Na onze massamoord van gisteren – we zijn dwars door een gigantische zwerm vliegjes gereden waardoor de hele voorkant van de auto vol met lijken zat – hebben we vandaag over een dodenweg gereden.
We zijn rond 8:30 vertrokken uit Torrey en zijn via Scenic Byway 12 naar Bryce Canyon gereden. Onderweg moesten we een heel groot stuk door het Dixie National Forrest rijden, voor de ingewijden: hier staan bomen, geen dixi’s. We waren vroeg in het park zodat we heel wat herten langs de kant van de weg gezien hebben.
Op een gegeven moment kwamen we op een punt uit waar we aan weerzijde van de auto een canyon hadden. We reden bovenop de kam van een canyon en met geen vangrail aan de zijkanten is dat toch niet helemaal prettig. Hoe verder we richting Bryce Canyon reden hoe meer doodgereden konijnen en eekhoorns we tegenkwamen, we hebben zelfs een doodgereden hert zien liggen. Dat is niet echt leuk om te zien en voor ons was de naam dodenweg dan ook snel op deze weg van toepassing, in dit geval niet voor omgekomen mensen maar omgekomen dieren. Het is verder een hele mooie weg om te rijden met fantastische uitzichten.
Rond 11:30 kwamen we aan bij Bryce Canyon waar we eerst weer een bezoek hebben gebracht aan het visitors center. We hebben een hike uitgezocht en zijn vertrokken richting de verschillende uitzichtpunten. Bij het eerste uitzichtpunt, Sunrise Point, waren we verbaasd van de mooie kleuren die je in deze canyon ziet. De mensen die wel eens bij mij thuis zijn geweest, ik zou er zo m’n huiskamer neer kunnen zetten. Nadat we langs alle uitzichtpunten waren gereden kwamen we bij het zuiden van de canyon aan waar ook de hike, Bristlecone Loop Trail van 1 mile, begint die we hadden uitgezocht. In tegenstelling tot de andere hikes die we de afgelopen dagen hebben gelopen ging deze hike een keer niet langs rotsen of over rivierbeddingen, deze hike ging door een naaldbomenbos. Onderweg kwamen we veel dode bomen tegen en volgens 1 van de borden kwam dat of door brand/blikseminslag of door termieten. In de auto hadden we al verschillende bomen gezien die door blikseminslag getroffen waren, die waren of helemaal verbrand en/of helemaal in tweeën gespleten. We zijn het er wel over eens dat dit het mooiste “rotsen” park is dat we tot nu toe hebben bezocht. De kleuren zijn schitterend, de foto’s doen de pracht bijna teniet.
Rond 4 uur hadden we ons rondje door het park gemaakt en zijn we terug gereden naar ons hotel dat vlakbij de ingang van het park ligt. Bij het inchecken kregen we de mededeling dat ze ons hadden geüpgrade naar het hotel aan de overkant van de weg, het Best Western Ruby’s Inn. Dat vonden wij helemaal niet erg. Bij het zoeken naar een hotel was dat onze eerste keuze maar helaas waren ze al volgeboekt. Nu zitten we voor de prijs van ons originele hotel in het hotel waar we in eerste instantie in wilden zitten, scheelt toch weer een paar dollar (die overigens op dit moment spotgoedkoop is).
We staan ook iedere keer weer versteld van de internet verbindingen hier. Op dit moment hebben we een hele goede verbinding, maar we hebben het ook meegemaakt dat we wel een wireless verbinding konden maken maar dat internetten er niet in zat. Even naar een hotel in de buurt rijden waar ze wi-fi aanbieden en je hebt zo een redelijke verbinding.
Gereden miles: 150 (240 km)
Tanken: $ 0
Bryce Canyon NP: $ 0, nationale park pas