Vandaag zouden we Kim op het vliegveld ophalen, even terug naar het hotel gaan zodat zij haar bagage kwijt was en zich even om kon kleden en daarna zouden we de rest van de ochtend in New York doorbrengen. Helaas kregen we een telefoontje van Kim dat haar vlucht minstens 2 uur vertraagd was dus spraken we af dat we haar in Madison Square Garden zouden zien. We hebben ons aangekleed, hebben een briefje met wat informatie achtergelaten voor Kim en zijn naar New York gegaan. waar we rond 11:30 aankwamen. We zijn naar de zijkant van MSG gelopen waar de crew druk bezig was met het uitladen van de apparatuur voor de shows van de komende 2 dagen.
Na daar een tijdje te hebben gekeken zijn we verder gelopen en uiteindelijk bij Starbucks terecht gekomen. Hier hebben we weer een warme chocolademelk gedronken en rond 12:15 zijn we naar MSG gelopen. Ondertussen stond daar al een aardige rij en zijn we achteraan aangesloten. Daar hebben we een tijdje staan praten met Brigitte en Tanja uit Duitsland die we al een aardige tijd kennen. Zij zaten in hotel Pennsylvania aan de overkant van de straat, maar waren alles behalve tevreden over hun kamer.
Rond 12:30 gingen de deuren eindelijk open, hebben we onze kaartjes en laminates opgehaald en zijn we naar boven gegaan. We hebben een beetje door de zaal gelopen en hebben een kijkje genomen bij de spullen die geveild en verloot zouden worden. Wederom hingen er leuke spullen tussen, maar alles is boven mijn budget. We vonden een lege tafel achterin de zaal en hebben plaatsen vrijgehouden voor Kim, Brigitte en Tanja. Na het traditionele welkom van Mrs. B. and Father Bob werd het voorgerecht geserveerd. Het was iets met vis en het smaakte goed. Na het voorgerecht hebben we nog even rondgelopen op zoek naar meer bekenden en heb ik een lootje gekocht. We hadden geen flauw idee wanneer Kim zou komen, we hadden al doorgegeven dat haar vlucht erg vertraagd was, maar rond 14:30 stond ze dan eindelijk aan onze tafel. Uiteindelijk was haar vlucht meer als 2 uur vertraagd en was ze erg blij met de informatie die we voor haar hadden achtergelaten zodat ze snel naar MSG kon komen. Het was tijd om het hoofdgerecht te serveren, maar het leek wel alsof we in het vliegtuig zaten. We hadden de keuze tussen pasta en rundvlees (“pasta or beef?”) en ik heb uiteindelijk maar gekozen voor pasta. Tegen de tijd dat de pasta eindelijk op onze tafel stond was deze al aardig afgekoeld, maar desondanks smaakte het erg goed.
Tussen de gangen door werd de veiling en loterij gehouden en sommige dingen gingen echt voor belachelijke bedragen weg. Ik ben een grote Bon Jovi fan maar om nou zo veel geld voor iets van Jon neer te leggen? Nee, dat besteed ik dan wel aan m’n volgende reis of show. Na het toetje vertelde Father Bob dat we naar de soundcheck mochten en dat zorgde voor een hoop gejuich. Mensen waren zelfs zo blij dat ze alvast rijen gingen vormen bij de roltrappen ondanks dat Father Bob verschillende keren zei dat dat niet mocht. Na een tijdje en wat overleg volgde de mededeling dat we op volgorde van ons laminate nummer naar boven mochten, maar aangezien wij #203 – #205 hadden zou dat voor ons nog wel even duren. Tijdens het wachten hebben we dus maar weer rondgelopen en geprobeerd om een foto met Mrs. B. te regelen. Wederom zei ze nee, waarom weten we niet, meestal is ze toch wel bereid om op de foto te gaan maar tot op heden hebben wij geen geluk. Meestal is het Mr. B. die niet op de foto wil, maar juist met hem staan we wel op de foto.
Het was eindelijk onze tijd om naar boven te gaan, onze kaartjes werden gescanned en we mochten de grote zaal van MSG betreden. Uiteindelijk zaten we op de 12e rij precies in het midden en voor een soundcheck vinden wij dat goed genoeg. Het duurde dan ook niet lang voordat de band, even later gevolgd door Jon, op het podium verscheen. Jon heette ons welkom en ze begonnen te spelen. De fanclub mocht 2 nummer kiezen die ze die avond zouden spelen. Always was 1 van die nummers en hij vertelde ons gelijk dat het de versie van het album This left feels right zou zijn en deelde ons gelijk mede dat hij weet dat wij dat album haten maar hij vindt het geweldig. Na een tijdje verliet Jon het podium en liep langs ons heen naar achteren maar de band bleef op het podium achter. Omdat de rest nog op het podium stond begonnen mensen titels van Richie’s solo albums te roepen en dat hij die moest spelen. Opeens hoorden we geluid van achteren, dus iedereen draaide zich als een gek om om te kijken wat er gebeurde. Daar, in het midden van de zaal, stond Jon op een verhoging bij het soundboard. Ze begonnen met het spelen van Last man standing zoals ze dat net op het podium hadden staan bespreken en eindigden met een test van de beveiliging om Jon weer veilig naar het podium te brengen. Dit was gelijk het einde van de soundcheck. We hoefden niet meer naar buiten dus zijn we op ons gemak door MSG gaan lopen. We zagen wat voor merchandise er voor de shows was en een speciaal MSG shirt konden we natuurlijk niet laten lopen. Helaas waren de winkels nog niet open dus we moesten nog even geduld hebben.