Miriam's reisverslagen

Vandaag weer iets gedaan waar ik naar uit heb gekeken. Ik ben naar de top van Haleakala geweest.

Haleakala wordt gezien als een vulkaan krater maar dat is het officieel niet. Het is weliswaar een krater in een vulkaan, maar hij is ontstaan door erosie en niet door een uitbarsting. Door steeds rustig lava naar boven te werken is Mount Haleakala ontstaan, maar doordat er nooit een echte uitbarsting is geweest is er geen krater ontstaan. De krater zoals hij er nu is is ontstaan door, voornamelijk, erosie door water. Dit heeft wel miljoenen jaren geduurd, eerst de vorming van de berg onder water, daarna de vorming van de berg en oost Maui boven water en vervolgens de vorming van de krater door erosie. Vanaf de zeebodem tot aan de top gemeten is dit de hoogte berg ter wereld. Je loopt hier over zwart zand en zwart gravel en overal om je heen ligt lava. De natuur is hier ook heel anders, heel veel bedreigde dier en plantensoorten omdat ze simpelweg nergens anders op aarde voorkomen.

De planten hier zijn dor of hebben een zilverachtige kleur. De plant die je hier moet zien is de Silversword. Deze heeft zich helemaal aan de omstandigheden en omgeving aangepast. Van zaadje tot bloeiende plant duurt 20 tot 30 jaar en ze zijn heel kwetsbaar. Door de bodem blijven de wortels aan de oppervlakte en als wij daar overheen lopen sterven ze. In de jaren 60 waren ze bijna uitgestorven, maar door ingrijpen van wat nu het nationale park is hebben ze de planten kunnen behouden en doen ze het redelijk goed. Waar de planten groeien is het gebied afgezet, je mag er niet dichtbij in de buurt komen, hoewel veel mensen daar maling aan hebben en gewoond de perken in lopen.

Een diersoort die je hier regelmatig ziet is de Nene, je spreekt het uit als Nay Nay, de Hawaiiaanse gans. Dit is heel ver weg familie van de Canadese gans, maar is al zo lang op de eilanden dat hij inheems is geworden en zich volledig aan de eilanden heeft aangepast. Ook deze was in de jaren 60 zwaar bedreigd en is op dezelfde manier als de silversword gered. Nu is het een beschermde diersoort, als je er eentje aan zou rijden ben je verplicht dit te melden. Verkeersdode is dan ook doodsoorzaak #1 voor deze dieren. Zodra je in gebieden komt waar de Nene is gezien zie je overal waarschuwingsborden. Ten eerste dat je rustig moet rijden, zelfs de maximum snelheid is daar voor aangepast en ten tweede dat je ze onder geen beding mag benaderen of voeren. Daar staan zelfs boetes op.

Nadat ik rond half 11 het park in reed kwam ik als eerste bij het visitors center aan waar ik gelijk al met zowel de silversword als de Nene werd geconfronteerd. De Nene had ik op Kauai al bij de vuurtoren gezien, de silversword zag ik nu pas voor het eerst. Een aparte maar mooie plant. Na even door het winkeltje te hebben gelopen ben ik door gereden naar het visitors center vlak voor de summit. Een flinke klim voor Sparky, vanaf zeeniveau naar 10000 ft, maar hij heeft het netjes gedaan. De gehele rit vanaf m’n appartement naar de summit was ongeveer 75 km, maar toch doe je daar nog ruim 1,5 uur over. Onderweg heel veel haarspeldbochtjes en een aantal uitkijkpunten en dat je hier op de snelwegen niet harder als 80 km/u mag schiet ook niet op.

Als eerste ben ik bij uitkijkpunt Leleiwi gestopt. Deze lag aan de goede kant van de weg dus makkelijk in te rijden. Het daadwerkelijke punt was nog ongeveer 400 m lopen en als je onderweg bent heb je echt geen idee wat je te wachten staat. Kom je eenmaal boven aan kijk je ineens in de krater. Echt heel mooi om te zien. Ik heb hier op m’n gemak even staan kijken. Het kan hier namelijk binnen 5 minuten helemaal vol zitten met bewolking en diezelfde bewolking kan ook binnen 5 minuten weer helemaal zijn weg getrokken. Heel bizar om te zien dat dit zo snel gaat.

