Cuba 2017

Eerst lekker uit geslapen, dat is na 3 drukke weken ook wel eens lekker. Rond 10 uur ben ik het hotel uitgelopen op zoek naar 3 caches in de buurt. De eerste ligt bij het aquarium. Helaas direct naast de kassa en het is druk. Die laat ik dus maar voor wat het is. Geocaching is niet bekend in Cuba, er mag hier geen GPS worden gebruikt behalve natuurlijk door de staat, en de locatie waar de cache ligt roept te veel vragen op.

Ik loop verder en kom onderweg een medereiziger tegen. Hij loopt gezellig mee en na zo’n 2 km komen we aan bij de cache. Onderweg zijn we over de straat gelopen waar alle ambassades aan zitten, behalve die van Amerika want die staat midden in Havana. We zien wat bekende en een groot aantal onbekende vlaggen. De cache is makkelijk te loggen en we lopen nog een stukje verder naar de 3e. Ook deze is snel gevonden en gelogd en we lopen over de straat langs zee weer terug naar het hotel. Ondertussen verwonderen we ons er weer over hoe groot het contrast kan zijn tussen 2 straten. De straat met de ambassades staat vol met villa’s, loop een zijstraat in en je staat weer in een krottenwijk.

Terug bij het hotel is het tijd om uit te checken. De laatste spullen in m’n koffer gedaan en naar de lobby gegaan. Ik heb nog een internetkaart over dus ik zit nog 45 minuten online. Opeens krijg ik van een medereiziger te horen dat er een oude Nederlandse bus voor de deur van het hotel staat met als bestemming Rotterdam. Die moet natuurlijk op de foto.

De discobus komt ook aanrijden en ik zeg tegen Dayana dat ik de bus wel naar huis neem, wijzend op de oude stadsbus. We maken er een geintje van terwijl we het hotel weer inlopen. De koffers worden ingeladen en we nemen afscheid van 2 medereizigers die een andere vlucht hebben en later vertrekken. Onderweg naar het vliegveld moest er natuurlijk nog een feestje gevierd worden dus Shaky, Shaky ging op en het gangpad was weer niet veilig. Aangekomen op het vliegveld nemen we afscheid van Jorge. Hij heeft ons overal veilig naar toe gereden en ondanks dat hij bijna geen Engels spreekt hebben we een hoop lol met hem gehad. Dayana loopt naar binnen om te kijken waar we in moeten checken en even later lopen we met z’n allen richting de juiste balies. Natuurlijk zijn we veel te vroeg en duurt het nog zeker een half uur voordat de balies open gaan, maar we zijn er. We nemen afscheid van Dayana en iedereen zegt dat ze snel maar een keer naar Nederland moet komen. Ze heeft in ieder geval al 16 logeeradressen.

Het openen van de balies gaat op zijn Cubaans en we staan dus bijna een uur te wachten voordat het inchecken begint. Een van onze medereizigers is in de eerste week gevallen en heeft al 2 weken last van haar been. Ze mag via de priority rij inchecken en ik en 2 anderen gaan met haar mee. Ik mag sowieso priority inchecken en de andere 2 begeleiden haar. Achter de douane wissel ik het restant van mijn CUC’s om naar euro’s en duik nog even de VIP lounge in voor een half uurtje gratis internet.

Het boarden gaat voorspoedig en m’n welkomstdrankje stond al weer klaar. Achter mij is nog een rij vrij en mijn buurvrouw mag van de crew een rij naar achteren. Heerlijk weer 2 stoelen voor mezelf. Ik kijk tijdens het eten een film en slaap daarna nog een paar uurtjes. Op Schiphol krijgen we een typisch Nederlands onthaal, het zit potdicht van de mist. Van bovenaf trouwens wel mooi om te zien hoe een gedeelte helemaal in de wolken is verdwenen en hoe andere delen in de zon liggen.

Op de bagageband lijken wij wel de enigen te zijn die koffers bij ons hadden en dat terwijl het hele vliegtuig vol zat. We nemen afscheid van elkaar en spreken af om binnenkort een reünie te organiseren. Ik pak de trein en 2 uur na de landing ben ik al weer thuis. ’s Middags haal ik boodschappen, haal Harli en Dexter op en draai een paar wassen. Alles om wakker te blijven. Uiteindelijk lig ik om 10 uur in bed en slaap klokje rond + een beetje.