijn we dan ook niet via Bourbon street terug gelopen, maar hebben we de korte weg die we vanmiddag uit hadden gevonden terug genomen.