Volgende stop was het visitors center vlak onder de summit. Ook hier kijk je weer recht de krater in, maar vanaf een andere kant. De kleuren zijn echt bizar om te zien. Ook hier in de tuin stonden weer een aantal silverswords. Ik heb binnen een tijdje met een ranger staan praten die me het een en ander over een aantal hikes vertelde en ook op mijn vraag of het nu veilig was om te hiken ondanks de enorme hoeveelheid regen zei hij dat het geen probleem is omdat ze op deze hoogte niet zoveel regen krijgen als aan de noordkant van het eiland. De trails zijn hier heel goed te lopen, je moet er alleen rekening mee houden dat je heel hoog zit dus last heb van ijlere lucht en dat je als eerste naar beneden gaat. Dat loopt natuurlijk lekker, maar iedere stap die je naar beneden zet moet je ook weer terug naar boven en dat duurt gemiddeld 2x zo lang. Ik heb er voor gekozen om een stuk van de Sliding Sands Trail te lopen. Deze is redelijk vlak maar gaat nog altijd de krater in. Voordat het echt steil naar beneden ging ben ik gestopt en heb genoten van het uitzicht. Ook dit is eigenlijk weer niet te beschrijven of in een foto te vangen.

Terug bij het visitors center heb ik de auto gepakt naar de daadwerkelijke summit op 3055 m hoogte. Hier ook weer een perk helemaal vol met silverswords in verschillende fases. Ze hebben hier een kleine trail omheen gelegd, maar veel mensen lopen er gewoon dwars door heen. Op de summit heb je uitzicht naar Big Island, welke vandaag redelijk te zien was. Je kijkt hier ook weer vanaf een ander punt in de krater, maar ik vond de uitzichten bij de visitors centers mooier. Ook is hier een observatiecentrum van de US Air Force, het is US Air Force dus wat ze precies observeren is niet bekend.

Na het rondje op de summit de auto weer naar beneden gepakt, dat was dus weer bijna 10000 ft dalen. Ik heb nog nooit zo veel geslikt ivm dichte oren als vandaag. De auto in een lage versnelling gezet, zit die toch niet voor niets op een automaat, en rustig naar beneden gereden. Onderweg kom je overal borden tegen dat je in een lage versnelling naar beneden moet rijden om je remmen te sparen. In mijn geval kwam de lage versnelling rond de 30 mile/uur uit en dat was ook de maximum snelheid. Natuurlijk heb je altijd weer van die jagers die snel beneden willen zijn, maar ook daar is aan gedacht. Af en toe zijn er inhammen gemaakt zodat je eventueel sneller verkeer voor kan laten gaan. Ik had er eigenlijk een beetje maling aan want je mag er maar 30, komt regelmatig haarspeldbochten tegen en ik reed 35. Ze hadden mazzel dat ik af en toe nog een cache tegen kwam en stopte.

Eenmaal beneden was het half 3 en was het de vraag wat ik verder zou gaan doen. Na een beetje rondsnuffelen in m’n GPS naar Lahaina gereden. Een klein, maar zeer toeristisch plaatsje. De cruiseschepen doen dit plaatsje ook aan. De weg er naartoe is echter wel een ramp. Aan het begin van Lahaina staat een stoplicht. Op zich niet erg, behalve dat je daar 20km voor al stil staat. Ik had dus ook geen been meer over van het optrekken en remmen, ondanks dat ik automaat rijd. De weg ernaartoe loopt ook vlak langs zee, de flashflood warning geldt dan ook zeker voor deze weg. Met betonblokken proberen ze het wel tegen te houden, maar als de zee echt op dreef is houdt het helemaal niets tegen. Gelukkig vandaag geen flash flood warnings.

In Lahaina aangekomen “illegaal”geparkeerd bij de MacDonalds, er stond nergens aangegeven dat het customer parking only was, en lekker door het dorp gelopen. Ik denk dat ik hier woensdag nog even naar terug ga, ik had nu niet heel veel tijd en het ziet er zeker heel gezellig uit. Het is nu Labor Day weekend dus het is overal druk. Bij het Hard Rock Cafe een late lunch genomen en genoten van het uitzicht richting Lanai. HRC zal ook niet droog blijven als er flash floods komen. Rond half 5 ben ik terug gereden naar Kihei en onderweg bij Subway een broodje gehaald voor later op de avond. Om half 6 was ik terug bij m’n appartement en heb ik een uurtje bij het zwembad gezeten met een boek, er is dan lekker schaduw daar. Om 7 uur is het hier donker en ben ik aan de foto’s en het verslag begonnen. Vandaag aardig was panorama’s gemaakt dus die verwerking duurt behoorlijk lang.

Morgen, nog geen flauw idee. Ik denk dat ik naar het zuiden rij, maar dat is niet zo heel ver. De weg houdt op een gegeven moment gewoon op. Als ik rond wil rijden moet ik eerst een stuk naar het noorden en via een andere snelweg naar het zuiden. Dinsdag ga ik met een tour die weg rijden dus dat wil ik nu niet doen. Ik kan ook nog naar het noordwesten rijden. Ik zie het morgen wel.