Vanmorgen zijn we om 9 uur vertrokken richting Trinidad. De beschrijvingen van Sawadee laten we al naast ons liggen want de reis duurt meestal 2 keer zo lang. Na ongeveer 2 uurtjes komen we aan bij een parador waar we onderweg naar Holguín ook zijn gestopt. Toen waren ze nog druk bezig met het voegen van de vloer, vandaag was alles klaar en stond er een heel gezellig tentje waar we een plaspauze hebben gehouden en iets konden drinken. Daarna zijn we door gereden naar Sancti Spiritus. Hier kregen we een kleine 2 uur om het stadje te verkennen en om te lunchen. Iedereen had zijn eigen plan, een paar gingen geld wisselen, een paar gingen kijken voor internetkaarten en anderen hebben door de stad gezworven. Ik heb gekozen voor het laatste en na de pleinen ben ik met 1 van m’n reisgenoten geëindigd bij een restaurant vlakbij de bus. De lunch kwam redelijk snel en we hadden nog wat tijd over. We zijn nog even naar de brug gelopen en hebben in de kerk rond gekeken, maar daarna was het tijd om door te rijden naar Trinidad. Hier slapen we niet in een hotel maar in Casas Particulares, bij de lokale mensen thuis. Het oude stadcentrum van Trinidad staat op de UNESCO cultureel erfgoed lijst en de huizen liggen in dit gebied. Het is in principe auto en paard en wagen vrij, maar daar leek vandaag niet veel van waar te zijn. Nadat er bekend was welke huizen en hoeveel kamers er beschikbaar zijn heeft Dayana de indeling gemaakt en werden we met de mensen mee naar de huizen gestuurd. Ik zit het dichtste bij het centrum van de stad bij een dame in huis die 2 kamers heeft die ze van de staat mag verhuren. Bij binnenkomst moet je je net als bij een hotel laten registreren, inclusief paspoortnummer en alle bij behorende gegevens. Als de administratie niet klopt kunnen ze boetes krijgen die op kunnen lopen tot wel 200 CUC. Nadat ze me alles heeft laten zien en ik de sleutel heb gekregen heb ik m’n spullen achter gelaten en zijn we begonnen aan de stadswandeling. Trinidad is op zich een redelijke stad, maar het enige interessante is de oude binnenstad. Hier speelt zich grotendeels het uitgaansleven af en omdat het op de UNESCO lijst staat wordt het ook goed onderhouden. De straten bestaan uit keien die hier en daar ook nog eens los liggen dus je moet goed uitkijken waar je loopt. Een race Parijs – Roubaix zou hier op een bloedbad uitlopen. Tijdens de rondleiding legt Dayana van alles uit over de stad en laat zien hoe makkelijk deze eigenlijk in elkaar zit. Als je hier verdwaalt heb je het knap gedaan. Aan het einde van de rondleiding hebben we het nog even over de excursies die we morgen kunnen doen en wie waar naar toe wil. Als het programma in elkaar zit begint ze over sigaren en voor we het weten staat bijna de hele groep in een slaapkamer ergens in Trinidad te kijken naar een enorme hoeveelheid zwarte markt sigaren. Alsof het niet opvalt dat een hele groep toeristen een huis binnen loopt, naar de slaapkamer gaat en de deur op slot doet. De sigaren worden in de fabriek achterover gedrukt en op de zwarte markt verkocht, inclusief verzegelingen en officiële Roken dood stickers. De prijzen liggen hier ongeveer 50% onder de prijzen die de staat heeft vastgesteld.
Na deze belevenis nemen we afscheid van Dayana, zij heeft hier familie in de buurt wonen en gaat vanavond op bezoek. Wij lopen nog wat door het oude centrum en eindigen bij de beroemde trappen van Trinidad. Hier hangen we even rond en internetten een beetje, voor zover dat mogelijk was. We spreken met een aantal mensen om 19:15 af op ons vastgestelde meetingpoint en gaan uiteindelijk met 7 dames op zoek naar een plek om te eten. Bij elk restaurant krijg je een kaart onder je neus geduwd en wordt er bijna gesmeekt of je alsjeblieft naar binnen komt, maar dit kan je heel makkelijk afschudden door te zeggen dat je al een reservering hebt.
We komen uiteindelijk terecht bij het meest kitscherige restaurant waar ik ooit heb gegeten. Restaurant Museo, de naam zegt het al het is een museum. Ik waande me even in de middeleeuwen en Engeland tegelijk. Tafels die zijn gedekt voor 6 gangen met bloemetjes servies en zilver bestek. Het leek grootmoeders servies wel. We hebben heerlijk gegeten en de huisband speelde weer wat Cubaanse muziek. 2 dames in de groep waren wel erg in trek en werden steeds ten dans gevraagd, het is een wonder dat er geen glazen zijn gesneuveld. Na 2,5 uur vonden we het wel mooi geweest en zijn we terug gelopen naar de trappen om daar nog even iets te drinken. Ik en 2 anderen hadden het wel gezien voor vanavond en zijn terug naar onze huizen gegaan. Ik heb afgelopen nacht heel slecht geslapen, eerst naar de wc, vervolgens om half 6 een trein die met een hoop kabaal vertrok en een kat die 2 uur lang heeft lopen mauwen en op een gegeven moment zelfs langs m’n kamer liep. Vannacht dus maar kijken of ik wat meer uurtjes kan slapen. Morgenochtend staat om 8 uur m’n ontbijt klaar en gaan we om 9 uur weer op pad om de omgeving van Trinidad te verkennen.