Vandaag is de dag waar we al heel lang naar uitkijken, we gaan snorkelen met dolfijnen! We zijn al vroeg op want naast op tijd ontbijten moeten we ook de auto nog inleveren. We moeten ons om 9:45 bij de Dolphin Academy melden. Om 9:15 verlaten we het resort en gaan we op weg. We melden ons bij de receptie van het Sea Aquarium en mogen gelijk doorlopen. Bij de Dolphin Academy krijgen we onze bandjes en moeten ons om 10 uur weer melden. We hebben nog even de tijd om rustig wat rond te kijken en zien dat ze net begonnen met het voeren van de dolfijnen.
Om 10 uur hebben we ons weer gemeld. We kunnen ons in de kleedkamer omkleden en onze spullen kunnen we in een locker achterlaten. Helaas lukt het ons niet om de locker ingesteld te krijgen dus ik loop even terug naar de receptie om te kijken of er iemand is die ons kan helpen. Daar word ik aangesproken door iemand die vraagt of we ook maskers en een snorkel nodig hebben waarop ik gelijk maar heb gevraagd of hij ons kan helpen. Dat doet hij en het was dan ook zo geregeld. Ze mogen wel een betere handleiding maken.
We blijken samen met 2 amerikanen de enige te zijn die gaan snorkelen dus dat is heerlijk rustig. De groepen zijn overigens nooit groter als 6 personen. De persoon die ons heeft geholpen met de locker blijkt ook de trainer te zijn waarmee wij het water in gaan. Het is een canadees waardoor de rest van de communicatie in het engels verloopt. Dat is voor ons natuurlijk geen probleem.
Eerst krijgen we een korte instructie over wat we wel en niet mogen doen en hoe alles gaat lopen. Dan is het tijd om naar het water te gaan en beginnen de zenuwen toch wel een beetje toe te slaan. We hebben geen flauw idee wat we moeten verwachten en het zijn uiteindelijk toch wilde dieren. We blijken te gaan snorkelen met Annie, Tela en baby Pasku. Pasku is de zoon van Tela, hij is natuurlijk in de buurt van zijn moeder maar doet nog niet aan het programma mee.
De Amerikanen mogen als eerste het water in en we beginnen met een zoen. Je moet rustig met je hand op het water slaan, de dolfijn reageert daar op en komt aan die kant naast je. Bij mij ging het even fout want eerst moest ik met rechts slaan maar dat moest eigenlijk links zijn. Annie was nog niet in de buurt toen ik wisselde maar ze reageerde er heel snel op. Vervolgens moet je je hand naar beneden doen en leg ze zelf haar snuit tegen je hoofd aan. Wij hadden het geluk dat ze heel erg in haar humeur was dus ze bleef in positie totdat het fluitje ging. Terwijl ze naast je staat/ligt voel je onder water ook dat ze af en toe haar staart beweegt. Je moet je flippers goed gebruiken om in evenwicht te blijven.
Na de foto sessie kregen we per koppel een dolfijn toegewezen en kregen we ruim de tijd om naast haar mee te zwemmen en te aaien. Het snorkelen maakt het wel heel apart, je krijgt de mogelijkheid om te zien hoe de dolfijn zich onder water beweegt en ook dat ze best wel geniet van het aanhalen. Af en toe zag je de ogen dicht gaan en ze keek je ook echt aan. Onder water hoor je ook de sonar, heel apart. Met het snorkelen mag je ook duiken, de dolfijn blijft gewoon naast je zwemmen. Na een kwartier genieten werden de dolfijnen terug gefloten en was het tijd voor een beetje actie. We konden ons tussen 2 dolfijnen vooruit laten slepen. Als eerste mochten de Amerikanen. De eerste dook naar de bodem en liet zich daar oppikken. Je houdt je vast aan de rugvinnen en ze nemen je op sleeptouw. De 2e bleef boven water en door met beide handen rustig op het water te slaan komen de dolfijnen van achteren en kan je de rugvinnen beet pakken. Het was tijd geworden voor het 2e kwartiertje zwemmen. Dit keer kregen we de andere dolfijn toegewezen en zijn we weer heerlijk gaan snorkelen. De trainer was ondertussen met de kleine Pasku bezig en daar reageerden de andere 2 ook op. Als de trainer op de bodem zat met Pasku kwam het regelmatig voor dat ze daar toch ook even bij moesten zijn. Ze zijn dan ook verschillende keren terug gestuurd.
En toen was het onze beurt. Ik mocht als eerste dus ik ben een stuk de baai in gezwommen. Op het moment dat de trainer aangaf dat ik met m’n handen op het water mocht slaan duurde het niet lang voor ik 2 dolfijnen naast me had en een baby die een beetje voor me uitzwom. Het gaat met zo’n grote snelheid dat ik bijna m’n zwembroek verloor, maar het is een heel speciaal gevoel om door 2 dolfijnen vooruit getrokken te worden. Daarna was het de beurt aan Mariska en ook zij verloor bijna haar zwembroek. Gelukkig is dat op de foto’s allemaal niet te zien.
Dat was het einde van ons snorkel avontuur en was het tijd om afscheid te nemen. We moesten weer een stuk de baai inzwemmen en gaan zwaaien. De dolfijnen zwommen tussen ons door en zwaaiden met 1 zijvin naar ons terug.
We gingen het water uit en zijn gaan douchen, even al dat zoute water afspoelen. Bij terugkomst in de academie bleek het hartstikke druk met mensen die stonden te wachten totdat ze konden gaan zwemmen of een encouter hadden met de dolfijnen. Het duurde dan ook even voordat we onze foto’s konden bekijken. Nadat we onze foto’s hadden zijn we weer naar buiten gelopen om nog even bij het zwemmen te gaan kijken. Ze waren met 5 groepen van 6 personen bezig en iedere dolfijn heeft 3 zwemmers.
Het zwemmen gaat er heel anders aan toe als het snorkelen. Wij kregen de tijd om rustig naast de dolfijn rond te zwemmen, die kans krijg je bij het zwemmen bijna niet. Ze doen daarintegen wel wat meer trucjes zoals een dolfijn die rechtop recht tegenover je staat en dan kan je de vinnen beetpakken, uiteraard krijg je een zoen en word je ook voortgetrokken. Als wij het zwemmen vergelijken met het snorkelen raden we echt het snorkelen aan. Ten eerste is het rustiger en ten tweede krijg je veel meer 1-op-1 tijd met de dolfijn. Ook zie je onderwater veel meer van de bewegingen van de dolfijn.
De wandeling terug ging natuurlijk over niets anders als het zwemmen, dit was voor ons echt het hoogtepunt van de vakantie. Bij terugkomst op het resort hebben we onze spullen op de kamer gebracht en zijn we gaan lunchen. De middag hebben we weer op het strand doorgebracht.