Miriam's reisverslagen

Eerst even een antwoord op de vraag van Paula, dat klopt dat is inderdaad onze gids. Ook voor vandaag heb ik geen foto’s. Het was al te donker om wat mooie foto’s te maken, dus morgen weer een kans ;)

Vandaag hebben we weer een behoorlijke rit voor de boeg, zo’n 450 km richting Panama City Beach. We hebben het vanmorgen makkelijk gedaan en in het hotel ontbeten. Daarna snel alles inpakken en op naar Florida. Vandaag rijden komen we door 4 staten, we beginnen in Louisiana en doorkruisen Mississippi en Alabama voor we in Florida aan komen.

Het eerste dat we moesten doen was tanken want die was echt bijna leeg. Gelukkig zit er vlakbij het hotel een pomp en na het vullen was het op naar de Interstate. Tomtom dacht alleen dat we er al op reden terwijl we er eigenlijk onder reden. Het duurde dan ook even voordat we de juiste oprit hadden gevonden. Daarna ging alles heel snel. Het was eigenlijk het plan om wat toeristische routes te rijden maar we moeten op tijd de sleutel van het appartement ophalen en we gingen natuurlijk veel te laat weg in New Orleans. Onderweg zijn we in Biloxi en Destin bij het HRC gestopt en heb ik de laatste 2 shotglazen van deze trip opgehaald. In Biloxi is het een HRC Hotel en Casino en dat is echt heel groot. We zijn er maar weer heel hard uitgelopen, want ik kan daar wel een tijdje ronddwalen en alles bekijken dat er op de muren hangt. In Destin is het juist een heel klein cafe, maar daar stonden 2 dames voor me uitgebreid naar de pins te kijken dus het duurde even voor ik aan de beurt was. Gelukkig merkte 1 van de dames op dat ik er stond en kon ik snel afrekenen.

Ongeveer vanaf Pensacola ga je langs de kust rijden en kom je door allerlei kustplaatsen heen. Dat levert behoorlijk wat oponthoud op, maar er hangt ook een hele gezellige sfeer. Een beetje het idee van een tropisch eiland, met witte stranden en blauwe zee. Om 17:15 kwamen we aan bij de lokatie waar we de sleutel op moesten halen en dat was eigenlijk te laat. We hebben even door de lobby gelopen, maar zagen alleen maar een bordje dat de agent op lokatie was voor een huis bezichtiging. Naast het verhuren van de appartementen verkopen ze deze namelijk ook. Ik gebeld, maar kreeg voicemail. Blijken ze daar 2 balies te hebben, 1 voor de huur en 1 voor de koop, maar dat staat nergens aangegeven. Uiteindelijk blijkt er een klein bordje te staan waarop staat dat je er een telefoon naast de balie staat waarmee ze je toegang geven tot de kluis zodat je je papieren kan pakken. Uiteindelijk hebben we alles gevonden, we waren inmiddels al 10 minuten verder, en konden we naar ons appartement. De eerste 4 verdiepingen van het complex is een parkeergarage voor bewoners dus de auto staat heerlijk in de schaduw. Op naar de 23e verdieping. In Amerika kennen ze geen begane grond dus voor Nederlandse begrippen zitten we op de 22e verdieping en er is geen verdieping meer boven ons.

Het is een heerlijk appartement dat van alle gemakken is voorzien. Als je de gordijnen voor de balkondeuren wegschuift zie je letterlijk alleen maar oceaan. Ook als je op het balkon zit hoor je alleen maar de oceaan en af en toe wat vogels. Mensen hoor je bijna niet ondanks dat het toch redelijk druk is op het strand.

We zitten hier vlakbij de Park Pier wat een groot shopping en activiteiten centrum is. Er zit van alles voor alle leeftijden. We zijn hier bij Margaritaville gaan eten, simpel en het smaakte goed.