Miriam's reisverslagen

Het weer is er nog steeds niet beter op geworden. In Nederland kan het wel eens langs regenen maar 3 dagen non stop achter elkaar heb ik volgens mij nog niet mee gemaakt. We zijn dan ook blij dat we vandaag naar Memphis rijden waar het mooi weer zou moeten zijn.

We vertrekken rond half 10 richting Tupelo voor een bezoek aan het geboortehuis van Elvis. Vanaf Nashville tot aan Tupelo rijden we de Natchez Trace Parkway, een mooie rustige weg dwars door de natuur. De weg is zeker in Tennessee heel goed onderhouden. Er ligt geen vuil of aangereden dieren en het gras in de berm wordt heel mooi kort gehouden.

We komen zeer weinig verkeer tegen en gedurende een stuk van zo’n 60 km zelfs helemaal niemand. We zien wel veel herten en fazanten, beide met jongen. Er zijn genoeg mogelijkheden om te stoppen, soms alleen picknick tafel, maar ook genoeg plekken met wc’s die ook weer heel schoon zijn. We stoppen vanwege de regen niet veel en rond een uur of 12 zijn we in de buurt van Collinwood. We stoppen hier om te kijken of we ergens iets te eten kunnen vinden en komen terecht bij Miss Hazelbea’s Sweets & Treats. Een klein winkeltje dat je een beetje aan een engelse tearoom doet denken. Miss Bonnie is een hele vrolijke dame en probeert je op alle mogelijke manieren tegemoed te komen. Het winkeltje is pas sinds afgelopen zaterdag geopend en ze verkopen er voornamelijk bonbons die er heerlijk uit zien. We laten de bonbons voor wat ze zijn, ze zouden alleen maar smelten, eten hier een broodje en na een half uurtje gaan we weer verder.

Het begint langzaam aan droog te worden, de lucht wordt lichter en we beginnen in de verte al wat blauwe lucht te zien. We maken voordat we in Tupelo aankomen nog een laatste stop bij Pharr Mounds. Dit zijn bergen die als begraafplaats dienen, er liggen hier tussen de 3 en 10 mensen per berg begraven.

Rond half 3 komen we bij Tupelo aan en hoewel er op de highway staat aangegeven dat je hier het geboortehuis van Elvis kan bezoeken vind je hier in Tupelo zelf helemaal niets van terug. Gelukkig hebben we Tomtom en zijn nuttige plaatsen dus het was zo gevonden. We hebben kaartjes gekocht voor een bezichtiging van het huis. De kerk en het museum hebben we overgeslagen. We moesten even wachten voor we naar binnen konden. Het huis is niet zo groot en de man was net begonnen met zijn verhaal voor een andere groep mensen.

Na 10 minuten, de man is erg lang van stof, mogen we naar binnen en vertelt hij het verhaal over het huis. Het huis is gebouwd door de vader van Elvis en hij heeft daar een lening van $200 voor afgesloten. Uiteindelijk hebben ze hier maar 4 jaar gewoond waarna ze naar een andere lokatie in de stad zijn verhuisd en daarna naar Memphis. Voornamelijk om daar een beter leven te vinden, maar ook omdat de lening niet afbetaald kan worden.

De man vertelt ook nog het een en ander over de geschiedenis tussen Elvis en de stad Tupelo. En daar blijkt uit waarom het geboortehuis in de stad niet aangegeven staat. Elvis voelt zich misbruikt door de stad Tupelo en heeft dit zeer duidelijk laten merken. Hij heeft er in 1956 nog 1 keer een concert gegeven waar hij als held werd onthaald, maar in de jaren daarvoor zagen ze hem liever gaan als komen. Dit was voor Elvis de druppel en hij is nooit meer terug geweest in Tupelo.

We lopen nog even door de tuin, langs de kerk en de wall of stories waar verhalen op staan van mensen die hun jeugd met Elvis hebben doorgebracht.

Na een uurtje vertrekken we richting Memphis. Het weer wordt steeds beter en de bewolking steeds minder. Rond 6 uur komen we aan bij het hotel waar we weer 2 mooie kamers krijgen. Hier redden we ons wel de komende 3 nachten.

De trolley stopt vlak naast het hotel en ik voel me net weer even in San Francisco. Bij Beale street stappen we uit en gaan we iets eten bij Silky O’Sullivan’s. Het eten smaakt goed en het bandje dat zit te spelen weet de sfeer er goed in te houden. Wat een verschil met Nashville waar het totaal niet gezellig was.

Morgen gaan we in ieder geval naar Graceland en de Sun studios. Verder zien we wel wat we nog meer kunnen doen.